Πλαίσιο θέσεων «Σοσιαλιστικής ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗΣ» για συζήτηση και δράσh

 Α. Εισαγωγή

Eυθύνη των σοσιαλιστών σήμερα είναι να θέσουν εξ αρχής το ζήτημα της εκμετάλλευσης και της αναγκαίας λαϊκής πάλης, για να κυβερνηθεί η χώρα προς το λαϊκό συμφέρον.

Με λαϊκή συμμετοχή και κάτω από διαφανή κοινωνικό έλεγχο του πλούτου και της εξουσίας. Να υπάρξει, δηλαδή, αναπροσανατολισμός του πολιτικού συστήματος, ανατροπή του κόμματος και της κυβέρνησης των τραπεζιτών, που οδηγεί την χώρα σε ακόμη μεγαλύτερη υπερχρέωση και πλήρη δορυφοροποίηση - επαναποικιοποίηση.

Ο αναπροσανατολισμός αυτός, με παραγωγική ανασυγκρότηση, αναδιανομή του πλούτου, υπεράσπιση - θωράκιση των εθνικών φυσικών πόρων, μπορεί να υπάρξει μόνο εάν προτάξουμε, ως χώρα, την στρατηγική επιδίωξη για εθνική και κοινωνική αυτοδιάθεση.

Ο μεγάλος, κεντρικός, εθνικός στόχος είναι η Αυτοδιάθεση.

Εθνική Αυτοδιάθεση, σημαίνει ότι ο κυρίαρχος λαός καθορίζει και ελέγχει την δομή της εξουσίας, τις εγγυήσεις ελευθερίας των πολιτών και τις πράξεις της κυβέρνησής του, με όρους εθνικής ακεραιότητας και Αλληλεγγύης του Ελληνισμού. Κοινωνική Αυτοδιάθεση, σημαίνει ότι η κοινωνία στο σύνολό της καθορίζει τους όρους της ανάπτυξης, ελέγχει τα μέσα ανάπτυξης και διασφαλίζει τα δημόσια αγαθά και τα κοινωνικά δικαιώματα για κάθε πολίτη.

Εθνική και Κοινωνική Αυτοδιάθεση, είναι ενιαίος και αδιαίρετος στόχος, αν λάβουμε υπ’ όψη, ότι το συγκρότημα προνομιούχων ομάδων υπηρετεί συνειδητά και διαχρονικά ξένα συμφέροντα, ενώ οι εθνικοί αγώνες ήταν πάντοτε έργο των καταπιεζόμενων λαϊκών στρωμάτων, με τη συμμετοχή βέβαια και κάποιων φωτισμένων μειοψηφιών από τα προνομιούχα στρώματα. Με άλλα λόγια: Πραγματική εθνική ανεξαρτησία θα υπάρχει μόνον εφ’ όσον οι όροι ανάπτυξης και ευημερίας, μόρφωσης και κοινωνικής συνοχής θα καθορίζονται από τον ελληνικό λαό και όχι από τους κερδοσκόπους, είτε τους ξένους, είτε τους ντόπιους εκπροσώπους και συμμάχους τους. Άρα η διαχείριση του εθνικού πλούτου και γενικά της οικονομίας με σοσιαλιστική κατεύθυνση, είναι ένας από τους όρους για εθνική ανεξαρτησία.

Β. Θέσεις

1. Ανατροπή του Μνημονίου, του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας, του Μεσοπρόθεσμου, όλων των αποικιοκρατικών συμβάσεων.

2. Έλεγχος του Χρέους, άρνηση του καταχρηστικού τμήματός του, διεθνής λογιστικός έλεγχος όπως συνέβη σε αντίστοιχες περιπτώσεις σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Άνοιγμα όλων των δημόσιων λογαριασμών του κράτους, ώστε να δούμε τι έγιναν τα λεφτά, τι κρύβουν οι συμβάσεις δανεισμού και ποιος επωφελήθηκε από αυτές.

