28 Φεβ 2012

Επαγωγική σκέψη

Δήλωση του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου "28 ΦΛΕΒΑΡΗ 1968"

Πριν 44 χρόνια, στις 28 Φλεβάρη του 1968, μέσα στην φωτιά του αντιδικτατορικού αγώνα ενάντια στην αμερικανοκίνητη φασιστική χούντα, δημιουργήθηκε το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (Π.Α.Κ.). Ο Αγώνας του, όπως και των άλλων αντιστασιακών οργανώσεων, συνέβαλε στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι στόχοι του: ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ -ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ -ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ παραμένουν ζητούμενο, ΤΡΑΓΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΙ σήμερα, πόσο μάλλον που ένα ΝΟΘΟ εντέλει αποπαίδι του ΠΑΚ, το ΠΑ."ΣΟ".Κ "ανέλαβε" να υπηρετήσει τους παραπάνω στόχους με τα σημερινά αδιανόητα αποτελέσματα..
Από την μεριά μας, τιμούμε τους πεσόντες.
Όσοι ζωντανοί: Παρόντες

Γ.Π.
Mέλος του Γραφείου του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ το 1974.
Εκ των συντακτών της Ιδρυτικής Διακήρυξης του Πα.Σο.Κ. της 3ης Σεπτέμβρη

28 Φλεβάρη 1968-28 Φλεβάρη 2012: 44 χρόνια από την ημέρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΚ

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2012/02/28-1968-28-2012-44.html 











(κλικ στις εικόνες, για μεγαλύτερο μέγεθος)
«Η θύμηση του παρελθόντος μπορεί να είναι η απαρχή επικίνδυνων διαισθητικών γνώσεων και η παγιωμένη κοινωνία δείχνει να φοβάται τα’ ανατρεπτικά περιεχόμενα της μνήμης»
Herbert Marcuse (1898 – 1979)

«Ένα φάντασμα πλανάται πάνω απ’ την Ευρώπη. Ναι, αλλά και ένα ουράνιο τόξο, και το ΠΑΚ ήταν (είναι) ένα από τα χρώματα του φάσματός του.
Το κληροδοτούμε στους κάτωθι:
α). Στα νιάτα για να εμπνέονται, να αγωνίζονται και να ελπίζουν
β). Στο σύστημα για να φοβάται.»
Κώστας Τσίμας, Οκτώβρης 2001

Όποιος δεν έχει μνήμη δεν έχει μέλλον…

24 Φεβ 2012

Εκδήλωση στο Χολαργό





Χάρτης για την αίθουσα της εκδήλωσης από την λεωφ. Μεσογείων

http://maps.google.gr/maps?hl=el&gs_nf=1&cp=34&gs_id=3p&xhr=t&q=%CE%95%CE%9B%CE%95%CE%A5%CE%98%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A5+%CE%92%CE%95%CE%9D%CE%99%CE%96%CE%95%CE%9B%CE%9F%CE%A5+59%CE%91,+%CE%A7%CE%9F%CE%9B%CE%91%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A3&gs_upl=&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.,cf.osb&biw=1280&bih=709&um=1&ie=UTF-8&sa=N&tab=wl 

Επιστολή 15χρονου Έλληνα: “Είμαι χωρίς πατρίδα Η Ελλάδα με έδιωξε”


Πραγματικά συγκλονίζει και συγκινεί η επιστολή απόγνωσης ενός 15χρονου Έλληνα από το Τορόντο για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας. Είναι συνταρακτικός ο τρόπος με τον οποίο μιλά και περιγράφει τα συναισθήματα για την πατρίδα του, μια πατρίδα πληγωμένη που κάθε μέρς πονά και ταπεινώνται όλο και περισσότερο.

«Είμαι Έλληνας έφηβος και από φέτος μόνιμος κάτοικος Καναδά. Μέσω αυτής της επικοινωνίας θα επιθυμούσα να αφυπνίσω κοιμισμένες συνειδήσεις και να μεταφέρω την πλήρη αντίληψη την οποίαν έχει ένας νεαρός Έλληνας, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ελλάδα, σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στην πατρίδα του.

Η κατάθεσή μου θα είναι όσο πιο μακριά και σοκαριστική μπορεί να αποτυπωθεί, προκειμένου να εκφράσω όλον τον πόνο που κρύβω μέσα μου εδώ και πολλούς μήνες, για να μην πω χρόνια.

Είμαι χωρίς πατρίδα. Η Ελλάδα με έδιωξε με τον τρόπο της, αφού… δεν μπορέσαμε στην οικογένειά μου να αντέξουμε άλλο την κατάντιά της και ο Καναδάς μέχρι στιγμής, δεν νοιώθω πως με έχει αγκαλιάσει. Ακόμα μια οικογένεια αναγκάστηκε να ακολουθήσει το δρόμο της ξενιτιάς. Ακόμα μια οικογένεια αναγκάστηκε να ξεριζωθεί από το έδαφος που τη γέννησε για να ζήσει σε μια άλλη χώρα. Στην Ελλάδα, τη χώρα που με γέννησε, με ανάθρεψε και με έκανε αυτό που είμαι, οι Έλληνες κοιμούνται χωρίς να ξέρουν πως θα ξυπνήσουν. Βγαίνουν το πρωί έξω από τα σπίτια τους κοιτώντας αν θα τους επιτεθεί κάποιος να τους ληστέψει ή ακόμα και να τους σκοτώσει.

Υπάρχει μεγάλο μίσος στην Ελλάδα. Μίσος όλων σε όλους. Τα οικονομικά, πολιτικά, και κοινωνικά προβλήματα έχουν μετατρέψει την ελληνική κοινωνία σε μια κοινωνία νευρικών ανθρώπων.

Το χειρότερο όμως είναι ότι… αυτό το στρες που καλλιεργείται παντού, από τα σχολεία έως μέσα στα σπίτια, μεταφέρεται και στις επόμενες ελληνικές γενιές. Τα παιδιά μαθαίνουν στη μιζέρια, το άγχος και τον καθημερινό κίνδυνο. Πολλοί φίλοι και φίλες μου είναι καταθλιπτικοί. Η κατάθλιψη και το άγχος οργιάζουν στις νεανικές κοινωνίες της πατρίδας μου.

Ο λαός μισεί τους πολιτικούς και καταριέται το Κοινοβούλιο, την πηγή της Ελληνικής Δημοκρατίας. Οι πολιτικοί πρόδωσαν τον ελληνικό λαό και το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχουν ιδεολογίες στους νέους της εποχής μου. Οι λέξεις αριστερός και δεξιός έχουν καταργηθεί στη γενιά μου. Ξέρουμε ότι όποιος και αν είναι στην εξουσία, τα αποτελέσματα θα είναι το ίδιο αρνητικά.

Η οικονομική κρίση έχει πάει την Ελλάδα πάρα πολλά χρόνια πίσω. Στον Καναδά (και γενικά στο εξωτερικό), μας λυπούνται για την κατάντιά μας. Ένας Έλληνας μπορεί να καταλάβει πως νοιώθω τεράστια ντροπή να λυπούνται την πατρίδα μου.

Οι αναρίθμητοι μετανάστες μπαινοβγαίνουν ανεξέλεγκτα στην Ελλάδα, και σε λίγο θα είναι πιο πολλοί από τους Έλληνες. Αυτοί οι άνθρωποι όμως πεινούν. Στην Ελλάδα, στην οποία πίστευαν ότι θα έχουν καλύτερη τύχη, βρήκαν την μίζερη ελληνική πραγματικότητα.

Τέλος, υπάρχει πρόβλημα σχετικά με τα όργανα ασφάλειας, αφού δεν υπάρχει καμία τάξη ή μέριμνα για αυτά. Η απόδειξη είναι η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου πριν τρία χρόνια και η Αθήνα που καιγόταν επί μέρες λόγω των πολυάριθμων επεισοδίων. Κάποιοι άνθρωποι ευθύνονται για όλα αυτά τα προβλήματα. Αυτοί, κανείς δεν ξέρει ακριβώς ποιοι είναι. Όλοι όμως ξέρουν ότι θα ήθελαν να τους δουν κρεμασμένους στην Πλατεία Συντάγματος.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ευθύνονται και για τα χάλια της Ελλάδας αλλά και της εκπαίδευσης και για το πρόβλημα των μεταναστών και για τον ανύπαρκτο έλεγχο των οργάνων ασφαλείας και για το ότι οικογένειες σαν τη δική μου αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους και τη ζωή τους και να φτιάξουν λίθο-λίθο τη ζωή τους από την αρχή.

Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να τιμωρηθούν με κάποιο τρόπο. Και αυτός ο τρόπος δεν θα είναι σε ουδεμία περίπτωση το αίμα.

Αυτός ο τρόπος θα είναι μόνο ο αγώνας του ελληνικού λαού για την καλυτέρευση της ελληνικής πραγματικότητας. Η ελπίδα πως κάποτε ο Έλληνας θα ξαναλέει ότι είναι Έλληνας με ψηλά το κεφάλι, θα πρέπει να δώσει θάρρος και κουράγιο στον καταπονημένο ελληνικό λαό, που έχει υποφέρει πάρα πολλά.
Όπως είπε ο Γ. Ρίτσος, «Μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια, για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι». Ο μοναδικός τρόπος να γίνει η Ελλάδα κράτος, είναι μόνο μέσω του ίδιου του ελληνικού λαού και όχι μέσω των πολιτικών που πρόδωσαν αυτόν τον τόπο. Ο λαός της Ελλάδας θα πρέπει να πιστέψει σε αυτό το όνειρο. Το πώς θα γίνει πραγματικότητα αυτό το όνειρο, εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να το πω. Άλλωστε, εγώ απλώς εκφράζω το πώς βλέπει η δική μου γενιά τα πράγματα, και όχι κάποιο σχέδιο επίλυσης όλων αυτών των προβλημάτων. Αυτό δυστυχώς, είναι ευθύνη των πολιτικών. Είναι πάρα πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατον, αλλά όχι τελείως.

