24 Απρ 2018

Ελληνο-τουρκικών, συνέχεια…

Πλήρης επιτυχιών η πολιτική της κυβέρνησης στα Εθνικά θέματα, ειδικά στα ελληνοτουρκικά, δεν μπορούμε να πούμε. Από την «επιτυχία» της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα, όπου μας πέταξε στην μούρη τα περί Αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης (1923) κι΄ έπειτα: οι επιτυχίες καταγράφονται καθημερινά. Τα Ίμια από «γκρίζα» (το 1996 με ευθύνη Σημίτη-Πάγκαλου), ανακηρύχθηκαν «τουρκικά» κατά τον πλέον επίσημο τρόπο, ελληνικά ερημονήσια στην ΜΕΣΗ! του Αιγαίου αστυνομεύονται από Τούρκους «κομάντο», το πρωθυπουργικό ελικόπτερο «αναχαιτίζετε» σχεδόν πάνω από την Ρόδο από τουρκικά μαχητικά που το καλούν «να εγκαταλείψει τον τούρκικο εναέριο χώρο...», ελληνικά σκάφη διεμβολίζονται από τούρκικα πολεμικά, δυο Έλληνες αξιωματικοί κρατούνται σε φυλακές στην Αδριανούπολη επί δυο μήνες για ένα -κατά τον κ. πρωθυπουργό- «σύνηθες μεθοριακό επεισόδιο» που θα κρατούσε 24 ώρες. Η πτώση του Mirage 2000-5 και ο θάνατος του Γιώργου Μπαλταδώρου είναι επίσης συνέπεια τούτου του ακήρυκτου «υβριδικού» - μέχρι στιγμής ελληνο-τουρκικού πολέμου.
Την ίδια στιγμή, αυξάνονται πάλι οι μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές από την Τουρκία προς τα νησιά του Αιγαίου.
Και φτάνει η είδηση - εξαγγελία του Ταγίπ Ερντογάν για διεξαγωγή πρόωρων προεδρικών εκλογών στην Τουρκία για τις 24 Ιουνίου.
Άρχισε η Αθήνα να μετρά ανάποδα τις 66 ημέρες που μας χωρίζουν μέχρι τις Τούρκικες κάλπες; Στην πολιτική, 66 ημέρες δεν είναι λίγες («όσα φέρνει η στιγμή, δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος»). Στην κυβέρνηση δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται πως η ένταση στο Αιγαίο θα κλιμακωθεί περαιτέρω, αφού κατά την διάρκεια της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου είναι προφανές ότι οι υπερβολές στην γειτονική χώρα θα περισσέψουν –ειδικά όταν ακόμη και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαρκώς κατηγορεί τον Ταγίπ Ερντογάν ότι έχει… «χαρίσει» 18 νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα! Άλλος ένας παράγοντας που προκαλεί ανησυχία είναι ότι ο Ταγίπ Ερντογάν κατεβαίνει στις εκλογές ως επικεφαλής της «Λαϊκής Συμμαχίας», δηλαδή της συμμαχίας του κόμματός του με τους Εθνικιστές του Μπαχτσελί –κάτι που σημαίνει ότι, πέραν των Νέο-Οθωμανικών του ονειρώξεων, θα πρέπει να «καλύπτει» και τους ακραίους ψηφοφόρους του συμμαχικού του κόμματος άρα, ούτε ο ίδιος θα φείδεται προκλητικών αναφορών που θα θέτουν σε συνεχή δοκιμασία τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Με δεδομένο ότι ο Ταγίπ Ερντογάν δεν αποφάσισε ξαφνικά την Τετάρτη την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, το γεγονός ότι το ίδιο πρωί η Τουρκία αναβάθμισε την προκλητικότητά της στο Αιγαίο περιγράφοντας τα Ίμια, τα ύδατα γύρω απ’ αυτά, αλλά και τον εναέριο χώρο τους ως «υπό τουρκική κυριαρχία» δείχνει ότι οι προκλήσεις εκ μέρους της γείτονος θα βρίσκονται στην καθημερινή προεκλογική ατζέντα τόσο του Ταγίπ Ερντογάν, όσο και όλων των πολιτικών στην Τουρκία.
Η επιβουλή εναντίον της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας εκ μέρους της Τουρκίας εντείνεται σε καθημερινή βάση. Ο εξ Ανατολών επικίνδυνος , επεκτατικός και αναθεωρητικός γείτονας , επαναφέρει απροκάλυπτα- είτε μέσω της συζήτησης για την Αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, είτε με την ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ Ελληνικού Χώρου όπως πράττει στο Αιγαίο- εδαφικές Διεκδικήσεις σε βάρος της Χώρας μας.
Χρειαζόμαστε αναπροσανατολισμό της εξωτερικής μας πολιτικής, διερεύνηση νέων Συμμαχιών.
Χρειαζόμαστε κινήσεις που να ενισχύουν το φρόνημα του Λαού μας. Προετοιμασία της ΠΑΛΛΑΪΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ.