3. Διεκδίκηση των Πολεμικών Οφειλών (αποζημιώσεις, κ.α.) του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου από την Γερμανία.

4. Ανάπτυξη της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής. ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ, εναλλακτικές μορφές ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Στήριξη μορφών συλλογικής διαχείρισης, όπως: συνεταιρισμών, ομαδικών καλλιεργειών, δημοτικών και δημοσυνεταιριστικών επιχειρήσεων, διαχείριση των λαϊκών αγορών από επιτροπές άμεσων παραγωγών, καταναλωτών κ.ο.κ.

5. Αξιοποίηση του συνόλου του εθνικού πλούτου, ορυκτού και υποθαλάσσιου υπέρ του έθνους και του Λαού. Προστασία της Δημόσιας Περιουσίας. Λαϊκή κινητοποίηση για τη γη, την στέγη, το κλίμα και τους φυσικούς πόρους, την αγροτική αναδιάρθρωση και τη διατροφική επάρκεια.

6.Τροποποίηση των Διεθνών μας σχέσεων επ΄ ωφελεία της Χώρας. Πιέσεις και κινητοποιήσεις, για μία Ευρώπη των εθνών και των λαών της. Επανατοποθέτηση του αιτήματος της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, ώστε να απαλλαγούν οι ευρωπαϊκοί λαοί από την αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική πορεία που έχει την αρχή της στη συνθήκη του Μάαστριχτ, ενώ φαίνεται ότι τα χειρότερα έρχονται, με την εμμονή των ευρωπαίων ηγετών να “συνταγματοποιήσουν” την “οικονομική διακυβέρνηση” και να θέσουν “εκτός νόμου” την κοινωνική δικαιοσύνη και το κοινωνικό κράτος. Άσκηση Πολυδιάστατης οικονομικής πολιτικής.

7. Υπεράσπιση της Συνταγματικής νομιμότητας και της λειτουργίας της Δημοκρατίας. Λαϊκή Κυριαρχία (εναντίωση σε όλες τις προσπάθειες περιορισμού της που επιχειρείται και με την εντεινόμενη κρατική καταστολή). Κράτος Δικαίου. Δημοκρατικός έλεγχος και προγραμματισμός, θεσμοί κοινωνικού ελέγχου. Λαϊκή συμμετοχή, για θεσμικές αλλαγές και διεύρυνση - εμβάθυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων σε όλα τα επίπεδα. Έχει ήδη τεθεί στον δημόσιο διάλογο θέμα αλλαγής του Συντάγματος. Θέση μας είναι ότι η χώρα πρέπει να διατηρήσει ως υπέρτατο νόμο το Σύνταγμά της και, ταυτόχρονα, να προχωρήσει σε αναθεώρηση, που θα ενισχύει τον ρόλο της Βουλής, θα θεσπίζει τοπικά και εργασιακά συμβούλια, καθώς και το δικαίωμα λαϊκής αρνησικυρίας και λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας. Το Κοινοτικό Δίκαιο, ως διεθνής συνθήκη, είναι υποδεέστερο του συντάγματος.

8.Υπεράσπιση της εδαφικής Ακεραιότητας της χώρας. Συμπαράσταση στον Αγώνα για την Απελευθέρωση της Κύπρου. Άμεση ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Ενίσχυση με όλα τα μέσα της ευαίσθητης ζώνης Θράκη- Αιγαίο –Κύπρος. Η ζώνη αυτή, πέρα από την αυτονόητη γεωπολιτική, αναπτυξιακή και πολιτισμική της βαρύτητα, αποτελεί και γραμμή ακεραιότητας της Ελλάδας και επιβίωσης του Ελληνισμού, ως έθνους ευρωπαϊκού, μεσογειακού και αιγαιακού. Η συνένωση των αναπτυξιακών δυνάμεων ολόκληρης της ζώνης, μπορεί να αρχίσει με ένα Δίκτυο Ενημέρωσης, Αναπτυξιακής και Πολιτισμικής Συνεργασίας, μέσω του οποίου οι αγωνιστές της εθνικής και κοινωνικής αυτοδιάθεσης θα μπορούν να συντονίσουν τα μέσα και τους πόρους τους και να κατευθύνουν τις ενέργειές τους, όπου κρίνεται αναγκαίο, σύμφωνα με την δική τους πρόταση Εθνικής Στρατηγικής.