Αν μπορέσει και πάρει ελπίδα ο βασανισμένος ελληνικός λαός, τότε πολύ σύντομα θα έχουμε μια περήφανη Ελληνική Δημοκρατία. Μια αληθινή δημοκρατία, στην οποία ο Έλληνας θα χαίρεται να απολαμβάνει τις ήσυχες μέρες του μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ας αγωνιστούμε για αυτό το όνειρο.

Όλοι οι Έλληνες του κόσμου θα πρέπει να ενωθούν για μια νέα, αληθινή Ελλάδα. Για μια νέα, ειρηνική και περήφανη κοινωνία.

Ιάσονας Ροδόπουλος – 15 χρονών

Τορόντο»

ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΞΕΦΤΊΛΑ ΚΑΙ.ΟΙ..ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΡΩΤΕΣ!!!


Θυμάστε την υπόθεση με τον διευθυντή Ενημέρωσης του υπουργείου Εθνικής Άμυνας του Βενιζέλου (ο Βενιζέλος τον έχει μαζί του από την εποχή που ήταν υπουργός Πολιτισμού επί Σημίτη), Ηλία Βεργίτση, που αποκάλυψε η Ζούγκλα του Μάκη; Θυμάστε ότι ήταν ο υπάλληλος του Βενιζέλου που πόζαρε γυμνός, σαν Seile Sistigrev (που αν το διαβάσουμε ανάποδα βγάζει το: vergitsis elies) σε φώτο που ανέβαζε σε σελίδες για ομοφυλόφιλους και ζητούσε συγκατοίκους για μερικές μέρες απ' το εξωτερικό χωρίς αποδείξεις και μαλακ@@@; Θυμάστε πως η Ζούγκλα αποκάλυψε ότι έλεγε για τον εαυτόν του ότι είναι ένας φιλικός gay, εβραϊκής καταγωγής; Θυμάστε πως μετά την αποκάλυψη "παραιτήθηκε";



Θυμάστε πως μετά όταν ο

Βενιζέλος πήγε στο Υπουργείο Οικονομικών ο κ. Βεργίτσης, ξαναπροσλήφθηκε δίπλα του; Θυμάστε πως ξαναέκανε την πατάτα τέλη Σεπτεμβρίου; Θυμάστε την υπόθεση με την γκάφα του, που του ξέφυγε το ΔΤ όπου ρωτούσε τον Βενιζέλο πως να χειριστεί την υπόθεση της υστερίας του Π. Οικονόμου; Θυμάστε πως ο κ. Βεργίτσης τότε, στις 29/9/2011, είχε υποβάλλει ξανά την παραίτησή του;




Εαν τα θυμάστε ξεχάστε τα!

Ο αυτοπροβαλόμενος σαν εβραίος gay, κ. Βεργίτσης την μεθεπόμενη μέρα ξαναδιορίστηκε... απ' τον Βενιζέλο!

Προφανώς ο κ.Βενιζέλος δεν μπορεί να αντέξει

μακριά από τον αγαπημένο του gay εβραίο υπάλληλο, ο οποίος είμαστε σίγουροι ότικάνει καλά τη δουλειά του και γι αυτό χαίρει της εμπιστοσύνης του Υπουργού.

Εμάς το πρόβλημά μας δεν είναι ότι είναι gay, ούτε ότι είναι εβραίος, ούτε ότι ξεφτιλίζει τον Βενιζέλο, ούτε ότι όλοι μαζί ξεφτιλίζουν το θεσμό του Έλληνα υπουργού Οικονομικών.

Το πρόβλημά μας είναι ότι ένας απόφοιτος Λυκείου συνοδεύει,προφανώς για να συμβουλεύει και προς Θεού όχι για κανέναν άλλο λόγο, τον Βενιζέλο σε ταξίδια όπου κρίνεται το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Και μάλιστα τον συνοδεύει σαν ιδιώτης... όπως στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία όπου ο Αυτοκράτορας έκανε ότι ήθελε:


Αυτά για να πάρετε μια γεύση αηδίας και εμετού για το ποιοι και με ποιους μας κυβερνάνε...

23 Φεβ 2012

MIA GEFSI APO TO MELLON KYRIE MELLO

"Σενάριο από το Μέλλον"

..κυβέρνηση από τον νέο επιβαλλόμενο από την τρόϊκα Γ.Ο.Κ. που επιβάλλει την αστυφιλία, επιβάλλει τα ανθρώπινα γκέτο και απαγορεύει ουσιαστικά την δόμηση εκτός σχεδίου, δημιουργώντας NO HUMAN ZONES, δηλαδή ζώνες χωρίς ανθρώπους και στην Ελλάδα. Η Ατζέντα 21 σε όλο της το μεγαλείο.

Όταν παρουσίασα και αποκάλυψα την ύπαρξη της Ατζέντας 21, για μια ακόμη φορά οι κοιμώμενοι γκοίμ κορόϊδευαν. Λουστείτε τα τώρα.

Έως τώρα έχουν γίνει μέσα στα δύο τελευταία χρόνια, τόσες πολλές νομοθετικές ρυθμίσεις στην Ελλάδα, για την εφαρμογή της Ατζέντας 21, όσες δεν έγιναν από τότε που η χώρα μας το 1992 υπέγραψε την απαράδεκτη αυτή συνθήκη.

1. Ορίσθηκαν οι ενεργειακοί επιθεωρητές, που θα ορίσουν τα χαράτσια στα "ενεργοβόρα κτίσματα". Για την ώρα εκείνο που ανακοινώθηκε, είναι, λόγω της λαίλαπας τηου μνημονίου, ότι όλα τα ακίνητα πρέπει να πάρουν ενεργειακή σήμανση. Σε ένα χρόνο από τώρα θα μπει χαράτσι, ανάλογα με το είδος της ενεργειακής κατάστασης του ακινήτου. Αυτό δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη, αλλά όποιος δεν "θωρακίσει ενεργειακά" το ακίνητό του θα πληρώνει πρόστιμο διατήρησης ενεργοβόρου ακινήτου. Αργότερα η διατήρηση τέτοιου ακινήτου θα γίνει και ποινικό αδίκημα.

2. Ορίσθηκε ήδη, σαν μόνιμο, χαράτσι μέσω της ΔΕΗ, για όλα τα κτίσματα.

3. Ετοιμάζεται και ήδη ανακοινώθηκε, όπως σας έλεγα, χαράτσι για τα χωράφια, τα κτήματα και τα άκτιστα οικόπεδα. Στο τέλος θα αρχίσει ο κόσμος να παραδίδει τις περιουσίες του στο δημόσιο, ή σε ιδιωτικές εταιρείες προς εξώφληση των συσσωρευμένων χαρατσιών και των δυσβάσταχτων προστίμων.

Το ιστορικό της υπόθεσης έχει ως εξής: Στις 14 Ιουνίου 1992, στο Ρίο Ντε Τζανέϊρο, 178 αρχηγοί κρατών υπέγραψαν την Ατζέντα 21, που θεωρητικά επιθυμούσε εφαρμοζόμενη να σώσει το περιβάλλον, το οποίο όμως δεν κινδύνευε και όλο το σενάριο είχε άλλους σκοπούς, εφιαλτικούς κατά πολλούς ερευνητές, μεταξύ των οποίων και ο Λιακόπουλος.
Ακούμε διαρκώς τους όρους πράσινη ανάπτυξη, βιώσιμη ανάπτυξη, προστασία του περιβάλλοντος, προστασία της βιοποικιλότητας, ανακατανομή του πλούτου, καινοτόμες τεχνολογίες, κλιματική αλλαγή κτλ και κανείς δεν γνωρίζει τι κρύβεται πίσω από αυτές τις φράσεις. Με αιτιολογία τον δήθεν κίνδυνο του περιβάλλοντος και της κλιματικής σταθερότητας, λόγω της δήθεν υπερθέρμανσης του πλανήτη εξ αιτίας των δραστηριοτήτων του ανθρώπου, εκτός από την πράσινη υπερφορολόγηση, προωθείται η μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού και η συγκέντρωση των ανθρώπων σε περιορισμένο χώρο σε όλο τον πλανήτη, για να μην κινδυνεύει, λένε, το περιβάλλον.
Έτσι αρχίσαμε να ακούμε για τους ΚΛΙΜΑΤΙΚΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, που μπορεί να φθάσουν το ένα δισεκατομμύριο, εγκαταλείποντας ολόκληρες περιοχές της υπαίθρου και μετακομίζοντας στις πόλεις που θα γίνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σύμφωνα με το "οικολογικό" αυτό σχέδιο, οι άνθωποι θα πρέπει χάριν του περιβάλλοντος να συγκεντρωθούν σε τερατουπόλεις-στρατόπεδα, που ωστόσο θα πρέπει να είναι πράσινες και οικολογικές, για το λόγο αυτό, θα απαγορευθούν τα αυτοκίνητα και θα επιτρέππονται μόνο τα ποδήλατα.