Θεωρώ αναγκαία την πραγμάτωση, στην λαϊκή βάση κυρίως, της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.
Γρηγορείτε!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
e-mail: g.papagian3@yahoo.gr

21 Απρ 2018

21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ - ΜΙΑ ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΜΕΡΑ

Εντυπώσεις από ένα ταξίδι στην Ρωσία

H προβλήτα του ερειπωμένου Γκουλάγκ στην νήσο Olkhon, Λίμνη Βαϊκάλη

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Το φθινόπωρο του 2017, κατά την διάρκεια των μηνών Σεπτέμβρη και Οκτώβρη, μια ομάδα ταξιδιωτών συμπατριωτών επισκεφτήκαμε ένα μεγάλο γεωγραφικά κομμάτι της σημερινής Ρωσικής Ομοσπονδίας. Φτάσαμε ανατολικά ως το Βλαδιβοστόκ, στον Ειρηνικό ωκεανό και βόρεια, στην Ευρωπαϊκή Ρωσία, στην πιο βόρεια κατοικημένη ευρωπαϊκή πόλη, το Μουρμάνσκ. Ως μεταφορικά μέσα χρησιμοποιήσαμε τα πάντα: Αεροπλάνα, τρένα (τον «Υπερσιβηρικό» και άλλα), βανάκια και στρατιωτικά τζιπ για την μεταφορά του «γκρουπ» μας, πλοία και πλοιάρια, ταξί, λεωφορεία.

Επισκεφτήκαμε οτιδήποτε είχε ενδιαφέρον- αναλόγως του χρόνου που είχαμε στην διάθεσή μας προφανώς. Βουδιστικούς και Ορθόδοξους ναούς, Μοναστήρια, σημεία Σαμανιστικών συναντήσεων. Μουσεία, πάρκα. Παλάτια. Παραδοσιακά τμήματα των πόλεων, εμπορικά κέντρα, λαϊκές αγορές. Πόλεις και νησιά. Εστιατόρια, καφέ, ντόπιο φαγητό σε σπίτια που μας παρείχαν «φιλοξενία». Βότκα εν αφθονία αλλά και πιό οικία σε μας: μπύρες, κρασιά, αναψυκτικά. Διασχίσαμε μεγάλες εκτάσεις, συνήθως δασωμένες, επισκεφθήκαμε και διανυκτερεύσαμε σε νησιά.

Από όλη αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία, θα αναφερθώ εδώ σε ορισμένα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση και θεωρώ ότι ενδιαφέρουν και τους αναγνώστες μας.

Στην Ρωσία του 2017, η σημερινή Ηγεσία της Χώρας φαίνεται πως κατόρθωσε το χθεσινό «ακατόρθωτο». Αφενός, δόθηκαν πίσω οι Ορθόδοξοι Ναοί, οι οποίοι –όπως και η θρησκεία ως «όπιο του Λαού», είχαν κυνηγηθεί και εκδιωχθεί από το κομμουνιστικό καθεστώς καθ όλη την περίοδο μέχρι τον Γκορμπατσώφ, προεξαρχούσης -ποιας άλλης;- της σταλινικής περιόδου. Αφετέρου, εξέλειπαν τα μνημεία και οι εικόνες του Πατερούλη Στάλιν, πλην όμως λάμπουν δια της παρουσίας τους παντού οι Λένιν και Μαρξ: Οι κεντρικές Λεωφόροι σε όλες τις πόλεις έχουν τα ονόματα Λένιν και Μαρξ. Επίσης, όλες οι στήλες πεσόντων με το σφυροδρέπανο συνήθως στην κορυφή παραμένουν στην θέση τους. Όλα τα μνημεία πεσόντων του «Μεγάλου Πατριωτικού πολέμου» (Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου) –και τα αντίστοιχα μουσεία- είναι σε κεντρικά σημεία, καθαρά και επισκέψιμα. Με την γραμμή «τιμάμε την Ιστορία μας», η αρχική Κομμουνιστική Λενινιστική περίοδος αλλά και ο «Μεγάλος Πατριωτικός πόλεμος» (επί Στάλιν), έχουν ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΕΙ στο σύγχρονο ΑΦΗΓΗΜΑ. Ορθοδοξία αφενός, Κομμουνιστική Λενινιστική περίοδος από την άλλη, σταυροί και σφυροδρέπανα (η αεροπορική εταιρεία Aeroflot έχει ακόμη τα σφυροδρέπανα κεντημένα επάνω στις στολές των πληρωμάτων της, όπως υπάρχουν στους σιδηροδρομικούς συρμούς και σε αρκετά Δημόσια κτίρια, όπως τα ρώσικα Ταχυδρομεία). Φαίνεται λοιπόν πως το ΡΩΣΙΚΟ ΕΘΝΟΣ μπήκε δυνατά στον 21ο αιώνα, αφού ισορρόπησε τις δύο κυρίαρχες αντίθετες απόψεις που είχε εντός του τον 20ό αι. και φαίνεται να τις ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕ σε ενιαίο «αφήγημα».