9.Αντιμετώπιση του μεταναστευτικού αδιεξόδου. Άμεσα μέτρα κατά της λαθρομετανάστευσης. Πλήρης κοινωνική ένταξη των νόμιμων μεταναστών.

Γ. Στόχοι και Δράσεις

Η «Σοσιαλιστική ανασύνθεση» οφείλει:

1. Να διευκολύνει την δράση και έκφραση του αγανακτισμένου και προσβεβλημένου λαού, ώστε να αμφισβητηθεί ουσιαστικά και έμπρακτα η “νομιμότητα” των διαχειριστών του εθνικού πλούτου και της εξουσίας.

2. Να αποκαλύψει το ρόλο των κερδοσκόπων της υπερεθνικής και εθνικής ελίτ,της Ε.Ε. και του ΔΝΤ., Να αποκαλύψει τα ψεύδη της νεοφιλελεύθερης προπαγάνδας, την ενσυνείδητη υποταγή της χώρας στα σχέδια λεηλασίας από “δανειστές” και “φίλους”, που σήμερα σε πανευρωπαϊκή κλίμακα συντελείται κύρια από τους υποτιθέμενους- ψευδώνυμους “σοσιαλιστές” που έχουν αναδειχθεί σε πρωτεργάτες στη «οικοδόμηση» της Νέας ιμπεριαλιστικής τάξης.

3. Να αναδείξει: τρόπους εφικτής αντίστασης στην κερδοσκοπία και την εξάρτηση μέσω ενός ρεαλιστικού σχεδίου στήριξης των λαϊκών στρωμάτων και ανασυγκρότησης της παραγωγικής βάσης της χώρας μας, μέσα από ένα ρεαλιστικό σχέδιο εναλλακτικής διαχείρισης, σε αντίθεση με την οικονομική ολιγαρχία και το πλέγμα εξουσίας που την υπηρετεί. Στην σημερινή συγκυρία η διάδοση των ιδεών του Συνεργατισμού και του Κοινοτισμού αποκτούν βαρύνουσα σημασία. Μία από τις αιχμές αυτής της προσπάθειας θα είναι η ίδρυση Καταναλωτικού - παραγωγικού Συνεταιρισμού που μπορεί να αποδειχθεί κίνηση στρατηγικής σημασίας.

4. Να συμβάλλει προς μία διέξοδο από τα αδιέξοδα που δημιουργεί η «συμμαχία των Προθύμων» που συγκροτείται από μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού, τα Μ.Μ.Ε. και την κρατικοδίαιτη «ελίτ». Να αποτρέψει την πολυδιάσπαση των λαϊκών δυνάμεων και των κοινωνικών κινημάτων, να εργασθεί για την συγκρότηση ενός ενωτικού Παλλαϊκού Μετώπου, για την Εθνική Ανεξαρτησία, την Δημοκρατική Συμπαράταξη , την Συνταγματική Νομιμότητα και την λειτουργία και διεύρυνση της Δημοκρατίας, την Λαϊκή Κυριαρχία..

5. Να λάβει πρωτοβουλίες ή συμβάλλει σε Δράσεις Λαϊκής Αλληλεγγύης, όπως είναι οι ανακοινώσεις μας για το τι οφείλουμε να κάνουμε ως πολίτες σχετικά με το «Χαράτσι» επί των ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, η υποστήριξη επιτροπών αλληλεγγύης εργαζομένων και αυταπασχολούμενων καί άλλες πρωτοβουλίες ενάντια στην κερδοσκοπία και στην τοκογλυφία. Κτίσιμο Δικτύων Κοινωνικής Αλληλεγγύης.