Ταυτόχρονα θα πρέπει να πέσει το μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων, διότι οι μορφωμένοι ανεβάζουν το βιωτικό τους επίπεδο αγοράζοντας αγαθά και δαπανώντας ενέργεια, πράγμα που δημιουργεί σκουπίδια και χαλάει το περιβάλλον. Άρα οι άνθρωποι θα πρέπει να μην μορφώνονται και τόσο πολύ. Επίσης θα πρέπει να καταργθεί η κτηνοτροφία γιατί μία αγελάδα, παράγει τόσα αέρια θερμοκηπίου σε ετήσια βάση, όσα και ένα τζιπ 4Χ4. Θα πρέπει να αρχίσει η βιομηχανική κατασκευή κρεατόμαζας, που σου εξασφαλίζει κρέας, χωρίς την ύπαρξη όμως ζώων. Ταυτόχρονα θα δημιουργηθούν ζώνες χωρίς ανθρώπους (NO HUMAN ZONE) στις οποίες η φύση θα..... απολαμβάνει τον εαυτό της, χωρίς να κινδυνεύει από εμάς τους κακούς.

Στην φωτογραφία, με κόκκινο και κίτρινο είναι οι περιοχές χωρίς ανθρώπους και στα ελάχιστα μαύρα στίγματα θα βρίσκονται οι τερατουπόλεις όπου οι ένοχοι άνθρωποι που κόντεψαν να καταστρέψουν την καϋμένη τη φύση θα ζουν στα κρατικά σπίτια τους, που ουσιαστικά θα ανήκουν στις τράπεζες, δύο δύο ή και τρεις τρεις οικογένειες μαζί, αφού η ιδιοκτησία θα απαγορεύεται και λόγω υψηλής φορολογίας θα είναι αδύνατη.
Ο όρος βιώσιμη ανάπτυξη, που πολλοί ίσως τον χρησιμοποιούν χωρίς να γνωρίζουν τι σημαίνει, ορίζει ότι:

1.Πρέπει να επέλθει η πλήρης αποβιομηχάνιση του δυτικού κόσμου και η άνευ όρων παράδοση των φυσικών του πόρων σε δήθεν μη κερδοσκοπικές πολυεθνικές, που θα μεταφέρουν όλες τις δραστηριότητες σε έρημες περιοχές του λεγόμενου τρίτου κόσμου.

2.Πρέπει να πάμε σε οικογένειες με ένα ή και κανένα παιδί. Από το δεύτερο παιδί και πέρα θα μπαίνει "πράσινος φόρος", διότι τα παιδιά μολύνουν το περιβάλλον.

3.Πρέπει να καταργηθεί πλήρως η κτηνοτροφία, αφού τα ζώα μολύνουν το περιβάλλον. Μέχρι να καταργηθεί, θα μπουν δυσβάσταχτοι φόροι στο κρέας κάθε μορφής, αφού η κατανάλωσή του προϋποθέτει την ύπαρξη "ρυπογόνων" ζώων.

4.Πρέπει να καταργηθούν όλες οι θρησκείες, διότι η θρησκευτική και λατρευτική δραστηριότητα, κάνει τους ανθρώπους "να μην εκτιμούν την μητέρα Γαία".

5.Πρέπει να καταργηθεί πλήρως η ιδιοκτησία και όλες οι εκτάσεις πρέπει να ελέγχονται από μία παγκόσμια διακυβέρνηση για την "σωστή και οικολογική διαχείρισή τους". Για το λόγο αυτό μπαίνουν ήδη πολύ μεγάλη φόροι στην ακίνητη περιουσία, αφού πρώτα όλοι παροτρύνθηκαν σε παγκόσμια κλίμακα να επενδύσουν σε ακίνητα και οικόπεδα για να τους πάρουν τα λεφτά μέσω δανείων.

6. Πρέπει να ορισθεί ταχύτατα όργανο παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης για να διαχειριστεί την "ανύπαρκτη ουσιαστικά" απειλή της δήθεν κλιματικής αλλαγής που δήθεν απειλεί τον πλανήτη.

7.Πρέπει να προωθηθεί η ουσιαστικά ανεφάρμοστη στις σύγχρονες πόλεις ενεργειακή θωράκιση των ήδη υπαρχόντων κτιρίων, καθώς και ο θεσμός των λεγόμενων ενεργειακών επιθεωρητών, με σκοπό τη θέσπιση ετήσιων τελών και φόρων για τα από ενεργειακής απόψεως μη βιώσιμα κτίρια, με σκοπό την οικονομική αφαίμαξη αλλά και την δημιουργία των "νεοάστεγων" και των "κλιματικών μεταναστών".(Προφητεία του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού: "θα φορολογήσουν τις πόρτες και τα παράθυρα")

8.Επειδή η ενεργειακή θωράκιση των ήδη υπαρχουσών πόλεων δεν είναι εφικτή, ούτε τεχνολογικά κά ούτε οικονομικά, πρέπει οι άνθρωποι να μεταφερθούν σε νέες οικολογικές πόλεις-στρατόπεδα, που θα χτιστούν με νέες "καινοτόμες" τεχνολογίες σε συγκεκριμένα σημεία, ώστε να μην μολύνεται το περιβάλλον και στις οποίες δεν θα υπάρχει ιδιωτική περιουσία, ούτε σε ακίνητα, αλλά ούτε και σε κινητά (αυτοκίνητα), ώστε να μην .....μολύνεται το περιβάλλον.

Τέτοια πόλη πρότυπο-στρατόπεδο χτίστηκε έξω από το Άμπου Ντάμπι και ονομάζεται Μαζντάρ, που σημαίνει Πηγή. κτλ κτλ κτλ κτλ. Αυξάνονται διαρκώς οι επιστήμονες και οι καθηγητές πανεπιστημίου που καταγγέλλουν το ψεύδος της δήθεν υπερθέρμανσης του πλανήτη και του κινδύνου της δήθεν κλιματικής αλλαγής, λόγω δήθεν των δραστηριοτήτων του ανθρώπου, που προωθήθηκε συστηματικά εδώ και πενήντα περίπου χρόνια.

Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών: "Η Ελλάδα θα μας φέρει χρυσάφι"!

Η Ελλάδα περιγράφεται ως χώρα η οποία μπορεί εύκολα να ανθίσει οικονομικά και να υπάρξουν τεράστια χρυσοφόρα κέρδη για όποιον ελέγχει την οικονομία της καθώς, όπως σημειώνεται, σε εσωτερικό έγγραφο εργασίας που αποκαλύπτει η εφημερίδα «Die Welt», οικονομολόγοι και επιχειρηματίες διαπιστώνουν σε όλους τους τομείς μεγάλη απόσταση από τις ανεπτυγμένες χώρες, άρα και μεγάλες προοπτικές για ανάπτυξη.


Ενδεικτικά αναφέρεται ότι, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, εάν προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις στους τομείς της αγοράς εργασίας, της γραφειοκρατίας, των καρτέλ στα ελεύθερα επαγγέλματα, στους τομείς ενέργειας, μεταφορών και επικοινωνιών και στο φορολογικό και το συνταξιοδοτικό, θα μπορούσε η ελληνική οικονομία εντός πέντε ετών να σημειώσει ανάπτυξη 8%.

Πάντως, όπως αναφέρεται στο έγγραφο, η Ελλάδα δεν είναι ανταγωνιστική, λείπει η σχετική υποδομή, ενώ οι μεταρρυθμίσεις «δεν αποτελούν προτεραιότητα» για την Αθήνα.

Στο δημοσίευμα γίνεται αναφορά στην επίσκεψη του υπουργού Οικονομίας της Γερμανίας Φιλίπ Ρέσλερ πριν από λίγους μήνες στην Ελλάδα, η οποία, όπως επισημαίνεται, δεν είχε τα αποτελέσματα που θα ήθελε η γερμανική πλευρά. Την επίσκεψη Ρέσλερ στην Αθήνα ακολούθησε ανακοίνωση από τη γερμανική επενδυτική τράπεζα KfW ενός νέου χρηματοδοτικού εργαλείου με τον τίτλο «Ελλάδα» και αντικείμενο τη χρηματοδότηση γερμανικών επενδύσεων στη χώρα μας, αλλά και τη σύναψη συγκεκριμένων συμφωνιών συνεργασίας μεταξύ ελληνικών και γερμανικών εταιριών.

Όπως δήλωσε ο ίδιος σε κοινή συνέντευξη τύπου που έδωσε με τον υπουργό Ανάπτυξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, το ταξίδι του δεν είχε ως πρωταρχικό στόχο να υπογραφούν συγκεκριμένες επενδυτικές συμφωνίες, αλλά να μπουν οι βάσεις για διοικητικές δράσεις που θα φέρουν την απαραίτητη νομική ασφάλεια στους επενδυτές και παράλληλα να βρεθούν τα εργαλεία που θα ξεπεράσουν τα κωλύματα στη χρηματοδότηση». Τόνισε επίσης ότι, «η χρήση όλων των απαραίτητων εργαλείων για την ανάκτηση της φερεγγυότητας της ελληνικής οικονομίας ώστε να παραμείνει στην ευρωζώνη αποτελεί βασική στόχευση της γερμανικής κυβέρνησης».

«Η υλοποίηση από ελληνικής πλευράς παραμένει ανεπαρκής» σύμφωνα με την αξιολόγηση των συνεργατών του Γερμανού υπουργού, οι οποίοι αναφέρονται ενδεικτικά στην δημιουργία επενδυτικής τράπεζας στο πρότυπο της γερμανικής KfW, οι συζητήσεις για την οποία, όπως λένε, προχωρούν πολύ αργά.