Τα αγάλματα σε όλη αυτή την τεράστια επικράτεια είναι αφορμή για κουβέντα ή σχόλια, «δείχνουν» και τις υπάρχουσες προτιμήσεις/τάσεις. Πρώτος σε λαοφιλία, μας λένε οι κατά τόπους ξεναγοί μας είναι ο Πούσκιν με ευρεία λαϊκή αποδοχή, ο Ντοστογιέφσκι έπεται, ίσως επειδή μίλησε για τα σκοτεινά σημεία της ανθρώπινης ψυχής, μετά ακολουθεί ο Τολστόι. Προφανώς, πολλά αγάλματα του Μεγάλου Πέτρου και της Μεγάλης Αικατερίνης. Προτομές του Μαρξ και του Λένιν. Πολλά αγάλματα επίσης στον σχετικά άγνωστο σε μας Κύρωφ (Κίροφ), καμία σχέση με τα μπαλέτα, εκ των πρωταγωνιστών της Οκτωβριανής επανάστασης που η δολοφονία αποτέλεσε την αφορμή για τις μεγάλες διώξεις επί Σταλινισμού (από το 1934 και μετά). Σε κάποιες πόλεις αγάλματα στρατηγών, κάποιοι από τους οποίους «λευκοί» στον Ρώσικο/σοβιετικό στον εμφύλιο 1917-1920. (Εδώ, δεν διανοήθηκε κανείς να τα μουτζουρώσει ή καταστρέψει….).

Όσον αφορά την αρχιτεκτονική, συναντήσαμε «πολλών λογιών». Από των Μέσων Χρόνων μοναστήρια και ναούς, την Ρώσικη «Αναγεννησιακή» του Μεγάλου Πέτρου στην Βαλτική, το Μπαρόκ, ξύλινα λαϊκά παραδοσιακά μέχρι τα σύγχρονα σημερινά. Είδαμε κατοικημένες τις πολυκατοικίες της Σταλινικής περιόδου, της χρουστσωφικής, της μπρεζνιεφικής. Συναντήσαμε στην Αγία Πετρούπολη (Λένινγκραντ) τον Σοβιετικό Κονστρουκτιβισμό.

Σε όλη την Σιβηρία, η ώρα στους Κεντρικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς και σε όσα ξενοδοχεία διανυκτερεύσαμε είναι σε τέσσερα ρολόγια: Το ένα έχει ώρα Μόσχας, το άλλο ώρα Πεκίνου, το τρίτο ώρα Σεούλ και το τέταρτο την τοπική.. Δείγμα του προσανατολισμού της Χώρας. Επίσης, σε όλη την Ρώσικη Ομοσπονδία, στα αεροδρόμια και στους σιδηροδρομικούς σταθμούς: οι αφίξεις και οι αναχωρήσεις στα «ταμπλό» είναι σε τρεις γλώσσες: στην Κυριλλική, στην Κινεζική και στα Λατινικά/αγγλικά (συνήθως με την σειρά που τα γράφω)..

Από όλα τα μέρη που επισκεφθήκαμε, θα αναφερθώ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ και λίγο «αυθαίρετα» σε κάποια που είχαν μια ιδιαίτερη σημασία για μένα:
Στη Σιβηρία: Λίμνη Βαϊκάλη, τέλος Σεπτέμβρη, λίγο πριν την έναρξη του χειμώνα . Φτάσαμε στην λίμνη Βαϊκάλη προερχόμενοι από το Ulan Ude, την κύρια πόλη της Δημοκρατίας της Μπουρατίας, της οποίας η πλειοψηφία των κατοίκων είναι Μογγόλοι (στο θρήσκευμα είτε βουδιστές, είτε Σαμανιστές). Ταξιδεύαμε με βανάκι νοικιασμένο από μας. Αφού κάναμε μεσημεριανό σε παραδοσιακή ταβέρνα στον δρόμο, μεταφερθήκαμε στο Ουστ Μπαργκουζίν, όπου είχαμε διανυκτέρευση σε ενοικιαζόμενα σπιτάκια ρώσικης οικογένειας. Γευτήκαμε εκεί το βράδυ το σπιτικό φαγητό, με πολλά προϊόντα, ζαρζαβατικά και κηπευτικά από τον κήπο τους.

Την επομένη, πήγαμε στο Εθνικό Πάρκο του Μπαργκουζίν, βόλτα στη Λίμνη Βαϊκάλη με δύο πλοία, είχαμε μεσημεριανό μέσα στο πλοίο. Επίσκεψη στα θερμά λουτρά Shake, όπου οι περισσότερες κοπέλες της ομάδας έκαναν μπάνιο στην Θέρμη και εν συνεχεία βούτηξαν στην παγωμένη Θάλασσα! Η λίμνη είναι τεράστιας έκτασης, πεντακάθαρη, το νερό της είναι πόσιμο!

Την επομένη φεύγουμε με μεγαλύτερα πλοία, μας δίνουν καμπίνες, πάμε στο Αρχιπέλαγος Ουσκάνι, τρώμε πρωινό και μεσημεριανό στο πλοίο, κάνουμε μια διαδρομή 5 ωρών ως το νησί που είναι υπό προστασία οι φώκιες, ένα μοναδικό είδος που ζει μόνο στην Βαϊκάλη. Παρά το κύμα και τον δυνατό αέρα, διακρίνουμε τα κεφάλια τους, διότι κάθε τόσο βγαίνουν στην επιφάνεια για να αναπνεύσουν, τις αποθανατίζουμε φωτογραφικώς. Στην συνέχεια, κατευθυνόμαστε προς την νήσο Όλχον (Olkhon), καταλύουμε στο ξενοδοχείο στο χωριό Khuzir, όπου κάναμε δύο διανυκτερεύσεις.