'Τμήμα Ειδήσεων DefenceNet' - 'ΕΞΠΡΕΣ'

22 Φεβ 2012

απο τις καλύτερες πολιτικες αναλύσεις!

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - Μίκης Θεοδωράκης

Υπάρχει μια διεθνής συνωμοσία με στόχο την ολοκλήρωση της καταστροφής της χώρας μου. Ξεκίνησαν από το 1975 με στόχο τον νεοελληνικό πολιτισμό, συνέχισαν με την διαστροφή της νεότερης ιστορίας μας και της εθνικής μας ταυτότητας και τώρα προσπαθούν να μας εξαφανίσουν και βιολογικά με την ανεργία, την πείνα και την εξαθλίωση. Εάν ο ελληνικός λαός δεν ξεσηκωθεί σύσσωμος για να τους εμποδίσει, ο κίνδυνος για την εξαφάνιση της Ελλάδας είναι υπαρκτός. Εγώ την τοποθετώ μέσα στα δέκα επόμενα χρόνια. Από μας θα μείνει μόνο η μνήμη του πολιτισμού μας και των αγώνων μας για την ελευθερία.

Ως το 2009 δεν υπήρχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Οι μεγάλες πληγές της οικονομίας μας ήταν οι υπερβολικές δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού και η διαφθορά μιας μερίδας του πολιτικού και του οικονομικο-δημοσιογραφικού χώρου. Όμως και για τις δύο πληγές ήταν συνυπεύθυνοι και οι ξένοι. Όπως λ.χ. οι Γερμανοί, Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικανοί, που κέρδιζαν δισεκατομμύρια ευρώ σε βάρος του εθνικού μας πλούτου από την ετήσια πώληση πολεμικού υλικού. Αυτή η συνεχής αιμορραγία, μάς γονάτιζε και δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, ενώ προσέφερε πλούτο στα ξένα έθνη. Το ίδιο συνέβαινε και με το πρόβλημα της διαφθοράς. Λ.χ. η Γερμανική Siemens είχε ειδικό κλάδο για την εξαγορά Ελλήνων παραγόντων, προκειμένου να τοποθετήσει τα προϊόντα της στην ελληνική αγορά. Επομένως ο ελληνικός λαός υπήρξε θύμα αυτού του ληστρικού ντουέτου, Ελλήνων και Γερμανών, που πλούτιζαν σε βάρος του.

Είναι φανερό ότι αυτές οι δύο μεγάλες πληγές θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν οι ηγεσίες των δύο φιλοαμερικανικών κομμάτων εξουσίας δεν είχαν διαβρωθεί από στοιχεία διεφθαρμένα, τα οποία για να καλύψουν τη διαρροή του πλούτου (που ήταν προϊόν της εργασίας του ελληνικού λαού) προς τα ταμεία των ξένων χωρών, κατέφευγαν στον υπέρμετρο δανεισμό, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να φτάσει στα 300 δισ. ευρώ, δηλαδή το 130% του ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος).

Με την κομπίνα αυτή οι ξένοι που προανέφερα κέρδιζαν διπλά. Πρώτον από την πώληση των όπλων και των προϊόντων τους. Και δεύτερον από τους τόκους των χρημάτων που δάνειζαν στις κυβερνήσεις και όχι στον λαό. Γιατί όπως είδαμε, ο λαός ήταν το κύριο θύμα και στις δύο περιπτώσεις. Ένα παράδειγμα και μόνο θα σας πείσει. Οι τόκοι του δανείου του ενός δισ. δολλαρίων που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στα 1986 από μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, έφτασαν στα 54 δισ. ευρώ και ξεπληρώθηκαν τελικά το ...2010!

Ο κ. Γιούνγκερ εδήλωσε προ ενός έτους ότι είχε διαπιστώσει τη μεγάλη αιμορραγία των Ελλήνων από τις υπερβολικές (και αναγκαστικές) δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού από Γερμανία και Γαλλία συγκεκριμένα. Και συμπέρανε ότι έτσι οι πωλητές μας οδηγούν σε βέβαιη καταστροφή. Όμως ομολογεί ότι δεν προέβη σε καμμιά ενέργεια, για να μη βλάψει τα συμφέροντα των φιλικών του χωρών!

Στα 2008 υπήρξε η μεγάλη οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Ήταν λοιπόν επόμενο να επηρεαστεί και η ελληνική οικονομία. Εν τούτοις το επίπεδο ζωής, αρκετά υψηλό, ώστε να έχουμε καταταγεί μεταξύ των 30 πλουσιότερων χωρών του κόσμου, έμεινε βασικά το ίδιο. Υπήρξε όμως άνοδος του δημοσίου χρέους. Όμως το δημόσιο χρέος δεν οδηγεί αναγκαστικά σε οικονομική κρίση. Τα χρέη μεγάλων χωρών όπως λ.χ. οι ΗΠΑ και η Γερμανία υπολογίζονται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Το πρόβλημα είναι εάν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή. Τότε μπορεί κανείς να δανείζεται από τις μεγάλες Τράπεζες με επιτόκιο έως 5%, έως ότου περάσει η κρίση.

Σ' αυτή τη θέση ακριβώς βρισκόμασταν στα 2009, όταν έγινε η κυβερνητική αλλαγή τον Νοέμβριο και ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου. Για να κατανοηθεί τι σκέπτεται σήμερα ο ελληνικός λαός για την καταστροφική πολιτική του, παραθέτω δύο νούμερα: Στις εκλογές του 2009 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε το 44% των ψήφων. Σήμερα τα γκάλοπ του δίνουν 6%.

Ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (που όπως είπα αντανακλούσε την ευρωπαϊκή) με δάνεια από τις ξένες Τράπεζες και με το σύνηθες επιτόκιο δηλαδή κάτω από 5%. Εάν το έκανε αυτό, δεν θα υπήρχε για τη χώρα μας το παραμικρό πρόβλημα. Το αντίθετο μάλιστα θα συνέβαινε, γιατί βρισκόμασταν σε φάση οικονομικής ανάπτυξης κι έτσι ασφαλώς θα ανέβαινε το βιοτικό μας επίπεδο.

Όμως ο κ. Παπανδρέου είχε ήδη ξεκινήσει τη συνωμοσία του εναντίον του ελληνικού λαού από το καλοκαίρι του 2009, όταν συναντήθηκε κρυφά με τον Στρως Καν, με στόχο να οδηγηθεί η Ελλάδα κάτω από την ηγεμονία του ΔΝΤ. Η πληροφορία για τη συνάντηση αυτή δόθηκε στην δημοσιότητα από τον ίδιο τον πρώην Πρόεδρο του ΔΝΤ..

Για να φτάσουμε όμως έως εκεί, θα έπρεπε να παραμορφωθεί η πραγματική οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, ώστε να φοβηθούν οι ξένες Τράπεζες και να ανεβάσουν τα επιτόκια δανεισμού σε απαγορευτικούς αριθμούς. Αυτή η επαχθής επιχείρηση ξεκίνησε με την ψεύτική εκτίναξη του Δημοσίου Ελλείμματος από το 9,2% στο 15%. Για την κακουργηματική αυτή πράξη ο Εισαγγελέας κ. Πεπόνης παρέπεμψε προ 20 ημερών στην Δικαιοσύνη τους κυρίους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου (υπουργό των Οικονομικών).

Ακολούθησε η συστηματική εκστρατεία του κ. Παπανδρέου και του Υπουργού Οικονομικών στην Ευρώπη που διήρκεσε 5 μήνες, κατά την οποία προσπαθούσαν να πείσουν τους ξένους ότι η Ελλάδα είναι ένας Τιτανικός έτοιμος να βυθιστεί, ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και επομένως ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες της χώρας. Σε κάθε τους δήλωση ανέβαιναν τα επιτόκια, ώστε να μην μπορούμε πια να δανειστούμε, οπότε η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα να πάρει τον χαρακτήρα της σωτηρίας μας, ενώ στην πραγματικότητα υπήρξε η αρχή του θανάτου μας.

Τον Μάιο του 2010 υπεγράφη από έναν και μόνο Υπουργό το περίφημο Μνημόνιο, δηλαδή η πλήρης υποταγή μας στους δανειστές μας. Το ελληνικό δίκαιο σ' αυτές τις περιπτώσεις απαιτεί την ψήφιση μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας από τα τρία πέμπτα της Βουλής. Άρα στην ουσία το Μνημόνιο και η Τρόικα που σήμερα ουσιαστικά μας κυβερνούν. λειτουργούν παράνομα όχι μόνο για το ελληνικό αλλά και για το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Από τότε έως τώρα, εάν τα σκαλιά που οδηγούν στο θάνατό μας είναι είκοσι, έχουμε ήδη διανύσει πάνω από τα μισά. Φανταστείτε ότι με το Μνημόνιο αυτό παραχωρούμε στους ξένους την Εθνική μας Αυτοτέλεια και την Δημόσια περιουσία μας. Δηλαδή Λιμάνια, Αεροδρόμια, Οδικά δίκτυα, Ηλεκτρισμό, Ύδρευση, Υπόγιεο και υποθαλάσσιο πλούτο κλπ. κλπ. Κι ακόμα τα ιστορικά μας μνημεία όπως η Ακρόπολη, οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Επίδαυρος κλπ. αφού έχουμε παραιτηθεί από όλες τις σχετικές ενστάσεις.

Σταμάτησε η παραγωγή, ανέβηκε στο 18% η ανεργία, κλείσανε 80.000 καταστήματα, χιλιάδες βιοτεχνίες και εκατοντάδες βιομηχανίες. Συνολικά βάλανε λουκέτο 432.000 επιχειρήσεις. Δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα, που βυθίζεται κάθε μέρα και πιο πολύ σε μεσαιωνικό σκότος. Χιλιάδες πρώην ευκατάστατοι πολίτες ψάχνουν στα σκουπίδια και κοιμούνται στο πεζοδρόμιο.

Στο μεταξύ υποτίθεται ότι ζούμε χάρη στη μεγαλοψυχία των δανειστών μας, της Ευρώπης των Τραπεζών και του ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα κάθε πακέτο με τα δεκάδες δισ. ευρώ με τα οποία χρεώνεται η Ελλάδα επιστρέφεται ολόκληρο από κει που έρχεται, ενώ εμείς φορτωνόμαστε νέους αβάσταχτους τόκους. Και επειδή υπάρχει η ανάγκη να διατηρηθεί το Κράτος, τα Νοσοκομεία και τα Σχολεία, η Τρόικα φορτώνει τα μεσαία και τα κατώτερα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας με υπέρμετρους φόρους, που οδηγούν κατ' ευθείαν στην πείνα. Γενικευμένη κατάσταση πείνας είχαμε στην αρχή της γερμανικής κατοχής το 1941 με 300.000 νεκρούς σε διάστημα έξι μηνών. Από τότε το φάσμα της πείνας ξανάρχεται στη συκοφαντημένη και δύστυχη χώρα μας.

Αν σκεφθεί κανείς ότι η γερμανική κατοχή μας στοίχισε ένα εκατομμύριο νεκρούς και την ολοσχερή καταστροφή της χώρας μας, πώς είναι δυνατόν να δεχτούμε εμείς οι Έλληνες τις απειλές της κ. Μέρκελ και την πρόθεση των Γερμανών να μας επιβάλουν ένα νέο γκαουλάιτερ... Τη φορά αυτή με γραβάτα...

Και για να αποδείξω πόσο πλούσια χώρα είναι η Ελλάδα και πόσο εργατικός και συνειδητοποιημένος Λαός είναι ο Έλληνας (συνείδηση του Χρέους προς την Ελευθερία και της αγάπης προς την πατρίδα) είναι η εποχή της Γερμανικής Κατοχής από το 1941 έως τον Οκτώβριο του 1944.

Όταν τα SS και η πείνα σκότωσαν ένα εκατομμύριο πολίτες και η Βέρμαχτ κατέστρεφε συστηματικά την χώρα, έκλεβε την αγροτική παραγωγή και τον χρυσό από τις Τράπεζες, οι Έλληνες έσωσαν από την πείνα τον Λαό με τη δημιουργία του Κινήματος της Εθνικής Αλληλεγγύης και δημιούργησαν έναν παρτιζάνικο στρατό 100.000, που καθήλωσε στην χώρα μας 20 γερμανικές μεραρχίες.

Συγχρόνως όχι μόνο κατόρθωσαν οι Έλληνες χάρη στην εργατικότητά τους, να επιζήσουν αλλά υπήρξε και μεγάλη ανάπτυξη της νεοελληνικής τέχνης μέσα στις συνθήκες κατοχής, ιδιαίτερα στους τομείς της λογοτεχνίας και της μουσικής.

Η Ελλάδα επέλεξε την οδό της αυτοθυσίας για την ελευθερία και συγχρόνως της επιβίωσης.

Και τότε μας χτύπησαν αναίτια κι εμείς απαντήσαμε με Αλληλεγγύη και Αντίσταση και επιζήσαμε. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και τώρα με τη βεβαιότητα ότι τελικός νικητής θα είναι ο ελληνικός λαός. Αυτό το μήνυμα στέλνω στην κ. Μέρκελ και στον κ. Σόϊμπλε δηλώνοντας ότι παραμένω πάντοτε φίλος του Γερμανικού Λαού και θαυμαστής της μεγάλης του συνεισφοράς στην Επιστήμη, τη Φιλοσοφία και την Τέχνη και ιδιαίτερα στη Μουσική! Και η καλλίτερη ίσως απόδειξη γι' αυτό είναι ότι εμπιστεύθηκα το σύνολο του μουσικού μου έργου σε δύο Γερμανούς Εκδότες, τον Schott και το ν Breitkopf, που είναι από τους μεγαλύτερους εκδότες του κόσμου και η συνεργασία μου μαζί τους είναι άκρως φιλική.

Μας απειλούν ότι θα μας εκδιώξουν από την Ευρώπη. Εάν η Ευρώπη δεν μας θέλει μια φορά, εμείς αυτή την Ευρώπη των Μέρκελ - Σαρκοζί δεν την θέλουμε δέκα φορές.

Σήμερα Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, ετοιμάζομαι να πάρω μέρος κι εγώ μαζί με τον Μανώλη Γλέζο, τον ήρωα που κατέβασε τη Σβάστικα από την Ακρόπολη δίνοντας έτσι το σινιάλο για το ξεκίνημα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής αντίστασης ενάντια στον Χίτλερ. Οι δρόμοι και οι πλατείες μας θα πλημμυρίσουν από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα διαδηλώνουν την οργή τους κατά της κυβέρνησης και της Τρόικα.

Άκουσα χθες τον τραπεζίτη-Πρωθυπουργό στο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό να λέει ότι «έχουμε φτάσει σχεδόν στο μηδέν». Ποιοι όμως μας έφτασαν μέσα σε δυο χρόνια στο ΜΗΔΕΝ; Οι ίδιοι, που αντί να βρίσκονται στη φυλακή, εκβιάζουν τους βουλευτές να υπογράψουν Νέο Μνημόνιο χειρότερο από το πρώτο, που θα εφαρμοστεί από τους ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες μεθόδους που μας οδήγησαν στο ΜΗΔΕΝ. Γιατί; Γιατί αυτό επιτάσσει το ΔΝΤ και το Γιούρο Γκρουπ εκβιάζοντάς μας ότι εάν δεν υπακούσουμε, θα οδηγηθούμε στην χρεοκοπία... Εδώ παίζεται το θέατρο του παραλόγου. Όλοι αυτοί οι κύκλοι που ουσιαστικά μας μισούν (ξένοι και Έλληνες) και που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την δραματική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα, απειλούν, εκβιάζουν, με σκοπό να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, δηλαδή να μας πάνε κάτω από το ΜΗΔΕΝ, έως την οριστική μας εξαφάνιση.

Έχουμε επιζήσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες μέσα από τους αιώνες και είναι βέβαιο ότι αν μας οδηγήσουν με τη βία στο προτελευταίο σκαλοπάτι πριν από τον θάνατο, οι Έλληνες όχι μόνο θα επιζήσουν αλλά και θα αναγεννηθούν.
Αυτή τη στιγμή έχω αφιερώσει όλες μου τις δυνάμεις στην προσπάθεια να ενωθεί δυναμικά ο ελληνικός λαός. Προσπαθώ να τον πείσω ότι η Τρόικα και το ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος. Ότι υπάρχει άλλη λύση. Κι αυτή είναι να αλλάξουμε ριζικά την πορεία του έθνους μας και να στραφούμε προς την Ρωσία για οικονομική συνεργασία και για τη δημιουργία κοινοπραξιών που θα μας βοηθήσουν στην ανάδειξη του φυσικού πλούτου της χώρας με όρους που θα εξασφαλίζουν το εθνικό μας συμφέρον.

Όσο για την Ευρώπη προτείνω να πάψουμε να αγοράζουμε πολεμικό υλικό από την Γερμανία και την Γαλλία. Όπως θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ώστε η Γερμανία να εξοφλήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει και που σήμερα μαζί με τους τόκους μπορεί να ανέρχονται στα 500 δισ. ευρώ.

Η μοναδική δύναμη που μπορεί να πραγματοποιήσει αυτές τις επαναστατικές αλλαγές είναι ο ελληνικός λαός ενωμένος σε ένα τεράστιο Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης, ώστε να εκδιωχθεί η Τρόικα (ΔΝΤ και Ευρωπαϊκές Τράπεζες) από την χώρα. Ενώ παράλληλα θα πρέπει να θεωρηθούν ως μη γενόμενες όλες οι παράνομες ενέργειές τους (δάνεια, χρέη, τόκοι, φόροι, αγορές του Δημόσιου πλούτου). Φυσικά οι Έλληνες συνεργάτες τους που έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού μας ως προδότες, θα πρέπει να τιμωρηθούν.

Στον σκοπό αυτό (της ενότητας του Λαού σε ένα Μέτωπο) είμαι ολοκληρωτικά δοσμένος και πιστεύω ότι τελικά θα δικαιωθώ. Πολέμησα με το όπλο στο χέρι ενάντια στην Χιτλερική κατοχή. Γνώρισα τα μπουντρούμια της Γκεστάπο. Καταδικάστηκα από τους Γερμανούς σε θάνατο και έζησα ως εκ θαύματος. Στα 1967 ίδρυσα το ΠΑΜ, την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της στρατιωτικής χούντας. Πάλεψα στην παρανομία. Πιάστηκα και φυλακίστηκα στο «σφαγείο» της χουντικής Ασφάλειας. Τελικά και πάλι επέζησα.