Την επομένη πάμε στο βόρειο τμήμα του νησιού. Συναντάμε εδώ ένα διαλυμένο στρατόπεδο εργασίας (Γκουλάγκ) –ένα από τα τρία που συναντήσαμε στο ταξίδι μας: ένα εδώ, ένα στο Βλαδιβοστόκ και ένα τρίτο στη νήσο Solovetsky, στη Βόρεια Θάλασσα. Εδώ το στρατόπεδο, παρήγαγε ψάρια. Λειτούργησε στις δεκαετίες του ’30 έως και του ’50 με Πολωνούς εξόριστους. Την τελευταία περίοδο λειτουργίας του από ανδρών, έγινε Γκουλάγκ γυναικών. Μια διαλυμένη ξύλινη εξέδρα με κατάληξη στη Λίμνη, δείχνει το σημείο φορτοεκφόρτωσης των ψαριών.

Υπάρχει νεκροταφείο Πολωνών στην αρχή του χωριού όπου βρίσκεται το Γκουλάγκ. Πολλοί Πολωνοί και Πολωνίδες έμειναν εδώ ως τώρα, μετά την διάλυση του στρατοπέδου, κάποιοι έκαναν οικογένειες εδώ. Μικτός πληθυσμός στο νησί: Μογγόλοι, Ρώσοι, εξόριστοι. Για παράδειγμα: ο σημερινός οδηγός του ενός τζιπ μας, είναι από μικτό γάμο: από πατέρα Τάταρο και μητέρα Πολωνίδα εξόριστη.

Επόμενο σημείο η κορυφή στην άκρη του νησιού της ετήσιας συνάντησης των Σαμάνων, με τα χαρακτηριστικά πολύχρωμα κορδελάκια να κρέμονται παντού. Ο δυνατός αέρας μας εμποδίζει, φτάνουμε με δυσκολία στο σημείο της ετήσιας συνάντησης των Σαμάνων από όλο τον Κόσμο. Έρχονται και Ινδιάνοι από την Αμερική!

Μετά την τετραήμερη περιήγηση στην τεράστια λίμνη Βαϊκάλη, παίρνουμε τον δρόμο διασχίζοντας το νησί προς την αντίθετη κατεύθυνση, νοτίως. Φεύγουμε με πλοίο και βανάκι προς λευκή/ ρώσικη Σιβηρία πάμε για το –πασίγνωστο από τον «Μιχαήλ Στρογγώφ» του Ιουλίου Βέρν- Ιρκούτσκ («Sibirian Paris»).

Τεριμπέρκα, σαν κινηματογραφικό σκηνικό

Στην ευρωπαϊκή Ρωσία:

Α.Τεριμπέρκα, σε απόσταση 160 χλμ. από το Μουρμάνσκ, τα τελευταία 42 χιλιόμετρα είναι χωματόδρομος, κάνουμε την απόσταση σε τρεισήμισι ώρες. Η Τεριμπέρκα βρίσκεται στην θάλασσα του Μπάρεντς, το σκηνικό εδώ είναι διαφορετικό, κινηματογραφικό θα έλεγα. Εδώ γυρίστηκε η ταινία «Λεβιάθαν», το σκηνικό με την φάλαινα όμως έχει αποσυρθεί ένα μόλις μήνα πριν, κρίμα… Ήλιος λαμπερός, μόλις βραδιάζει υγρασία. Το χωριό αποτελείτε από δύο οικισμούς, σύνολο κατοίκων 900. Παλιά είχε βιομηχανία και εμπορικό λιμάνι, η ανάπτυξη του Μουρνμάσκ, του οποίου το λιμάνι είναι μέσα σε φιορδ και δεν πιάνει πάγο ποτέ, οδήγησε αντίστοιχα σε μαρασμό το λιμάνι της Τεριμπέρκα. Έχει ερειπωμένα βιομηχανικά κτίρια, δημοτικό σχολείο εν λειτουργία, ένα μετα-βιομηχανικό «φουτουριστικό» πλάνο. Οι κάτοικοι του σήμερα είναι είτε ψαράδες είτε άνεργοι. Εκεί, στην θάλασσα του Μπάρεντς, τρώμε το βράδυ στο μοναδικό εστιατόριο του χωριού όλοι παρέα, σολομό και θαλασσινά, πίνουμε μπύρες. Σκεφτόμαστε πόσο τυχεροί είμαστε που φτάσαμε ως εδώ.