Σήμερα είμαι 87 ετών και είναι πολύ πιθανόν να μη ζήσω τη σωτηρία της αγαπημένης μου πατρίδας. Όμως θα πεθάνω με τη συνείδησή μου ήσυχη, γιατί εξακολουθώ να κάνω το Χρέος μου απέναντι στα ιδανικά της Ελευθερίας και του Δικαίου ως το τέλος.


Αθήνα, 12.2.2012

Μίκης Θεοδωράκης

SOS:ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ! ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΜΕ ΝΟΜΟ!!!!

Τα περισσότερα ιστιολόγια δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί την σημαντική και ανησυχητική αυτή είδηση. Πριν μερικές μερες(26/1/2012) στην Ιαπωνία, 22 χώρες της ΕΕ, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, υπέγραψαν τη συμφωνία ACTA, για τα "πνευματικά δικαιώματα στο διαδίκτυο", που στην ουσία είναι μια συλλογική απόπειρα που στοχεύει στο να μην αναπαράγονται ειδήσεις και ανακοινώσεις από τη μια ιστοσελίδα στην άλλη, ούτε όπως έχουν, ούτε σε μετάφραση, ώστε να μην ενημερώνεται ο κόσμος.

Πέντε χώρες της ΕΕ (Γερμανία, Ολλανδία, Εσθονία, Κύπρος και Σλοβακία) δεν την υπέγραψαν, είτε επειδή διαφωνούσαν, είτε επειδή φοβόντουσαν τις αντιδράσεις των πολιτών τους. Οι εδώ πολιτικοί μας θεωρούν πρόβατα και την υπέγραψαν χωρίς να ακουστεί ούτε ψίθυρος. Τον περασμένο Οκτώβριο, την ίδια συμφωνία υπέγραψαν οι: ΗΠΑ, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία, Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Σιγκαπούρη και Μαρόκο. Είναι απίστευτο με ποιο τρόπο πλασάρεται η συμφωνία. Την ονομάζουν συμφωνία "κατά της πειρατείας", και έτσι σκέφτεται ο καθένας απλός και απονήρευτος πολίτης: "Το βρίσκω απόλυτα σωστό. Επιτέλους θα σταματήσει η πειρατεία στα μουσικά CD και στις ταινίες DVD". Aυτό όμως που κυρίως επιδιώκουν είναι το φρένο στην αναπαραγωγή άρθρων, ειδησεογραφικών και άλλων, αλλά και ανακοινώσεων, εικόνων και βίντεο από τη μια ιστοσελίδα στην άλλη, όπως έχει, ή μεταφρασμένη.Έτσι πιστεύουν πως θα καταφέρουν να κρατάνε τον κόσμο στο σκοτάδι.

Συγχρόνως, θα είναι η τέλεια ευκαιρία να εντατικοποιηθεί η παρακολούθηση των χρηστών του διαδικτύου, με την πρόφαση ότι θα πρέπει να εντοπίζονται οι "παραβάτες". Οι καταδικασθέντες θα πληρώνουν πρόστιμα ή θα φυλακίζονται. Το άρθρο που ακολουθεί δίνει μια πρώτη γεύση για την ύπουλη νομοθεσία: Μπορεί η μαζική διαμαρτυρία του διαδικτυακού κόσμου να πέτυχε όπως είδαμε την αναστολή των νομοσχεδίων SOPA και PIPA, τώρα όμως μια νέα συμφωνία κατά της πειρατείας έρχεται να ταράξει και πάλι τα νερά. Πράγματι, 22 κράτη μέλη της Ευρωπαικής Ένωσης -ανάμεσα τους και η χώρα μας-υπέγραψαν χθες στο Τόκυο τη συμφωνία κατά της πειρατείας ACTA (Anti-Coutnerfeiting Trade Agreement), με τις διαπραγματεύσεις να πραγματοποιούνται χωρίς δημόσιες διαβουλεύσεις -σχεδόν στα κρυφά. Στην πράξη, το ACTA αφορά τη θέσπιση διεθνών προτύπων σε ζητήματα που σχετίζονται με την προστασία και την επιβολή των πνευματικών δικαιωμάτων και την καταπολέμηση της πειρατείας.
Μεταξύ άλλων, η συμφωνία προτείνει σοβαρότατες κυρώσεις -όπως απαγόρευση πρόσβασης στο διαδίκτυο, πρόστιμα ή ακόμα και φυλάκιση- για όσους επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν ή να μοιραστούν αρχεία προστατευμένα με copyrights. Η υπογραφή της συμφωνίας έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στην Ευρώπη με χιλιάδες οργανώσεις, ακτιβιστές αλλά και απλούς πολίτες να κατηγορούν το ACTA για κατάργηση της ελευθερίας της έκφρασης στο διαδίκτυο.
Ειδικότερα στην Πολωνία, η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου. Από την περασμένη εβδομάδα πλήθος κόσμου εκδηλώνει την αντίθεση του στη νέα συμφωνία με καθημερινές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Οι διαμαρτυρίες είναι έκδηλες και στον κόσμο του διαδικτύου, όπου ακτιβιστές hackάρουν κυβερνητικές ιστοσελίδες, όπως αυτές του Πρωθυπουργού και του Κοινουβουλίου της χώρας. Από την 1η Οκτωβρίου 2011 τη συμφωνία έχουν υπογράψει και οι ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδάς, Νότια Κορέα, Σιγκαπούρη, Νέα Ζηλανδία και Μαρόκο. Οι πέντε ευρωπαϊκές χώρες που δεν υπέγραψαν είναι οι Γερμανία, Ολλανδία, Εσθονία, Σλοβακία και Κύπρος. Στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι προκειμένου να τεθεί σε ισχύ η συμφωνία θα πρέπει να λάβει την έγκριση του Ευρωκοινοβουλίου τον προσεχή Ιούνιο.

21 Φεβ 2012

Από την εφημερίδα “Χριστιανική”

Πέμπτη 2/2/2012.

Μία νέα κοπέλα, από την οργάνωση “Δημοκρατία τώρα”, σηκώθηκε και ρώτησε, τους διοργανωτές της ομιλίας Σημίτη, στο Βερολίνο, τη Δευτέρα: Μα πώς ο πρωθυπουργός με δύο υπουργούς “λαδωμένους” από τη Siemens και άλλον έναν για υποβρύχια που γέρνουν, κλήθηκε να μιλήσει για τη διαφθορά και για την κρίση, για την οποία ευθύνεται; Τι απάντησε ο Κον Μπεντίτ, οικοδεσπότης της παρλάτας Σημίτη; Μα πρέπει να αναζητηθούν και οι ευθύνες των πολιτών! Σωστά! Αλλά για ποιό θέμα; Στην επέμβαση στην Βοσνία, εξήγησε ο κόκκινος Ντάνι, το 80% του ελληνικού λαού τάχθηκε με την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους Σέρβους…! Άρα κατά τον πρωταγωνιστή του Μάη του ΄68, αφού δεν θέλατε βόμβες… φάτε κρίση.

ο βοριάς

"Η "λύση" Χριστόφια - Ντάουνερ ακυρώνει κατ' ουσίαν την Κυπριακή ΑΟΖ"


Αναδημοσιεύουμε ρεπορτάζ της Μικαέλλας Λοϊζου από την εφημερίδα "Σημερινή" της Λευκωσίας, επιφυλασσόμενοι να σχολιάσουμε συνολικά την πορεία του Κυπριακού σύντομα.


Έρχεται θύελλα αντιδράσεων
                                                                     
ΤΗΣ ΜΙΚΑΕΛΛΑΣ ΛΟΪΖΟΥ


Στα κόμματα απέστειλε χθες ο Πρόεδρος το περίγραμμα που κατέθεσε στα Η.Ε.

Σοβαρό προβληματισμό προκαλεί το έγγραφο των συγκλίσεων που είχε με τον Ταλάτ ο Πρόεδρος Χριστόφιας, ενώ αναμένεται οι πολιτικές δυνάμεις να αντιδράσουν έντονα και για το γενικό πλαίσιο θέσεων.

Χαλασμός κόσμου αναμένεται να γίνει όταν τα κόμματα διεξέλθουν το περιεχόμενο των εγγράφων που τους απέστειλε χθες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μελετήσουν τις προτάσεις της ελληνικής πλευράς στις συνομιλίες και τις συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν το 2010. Ο Πρόεδρος απέστειλε τα έγγραφα ως απάντηση στις αναφορές από πλευράς κομμάτων περί «μη ενημέρωσης και άγνοιας», όπως δήλωσε χθες ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος.

Ο κ. Στεφάνου είπε ότι το γενικό πλαίσιο θέσεων αποτελείται από τις θέσεις που η ε/κ πλευρά έχει καταθέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μέχρι σήμερα, προσθέτοντας ότι το γενικό πλαίσιο θέσεων δεν έχει δοθεί στην τ/κ πλευρά, δεν συζητήθηκε στη συνάντηση της Νέας Υόρκης και ούτε καν ηγέρθη ένα τέτοιο θέμα.


Οι συγκλίσεις
Το μικρό έγγραφο που στάλθηκε στα κόμματα, αναφέρεται στις συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν τον Ιανουάριο του 2010, στα πλαίσια, δηλαδή, του πρώτου γύρου εντατικών διαπραγματεύσεων, που έγιναν μεταξύ του Προέδρου Χριστόφια και του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Σύμφωνα με αυτό το έγγραφο, η ελληνική πλευρά φαίνεται να συμφωνεί ότι θα πρέπει να εφαρμόζονται οι τέσσερις βασικές ελευθερίες και για τους Τούρκους υπηκόους.

Στις συγκλίσεις κατατάσσεται επίσης και το δικαίωμα της μόνιμης κατοικίας Ε/κ και Τ/κ στην άλλη συνιστώσα πολιτεία, υπό περιορισμούς, όπως αυτόν της άσκησης πολιτικών δικαιωμάτων (π.χ. συμμετοχή μόνο σε τοπικές και ευρωπαϊκές εκλογές), ενώ οι κάτοχοι «εσωτερικής ιθαγένειας» θα ασκούν όλα τα δικαιώματά τους αλλά θα ψηφίζουν στη Γερουσία με βάση την κοινότητα στην οποία ανήκουν.

Συμφωνήθηκε, επίσης, πως οι περιορισμοί στην κατοικία δεν θα παρεμποδίζουν την ελεύθερη διακίνηση, την εργασία και τις εμπορικές και οικονομικές δραστηριότητες.

Όπως απορρέει και από τις σημερινές προτάσεις Χριστόφια, ένας Ε/κ που επιλέγει να επιστρέψει στην περιουσία του, που βρίσκεται στο τουρκικό συνιστών κρατίδιο, θα πρέπει να αποκτήσει την «εσωτερική ιθαγένεια» του Τ/κ, για να μπορεί να έχει πλήρη πολιτικά δικαιώματα, εάν, βέβαια, του δοθεί τέτοιο δικαίωμα, τηρουμένων των πληθυσμιακών αναλογιών.

Το δικαίωμα ιδιοκτησίας
Στο έγγραφο των γενικών αρχών, ιδιαίτερη αίσθηση προκαλούν οι προτάσεις της πλευράς μας για το περιουσιακό, αφού, εκ προοιμίου, το 40% των προσφύγων αποκλείεται από το να ζήσει στις περιουσίες του, υπό ε/κ διοίκηση. Ενώ αναφέρεται πως αναγνωρίζεται πλήρως το δικαίωμα της περιουσίας όλων όσοι στερήθηκαν την ιδιοκτησία τους, κάτι που θα σήμαινε ότι ο νόμιμος ιδιοκτήτης έχει όντως τον πρώτο λόγο επί της περιουσίας του, στην πραγματικότητα αυτό κατακρεουργείται, αφού ο Πρόεδρος Χριστόφιας αναγνωρίζει δικαιώματα στους σφετεριστές, τους οποίους αποκαλεί «χρήστες».
Η αξίωση αυτή αναιρείται και από σειρά κριτηρίων που τίθενται και θέτουν σοβαρά εμπόδια στην ενάσκηση του δικαιώματος αυτού των προσφύγων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτές είναι οι προτάσεις της ελληνικής πλευράς, τις οποίες, ως γνωστόν, χωρίζει μεγάλη απόσταση από αυτές της τουρκικής πλευράς και ως εκ τούτου το τελικό αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης ενδέχεται να είναι και χειρότερο.

Στις προτάσεις, πέρα από την οικιστική χρήση, αποδίδονται δικαιώματα και στον παράνομο «χρήστη», που σφετερίζεται την περιουσία των προσφύγων για βιοποριστικούς λόγους. Αν και η θεωρητική σειρά είναι αποκατάσταση- αποζημίωση-ανταλλαγή, η αποκατάσταση θα γίνεται μόνο υπό την αίρεση των
κριτηρίων που δεν αποσαφηνίζονται.
Σε περίπτωση, συναφώς, που τα κριτήρια δεν συμπίπτουν με την επιθυμία του ιδιοκτήτη, τότε μπορεί να του παραχωρηθεί ίσης αξίας περιουσία στο ίδιο κρατίδιο ή να γίνει ανταλλαγή ή αποζημίωση. Άξιον αναφοράς είναι και το γεγονός πως εκ των προτέρων αποκλείεται μια σειρά ιδιοκτητών από την αποκατάσταση της περιουσίας τους.

Την επιθυμία τους, εξάλλου, θα εκφράσουν και οι σφετεριστές και θα λαμβάνεται υπ’ όψιν, αν δεν συγκρούεται με τα κριτήρια ή την επιλογή του ιδιοκτήτη. Κι όλα αυτά θα τα κρίνει η Επιτροπή Περιουσιών, στην οποία θα συμμετέχουν και ξένοι.

Θα συσταθεί, παράλληλα, Ειδικό Δικαστήριο που θα αποφασίζει για τις προσφυγές, που αναμένεται ότι θα υπάρξουν επί των αποφάσεων της Επιτροπής.
Η φιλελευθεροποίηση της αγοροπωλησίας περιουσιών αναμένεται να επιτευχθεί τουλάχιστον 10 χρόνια μετά τη λύση.

Διαιρέσεις…

Μεταξύ άλλων, οι προτάσεις του Προέδρου, προνοούν τα ακόλουθα:

· Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος θα εκλέγονται με απευθείας διασταυρούμενη ψήφο
και θα εναλλάσσονται στην προεδρία με αναλογία 4:2. Η στάθμιση τοποθετείται
στο 20%, με εξαίρεση την πρώτη εκλογή, που θα είναι 15%.

· Οι υπουργοί θα γίνουν 14, με αναλογία 9:5.

· Διεθνείς συμφωνίες θα συνάπτει μόνο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, με εξαίρεση
εμπορικές και πολιτιστικές συμφωνίες.

· Υπάρχει ήδη σύγκλιση ότι το κράτος θα έχει ένα FIR αλλά δύο κέντρα ελέγχου. Η
Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας θα ανήκει στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Οι πολιτείες
θα μπορούν να έχουν δικές τους αερογραμμές. Τα έσοδα αεροναυτιλίας θα
διανέμονται στα δύο κέντρα ελέγχου.

· Η ασφάλεια του κράτους θα διασφαλίζεται από την ΕΕ. Δεν θα υπάρχουν στρατοί,
εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα.

· Τα διάφορα χρονικά ορόσημα, κατά τα οποία θα αποκαθίστανται σταδιακά
κάποιες από τις παρεκκλίσεις που θα ισχύσουν αρχικά, θα επιτηρούνται από τα
ΗΕ.

«Εντάσσουμε» στην… Ευρωπαϊκή Ένωση τους Τούρκους υπηκόους!

Στο γενικό πλαίσιο θέσεων του Προέδρου Χριστόφια συμπεριλαμβάνεται, επίσης, πρόνοια για απόλαυση των τεσσάρων ελευθεριών από Τούρκους υπηκόους. Η διευθέτηση σε ό,τι αφορά την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων καλύπτεται από την τελωνειακή ένωση ΕΕ - Τουρκίας και αναμένεται ότι η διακίνηση κεφαλαίων θα αρχίσει να γίνεται ελεύθερα, μετά την αποκατάσταση των περιουσιών, στο τ/κ συνιστών κρατίδιο.

Απ’ εκεί και πέρα, η ελληνική πλευρά προτείνει πως οι Τούρκοι πολίτες θα μπορούν να αναλαμβάνουν οποιαδήποτε εργασία και να διαμένουν στην Κύπρο ενόσω αναζητούν δουλειά. Αναφέρεται ότι το ίδιο συμβαίνει και με τους Έλληνες πολίτες, παραβλέποντας το γεγονός πως οι Ελλαδίτες είναι κοινοτικοί, καθώς η Ελλάδα είναι κράτος-μέλος της ΕΕ και αυτό τους το δικαίωμα απορρέει από την ιδιότητα του Ευρωπαίου πολίτη, άρα προφανώς δεν αποτελεί αντικείμενο της λύσης ή προϊόν οποιουδήποτε πάρε-δώσε. Αν και τίθεται αναλογία 4:1, υπάρχει, επίσης, πρόνοια για ελεύθερη άσκηση επαγγελμάτων ή επιχειρηματικών δραστηριοτήτων από Έλληνες και Τούρκους πολίτες. Και σε αυτήν την περίπτωση, οι υπήκοοι της Ελλάδας έχουν ήδη αυτό το δικαίωμα, άρα αυτοί που κερδίζουν είναι οι Τούρκοι.
Προφανώς αναγνωρίζεται από τους συντάκτες του κειμένου ότι οι ιδέες τους δεν συνάδουν με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, εξού και υπάρχει διαδικασία προσαρμογής της λύσης σ’ αυτό. Καταγράφεται παραδοχή ότι δεν είναι εφικτή η άμεση εφαρμογή των κανόνων της ΕΕ και θα πρέπει να ζητηθούν προσωρινές παρεκκλίσεις.,

Υπάρχει εναλλακτική λύση;

Γιώργου Κατρούγκαλου, Καθηγητή ΔΠΘ

Οι αλλοδαποί που δανείζουν χρήματα σε κάποιο κράτος δεν μπορούν να μην περιμένουν ότι θα επηρεαστούν αρνητικά από τυχόν δυσπραγία του κράτους αυτού. (…) Δεν μπορούν, για παράδειγμα, να περιμένουν από το Κράτος να κλείσει τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα δικαστήρια, να διαλύσει την αστυνομία, να παραμελήσει τις δημόσιες υπηρεσίες και  να εκθέσει το λαό του σε συνθήκες χάους και αναρχίας μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τους δανειστές του, αλλοδαπούς ή ημεδαπούς»
Δήλωση στην προπαρασκευαστική Επιτροπή της Συνθήκης της Χάγης για την Κωδικοποίηση του Διεθνούς Δικαίου (1930)[1]