Β. Νόβγκοροντ, μία από τις τέσσερις πρωτεύουσες της Ρωσίας: Κίεβο, Αγία Πετρούπολη, Νόβγκοροντ, Μόσχα. Στην ευρωπαϊκή Ρωσία, γεωγραφικά μεταξύ Αγίας Πετρούπολης (Λένινγκραντ) και Μόσχας. Συναντάει κανείς εδώ έντονες επιρροές Βυζαντίου, αναφορές στις δύο δυναστείες των Τσάρων της Ρωσίας: των Ρούρικ, που έμεναν εδώ και των Ρωμανόφ. Μοναστήρια και ναοί 11ουκαι 13ου αιώνα. Το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, στην λίμνη Βόλχοφ που εκβάλλει το ομώνυμο ποτάμι και άλλα 52 ποτάμια!, με εικόνες στην ελληνική γραφή (προφανώς). Η εκκλησία «Μεταμόρφωση Σωτήρος» , του 1374, έχει μέσα ‘έργα του ο Θεοφάνης ο Κρης, δάσκαλος του Ρουμπλιώφ. (τα έργα του οποίου είναι στη Μόσχα), ένα κομμάτι της διαβρωμένο από την υγρασία- οποία βρίσκεται υπό ανακαίνιση. Η επιβλητική εκκλησία Αγία Σοφία Εντός βρίσκονται τα λείψανα του Θεόδωρου, αδελφού του Αλέξανδρου Νιέφσκι. Υπάρχει εδώ θαυματουργός εικόνα της Παναγίας. Η συντριπτική πλειονότητα των εικόνων είναι στην ελληνική γλώσσα. Ένα κάστρο πλάι στο ποτάμι, που περιλαμβάνει Κρεμλίνο και άλλα μεγαλειώδη κτήρια. Ένα Ρωσο-βυζαντινό συναπάντημα.


Η Ρωσική Ομοσπονδία είναι μια τεράστια χώρα. Από όλες τις απόψεις. Πέραν του γεγονότος ότι είναι η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα του πλανήτη, είναι επίσης μεγάλη πληθυσμιακά, από άποψη πλούτου, από φυσικό περιβάλλον, Πολιτισμό κ.λπ. Επιστρέφοντας από το ταξίδι, με κυνηγούσε η απορία πως είναι δυνατόν να προσπαθούν να περιορίσουν την συμμετοχή της στα τεκταινόμενα του πλανήτη…

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΑΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ 14ης ΜΑΗ και ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ

Εισαγωγή από τον συντονιστή Άγγελο Nταβία, δημοτικού συμβούλου Χαλανδρίου, εκ μέρους της γραμματείας της Πρωτοβουλίας 14ης Μάη:



Η είσήγηση του Δημοτικού Συμβούλου Νέας Ιωνίας Άρη Χατζησαββίδη (μέλους της γραμματείας της Πρωτοβουλίας 14ης ΜΑΗ).



Ακολούθησε η εισήγηση του Προέδρου του Πράσινου Κινήματος Χρήστου Καλογράνη



Πριν ο λόγος δοθεί στους παρευρισκόμενους για παρεμβάσεις και τοποθετήσεις ο συντονιστής διαβάζει την επιστολή - χαιρετσιμό στην εκδήλωση του Θόδωρου Παντούλα, εκπροσώπου της Πρωτοβουλίας Κοινός Τ(ρ)όπος για ένα Εναλλακτικό Δημοκρατικό ψηφοδέλτιο στην Περιφέρεια Αττικής



Πρώτη Παρέμβαση από τον επικεφαλής της Αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο Νέας Ιωνίας Παναγιώτη Μανούρη



ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ - ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ



ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΔΕΥΤΕΡΟΜΙΛΙΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΙΣΗΓΗΤΩΝ - ΚΛΕΙΣΙΜΟ

19 Απρ 2018

Πρωτοβουλία Κοινός Τ(ρ)όπος για ένα Εναλλακτικό Δημοκρατικό ψηφοδέλτιο στην Περιφέρεια Αττικής

Με αυτό το σύντομο, περιεκτικό αλλά σημαντικό κείμενο, ο Θοδωρής Παντούλας - εκ μέρους της Πρωτοβουλίας κοινός τ(ρ)όπος για ένα Εναλλακτικό Δημοκρατικό ψηφοδέλτιο στην Περιφέρεια Αττικής, χαιρέτησε την χθεσινή εκδήλωση για την αυτοδιοίκηση που συνδιοργάνωσε η Πρωτοβουλία 14ης Μάη και το Πράσινο Κίνημα στη Νέα Ιωνία.
Τα boldαρίσματα δικά μας.

Οι τοπικές εκλογές και ιδίως οι Περιφερειακές καταγράφουν σοβαρά προβλήματα αρμοδιοτήτων, θεσμικά ελλείμματα και καθυστερήσεις σχετικά με τον ρόλο των Περιφερειών, οι οποίες και, εντέλει, υπονομεύονται χωρίς ξεκάθαρες αρμοδιότητες, με εξάρτηση από την κεντρική εξουσία και με περιορισμένους πόρους. Όλα αυτά απαξιώνουν τον ρόλο ενός νέου θεσμού, επιφορτισμένου με την αντιμετώπιση χρόνιων προβλημάτων αλλά και νεοφανών προκλήσεων.

Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού οι τοπικές εκλογές παραμένουν πάρεργο και για τα κόμματα και για τους κομματανθρώπους, οι οποίοι ούτε ευαισθησίες αυτοδιοικητικές διαθέτουν ούτε παιδεία συμμετοχής τους διακρίνει. 
Μηχανισμοί διεκπεραίωσης συμφερόντων είναι. Γι’ αυτό άλλωστε και βλέπουμε τόση απροθυμία. Από κομματική υποχρέωση συμμετέχουν οι περισσότεροι. Και με πολλαπλώς βεβαιωμένη την πρόθεσή τους να επιστρέψουν ή να μεταπηδήσουν στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Το ξέρουμε όλοι. 
Οι περιφερειακές εκλογές είναι σαν προπόνηση για τις εθνικές – να κρατάμε ζεστή την πελατεία μας! Και για όσους έχουν ελπίδες εκλογής, η περιφερειακή διοίκηση είναι ελκυστική, στον βαθμό που διαχειρίζεται ποσά και κατά συνέπεια μπορούν να συνεχίσουν τις εκδουλεύσεις τους κατά το κομματικό δοκούν.

Μπορούν όμως τα παιδιά και τ’ αποπαίδια αυτού του συστήματος να διακονήσουν τον ημιαπασχολούμενο, τον άνεργο, τον ανασφάλιστο, τους απόμαχους της ζωής;

Εμείς λέμε όχι. 
Αλλά δεν πετάμε με τ’ απόνερα του πολιτικαντισμού το βρέφος της πολιτικής. 
Τις ζωές μας δεν τις χαρίζουμε σε κανέναν. 
Είμαστε παρόντες. 
Μετέχουμε. 
Και μετέχουμε χωρίς εκπτώσεις. 
Δεν καταλήγουμε στον λιγότερο επιβλαβή, αλλά χτίζουμε μαζί ένα νέο πολιτικό πρόταγμα.

Επιλέγουμε την περιφέρεια της Αττικής για δυο κυρίως λόγους. 
Ο πρώτος είναι γιατί πιστεύουμε στην αυτοδιοίκηση. 
Όχι στην αυτοδιοίκηση των κομματικών επετηρίδων αλλά στην «αυτοδιοίκηση» των πολιτών.
 
Ο δεύτερος γιατί η Αττική με το συμβολικό και πληθυσμιακό της βάρος συγκεφαλαιώνει όλη την νεοελλαδική παθογένεια. 
Κι είναι για εμάς ένα προνομιακό πεδίο. 
Όχι μόνο γιατί οι περιφερειακές εκλογές έχουν μικρότερη φόρτιση από τις εθνικές κι εμείς μεγαλύτερη δυνατότητα να συναντηθούμε με το εκλογικό σώμα, αλλά γιατί εμείς έχουμε ευαισθησίες κι επεξεργασμένες ιδέες για την ανάδειξη της περιφερειακότητας σε κεντρική πολιτική στόχευση –κάτι που δεν ήταν ποτέ στις προτεραιότητες του κράτους των Αθηνών και της Μυκόνου, που κατέστησε την Αττική γη κρανίου τόπο για όλο τον Ελληνισμό.

Αναζητώντας τον κοινό μας τρόπο, οικοδομούμε με αίσθημα ευθύνης -και χωρίς ηγεμονισμούς- τον κοινό μας τ[ρ]όπο, τον τ[ρ]όπο που επαναφέρει την πολιτική -και όχι την διεκπεραίωση- στην δημόσια σφαίρα για να ξανακάνουμε την πατρίδα πολλά περισσότερα από φτηνιάρικο τουριστικό προορισμό και από δανειολήπτη του ολοκληρωτισμού των Αγορών.

16 Απρ 2018

Επανέρχομαι: Αναγκαία η Δημοκρατική Πατριωτική Ενότητα

Η επιβουλή εναντίον της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας εκ μέρους της Τουρκίας εντείνεται σε καθημερινή βάση. Ο εξ Ανατολών επικίνδυνος , επεκτατικός και αναθεωρητικός γείτονας , επαναφέρει απροκάλυπτα- είτε μέσω της συζήτησης για την Αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, είτε με την ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ Ελληνικού Χώρου όπως πράττει στο Αιγαίο- εδαφικές Διεκδικήσεις σε βάρος της Χώρας μας.

Διακρίνεται καθαρά ο τουρκικός επεκτατισμός σε όλο το τόξο: Κύπρος- Αιγαίο- Θράκη. Όπως και η de facto ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ της Συνθήκης της Λωζάννης από την άλλη πλευρά των συνόρων της, με την κατάληψη του Αφρίν στην Συρία. Μπήκαν. Για να δούμε αν και πότε θα μπουν. Στην Κύπρο πάντως, μπήκαν το 1974 και …»από τότε βγαίνουν»…

Η επιθετική στρατηγική της Άγκυρας θα συνεχιστεί.
Το πλέον πρόσφατο που έγινε γνωστό , μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι ότι λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Δευτέρας προς Τρίτη του Πάσχα ελικόπτερο (πιθανόν της τουρκικής Ακτοφυλακής) πραγματοποίησε χαμηλή νυχτερινή πτήση πάνω από τη νησίδα Ρω στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου, η ελληνική φρουρά απάντησε -σύμφωνα με πληροφορίες- με πυρά που είχαν στόχο να απομακρύνουν κι όχι να καταρρίψουν το ελικόπτερο. Το αποτέλεσμα είναι ότι το ελικόπτερο απομακρύνθηκε. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η είσοδος του ελικοπτέρου στον ελληνικό εναέριο χώρο έχει καταγραφεί από τα ραντάρ της Πολεμικής Αεροπορίας σε ελληνικό εναέριο χώρο.
Το επεισόδιο έρχεται να συμπληρώσει την έντονη τουρκική κινητικότητα και προκλητικότητα. Έχουν ήδη σημειωθεί αμέτρητες παραβιάσεις του εναέριου χώρου, των χωρικών υδάτων, αλλά και εντάσεις στη θάλασσα μεταξύ σκαφών της τουρκικής ακτοφυλακής και του ελληνικού Λιμενικού ή και του Πολεμικού Ναυτικού. Είναι αξιοσημείωτο ότι στις παραπάνω περιοχές πραγματοποιούνται τουρκικές αεροναυτικές ασκήσεις, το σενάριο των οποίων είναι ο αποκλεισμός και η κατάληψη νήσων.


Απέναντι σε όλα αυτά, στην Αθήνα κυριαρχούν οι ψευδαισθήσεις. Μόνο λεονταρισμοί, πιθανά για εσωτερική κατανάλωση. Μια πολιτική τάξη φθαρμένη και διεφθαρμένη, υπονομευμένη η ίδια- όπως και όλη η Κοινωνία- από την κυρίαρχη ιδεολογία του Εθνομηδενισμού και των «ανοιχτών συνόρων» , ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙ καμιά λογική συνέπεια μεταξύ των ανωτέρω και στην ΑΜΥΝΑ, στην ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ της ΕΔΑΦΙΚΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ της χώρας. Όλο το μπλοκ των «αριστερών» -και πέραν του ΣΥΡΙΖΑ: τα πράγματα ακόμη χειρότερα!!!- και των εκσυγχρονιστών αναμασούν πομφόλυγες, αναμένουν πάλι να μας σώσουν άλλοι. Θα κλαίνε πάλι οι μανάδες στον Ναύσταθμο, μετά πιθανή μερική επιστράτευση, κατά την επόμενη αναχώρηση του Στόλου «διαδηλώνοντας» - κατόπιν εντολής του ΚΚΕ την προηγούμενη φορά, θυμίζω - υπέρ της «Ειρήνης» ;;!!

Ενάντια στην σαπίλα των «ελίτ» της χώρας, πρέπει να επιδιωχθεί από τις υγιείς λαϊκές δυνάμεις, η μέγιστη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, η «Εθνική- Λαϊκή Ενότητα» του Σήμερα.

Για την σωτηρία της Πατρίδας και του Λαού μας.

Η πρόσφατη πατριωτική αφύπνιση με αφορμή το Μακεδονικό και την σύλληψη και παρακράτηση των δύο ελλήνων στρατιωτικών στις φυλακές της Ανδριανούπολης, να αποτελέσει ένα αποφασιστικό όπλο για αναπροσανατολισμό της εξωτερικής μας πολιτικής, για διερεύνηση νέων Συμμαχιών.

«Θεωρώ αυτονόητο ότι οι Σοσιαλιστές, εμπνευσμένοι και προσηλωμένοι στις Αξίες της Εθνικής ανεξαρτησίας- της Λαϊκής Κυριαρχίας- της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, οφείλουμε να συμμετάσχουμε ενεργά στην πραγμάτωσή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και στην Έκφραση της σε πανελλήνιο επίπεδο.

Οι Δημοκρατικές Πατριωτικές αντι-ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ας δώσουν τον τόνο.»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

1 Απρ 2018

Περί «ανταλλαγής» στρατιωτικών μεταξύ Ελλάδας- Τουρκίας και του «παραληρήματος» Μπαχτσελί για τους πνιγμένους παππούδες μας ..


Πάντα υπάρχει ένας χρήσιμος ηλίθιος , ένας λαγός… κι ας λέγεται κατσίκη(ς)..

.. «Αν μπορούν να παρακάμψουν οι κυβερνήσεις των δύο κρατών τη Δικαιοσύνη και να προχωρήσουν σε μια ανταλλαγή δεν ξέρω τι θα κόστιζε αυτό. Εγώ θεωρώ ότι θα μπορούσε να είναι μια λύση», δήλωσε ο εν λόγω στις 28/03, μπερδεύοντας επιθυμίες (φανερές και υπόγειες), τον ρόλο της (ανεξάρτητης, ως θα έπρεπε, Δικαιοσύνης) και τις επιδιώξεις της Άγκυρας για: ΕΞΙΣΩΣΗ των δύο περιπτώσεων: των δύο Ελλήνων στρατιωτικών φυλακισμένων στην Ανδριανούπολη και των «οκτώ» Τούρκων αντι-καθεστωτικών που διέφυγαν στην Ελλάδα μετά το «πραξικόπημα» του 2016 στην γειτονική χώρα, που έφτασαν εδώ ως Ικέτες.

Ούτως ή άλλως, σε «πονοκέφαλο» εξελίσσεται για την κυβέρνηση η προοπτική απελευθέρωσης των 8 Τούρκων που κατηγορούνται για συμμετοχή στο αποτυχημένο «πραξικόπημα» του 2016, στην ιδιαίτερα τεταμένη (για πολλοστή φορά…) συγκυρία.

Ο Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με ρεπορτάζ τουρκικών ΜΜΕ, στους δημοσιογράφους στο αεροπλάνο της επιστροφής από την Σύνοδο της Βάρνας, εμφανίστηκε να συνδέει εμμέσως πλην σαφώς τα δύο θέματα –έστω κι αν σε επίπεδο ρητορικής είπε… το ακριβώς αντίθετο: «εμείς ασφαλώς δεν συνδέουμε τα δύο θέματα», έλεγε στους δημοσιογράφους, τονίζοντας ότι ακόμη και ο πρόεδρος της Τουρκίας (δηλαδή ο ίδιος) δεν είναι υπεράνω της τουρκικής Δικαιοσύνης. Όμως, αμέσως μετά έδειχνε ότι ο ίδιος, στο μυαλό του έχει σχεδόν συμψηφίσει τις δύο περιπτώσεις: «Εκείνοι που έκαναν πραξικόπημα στη χώρα μας είναι ακόμη στην Ελλάδα. Εμείς, όταν τους ζητήσαμε, δεν μας τους έδωσαν. Αυτοί που δεν μιλούν καθόλου για αυτό το θέμα, λένε ότι πρέπει να αφεθούν αμέσως οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί».

Λίγες ώρες μετά τη σύνοδο της Βάρνας απορρίφθηκε για δεύτερη φορά το αίτημα αποφυλάκισης των δύο ελλήνων στρατιωτικών φυλακισμένων στην Ανδριανούπολη, ενώ απειλούνται με ποινή πέντε ετών. Ο δικαστής που εξέτασε το αίτημα αποφάσισε να παραμείνουν προφυλακισμένοι, με το σκεπτικό ότι «υπάρχουν χειροπιαστά στοιχεία – ισχυρές υποψίες ότι οι δύο συλληφθέντες υπέπεσαν στο αδίκημα για το οποίο κατηγορούνται».

Εν παραλλήλω, με την απόρριψη του αιτήματος αποφυλάκισης, τουρκικά μαχητικά ενεπλάκησαν σε αερομαχία με ελληνικά στο Καστελόριζο.

Με την επιστροφή του από την Βάρνα, συνεδρίασε και το Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας υπό τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν Σύμφωνα με την τουρκική προεδρία, συζητήθηκαν τα θέματα της κυπριακής ΑΟΖ και του Αιγαίου και οι συμπεριφορές της Ελλάδας «που δεν αρμόζουν σε σχέσεις καλής γειτονίας».

Στο εσωτερικό της Τουρκίας οργιάζει η ανθελληνική υστερία. Μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, ο ηγέτης των Γκρίζων Λύκων Ντεβλέτ Μπαχτσελί και σύμμαχος του Ερντογάν μας θύμισε τις ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ λέγοντας τα εξής:
«Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Τσίπρας νόμιζε πως θα βρει τα δίκτυα άδεια, άνοιξε το στόμα του και μπήκε στην λογική του ό,τι πάρει θα είναι κέρδος… Αυτός ο τύπος προσπάθησε να δοκιμάσει την υπομονή μας. Τόλμησε να τρίξει τα δόντια του στην Τουρκία. Ο βυθός της θάλασσας είναι γεμάτος και έχει ξεχειλίσει με τους παππούδες εκείνων που λένε σήμερα λόγια του αέρα. Είναι μάταια η προσπάθεια της Ελλάδας να αρχίσει να ξύνει τη διαφορά στα Ίμια. Αυτά δεν είναι αστεία. Η Τουρκία δεν είναι ένα κράτος κουρσάρου που θα ανεχτεί της άνομες δραστηριότητές στη Μεσόγειο και το Αιγαίο».
Μάλιστα….
Η πολιτική κατευνασμού απέναντι στο «θηρίο», εδώ και δεκαετίες, δεν έχει φέρει κανένα αποτέλεσμα. Τα πονηρά περί «PlanB» που εκφωνούνται από τους κυβερνητικούς, είναι για να κρυφτούν οι κρατούντες πίσω από τα γνώριμα «φιλειρηνικά» φλυναφήματα. Παραγνωρίζοντας ότι, αυτοί ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ τον τόπο-άρα, έχουν την ΚΥΡΙΑ ευθύνη. Το “φοβικό σύνδρομο” από την άλλη, διακρίνει ΟΛΟΚΛΗΡΗ την πολιτική «ελίτ» της Χώρας (και όχι μόνο).
Απέναντι σε όλα αυτά, να προετοιμαζόμαστε για (τα) χειρότερα. Δεν αρκούν οι διακηρύξεις περί εδαφικής ακεραιότητας, χρειάζεται να γίνει δια γυμνού οφθαλμού ορατή, (στους πάντες) , η ΟΡΓΑΝΩΣΗ της ΑΜΥΝΑΣ της χώρας. Οι Δημοκρατικές Πατριωτικές, αντι-ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να αναλάβουν πρωτοβουλίες προετοιμασίας και ενημέρωσης

Υ.Γ. Οι δικοί μου όλοι από το σόϊ της μητέρας μου, προππάπος και προγιαγιά μου, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου Ήλθαν από την Σμύρνη στην Αττική, δημιούργησαν, πρόκοψαν, πέθαναν εδώ, τα παιδιά τους παντρεύτηκαν. .Σε αυτό το γεγονός οφείλω την ΥΠΑΡΞΗ μου- και την ΜΝΗΜΗ...(για τις ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ..

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