Η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε κερδίσει το προσωνύμιο ΤΙΝΑ, από τα αρχικά της αγγλικής φράσης «There Is No Alternative», δηλαδή «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση». Είναι προφανές γιατί. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, επειδή υποβαθμίζουν το επίπεδο ευημερίας των εργαζομένων και διαλύουν τα πάσης φύσεως κοινωνικά  δικαιώματα,  είναι από τη φύση τους τόσο αποκρουστικές, που δεν  μπορεί να επιλεγούν παρά μόνον ως η αναπόφευκτη οδός αποφυγής μιας ανείπωτης καταστροφής, η οποία ουδέποτε βεβαίως περιγράφεται με ακρίβεια. Την ίδια τακτική ακολουθούν και στη χώρα μας οι τελευταίοι Μοϊκανοί των μνημονιακών πολιτικών. Τώρα πια που οι εφεδρείες του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος έχουν πια «καεί» (δείτε την δημοσκοπική καταβαράθρωση της αποδοχής της πολιτικής της Κυβέρνησης Παπαδήμου) ακούμε συνεχώς για την «κατάρα» και την «κόλαση» που μας περιμένει, αν επιλέξουμε τη στάση πληρωμών, αντί για τη συνέχιση της υπερχρέωσης της χώρας.
Η αλήθεια είναι ότι καταστροφή αποτελεί η συνέχιση της ίδιας αποτυχημένης συνταγής. Το φάρμακο είναι πιο θανατηφόρο από την αρρώστια. Και αυτό γιατί οι πολιτικές του μνημονίου δεν είναι μόνο άδικες και αντικοινωνικές, αλλά και βαθύτατα αναποτελεσματικές. Θα οδηγήσουν, τελικά, σε άτακτη χρεοκοπία, στην οποία θα οδηγηθούμε άκοντες, χωρίς να την έχουμε εμείς οι ίδιοι επιλέξει,  με την οικονομία διαλυμένη και κατεδαφισμένο το κοινωνικό κράτος.
Άλλωστε, οι πολιτικές της τρόικας δεν δοκιμάζονται εδώ για πρώτη φορά. Ισχυρίζονται οι απολογητές της εθελοδουλείας ότι το μνημόνιο απέτυχε γιατί δεν εκτελέστηκε πλήρως, γιατί τάχα δεν εφαρμόστηκαν οι περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές. Τις ξέρουμε αυτές τις αλλαγές της διαβόητης «συναίνεσης της Ουάσιγκτον». Συνοψίζονται στο εξής τρίπτυχο:
·         Μεγιστοποίηση της κερδοφορίας μέσω της συμπίεσης του μισθολογικού κόστους και της αποδιάρθρωσης της εργατικής νομοθεσίας, υπό το ψευδώνυμο της «απελευθέρωσης»
·         Μαζική μεταφορά πόρων από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα (ιδιωτικοποιήσεις)
·         Μονεταριστική πολιτική με έμφαση στη δραματική μείωση των δημοσίων δαπανών, ιδίως των κοινωνικών.
Οι πολιτικές αυτές επιβλήθηκαν για μια διετία στην Αργεντινή και την οδήγησαν στην κατάρρευση. Την αποτυχία παραδέχεται το ίδιο το ΔΝΤ[2].
Ξέρουμε ήδη από δηλώσεις υπουργών που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα που είναι σήμερα κυβερνητικότερη και από την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ότι (αντιγράφω επί λέξει από άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο «Ηµασταν σαν τις πόρνες µετά την πρώτη τους φορά»: «δεν είχε γίνει η παραµικρή προετοιµασία και απλώς την τελευταία στιγµή αποµονώνονταν τµήµατα από παλαιότερα µνηµόνια του ∆ΝΤ µε την Τουρκία, το Μεξικό ή την Ουγγαρία και προσαρµόζονταν βιαστικά για να συνθέσουν το ελληνικό µνηµόνιο». Επρόκειτο για «μνημόνιο Φρανκεστάιν»[3].
Συνεπώς, στην πραγματικότητα το δίλημμα δεν είναι ταπείνωση ή χρεοκοπία, όπως προσπαθούν να μας πείσουν, αλλά είτε ταπείνωση και άτακτη χρεοκοπία είτε στάση πληρωμών, με κυριαρχική μονομερή πράξη του κράτους μας που θα γίνει με τους όρους που θα συμφέρουν εμάς και όχι τους δανειστές μας[4].  Το εξωτερικό δημόσιο χρέος συνάπτεται με διεθνείς συμβάσεις. Αυτές από συνταγματικής πλευράς μπορούν να καταγγελθούν οποτεδήποτε μονομερώς, στο πλαίσιο άσκησης κρατικής κυριαρχίας, όπως όλες οι συμβάσεις. Όχι απλώς είναι νόμιμη παρόμοια καταγγελίας από πλευράς διεθνούς δικαίου, αλλά  επιβάλλεται μάλιστα ως συνταγματική υποχρέωση του κράτους, όταν υφίσταται κατάσταση ανάγκης που δεν επιτρέπει ταυτόχρονη ικανοποίηση των δανειστών και την εκπλήρωση των βασικών κοινωνικών λειτουργιών της πολιτείας: υγεία, παιδεία, ασφάλεια, κοινωνική ειρήνη.
Η στάση πληρωμών και γενικότερα η κατάσταση ανάγκης ως λόγος υπαναχώρησης από διεθνείς υποχρεώσεις, αναγνωρίζονται τόσο από την  Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου των ΗΕ όσο και από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η πρώτη έχει καταρτίσει σχέδιο σύμβασης για την Ευθύνη των Κρατών από Παράνομες Πράξεις, που έγινε δεκτό από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 12 Δεκεμβρίου του 2001, χωρίς όμως ακόμη να έχει λάβει τη μορφή διεθνούς σύμβασης[5]. Σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ. 1 του σχεδίου, τα κράτη μπορούν να επικαλεστούν κατάσταση ανάγκης ως λόγο μη συμμόρφωσης σε διεθνή τους υποχρέωση, εφόσον αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλισθεί ένα ζωτικό τους συμφέρον έναντι άμεσου και επικείμενου κινδύνου. Παρόμοιος εθιμικός κανόνας φαίνεται ότι έχει ήδη αναγνωριστεί από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ICJ)[6].
Στην πραγματικότητα, πρόκειται μάλλον για γενική αρχή του δικαίου (salus populi suprema lex est), που διατρέχει όλους τους δικαιικούς κλάδους[7]. Όπως παρατηρούσε εύστοχα ο Ιωάννης Γιούπης ως εκπρόσωπος του Ελληνικού Κράτους στην υπόθεση Socobelge ενώπιον του Μόνιμου Διεθνούς Δικαστηρίου το 1938, όταν τα κράτη βαρύνονται με υποχρεώσεις έναντι των οφειλετών τους, τις οποίες δεν μπορούν να εκπληρώσουν παράλληλα με τις υποχρεώσεις τους έναντι του λαού τους, είναι υποχρεωμένα να ικανοποιήσουν κατά προτεραιότητα τις βασικές κοινωνικές ανάγκες, έστω και με βλάβη των πιστωτών[8].
Την αρχή αυτή επιβεβαίωσε πρόσφατα σε σχέση με το χρέος της Ρωσίας και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κρίνοντας ότι αποτελεί προστατευόμενο από τη σύμβαση σκοπό δημοσίου συμφέροντος η επιλογή ενός κράτους να δώσει προτεραιότητα στην ικανοποίηση των βασικών κοινωνικών αναγκών έναντι αποκλειστικά οικονομικών απαιτήσεων των δανειστών τους[9].
 Η περίπτωση της επαναδιαπραγμάτευσης χρέους από την Αργεντινή εντάσσεται σε αυτό το νομικο-πολιτικό πλαίσιο. Με τον τρόπο αυτό διαγράφηκαν περισσότερο από τα δύο τρίτα του αργεντινού χρέους και αναστράφηκε η φοβερή δυστυχία που επέβαλαν στη χώρα αυτή οι πολιτικές του ΔΝΤ που τώρα εφαρμόζονται στη χώρα μας. Παρά την κριτική που ασκήθηκε εναντίον τους από τους δανειστές και τα κράτη φερέφωνα τους, οι εν λόγω πράξεις κρίθηκαν σύμφωνες με το διεθνές δίκαιο από εθνικά και διεθνή δικαστήρια. Για παράδειγμα, το Διεθνές Κέντρο για την Διευθέτηση Επενδυτικών Διαφορών (International Centre for Settlement of Investment DisputesICSID-) το οποίο αποτελεί διαιτητικό/δικαιοδοτικό όργανο της Παγκόσμιας Τράπεζας, του δίδυμου δηλαδή οργανισμού του ΔΝΤ, σε αποφάσεις του σχετικές με τη στάση πληρωμής της Δημοκρατίας της Αργεντινής δέχθηκε ότι υφίσταται γενικός εθιμικός κανόνας του διεθνούς δικαίου για την  κατάσταση ανάγκης, που μπορεί να αποτελέσει βάση για την μονομερή αποχώρηση από ανειλημμένες συμβατικές υποχρεώσεις[10].
Το ιταλικό ακυρωτικό έκρινε, επίσης,  ότι η εν λόγω πράξη αποτελούσε άσκηση κυριαρχικής αρμοδιότητας και ότι τα συμφέροντα της οργανωμένης από το κράτος κοινότητας έχουν απόλυτο προβάδισμα έναντι αντίθετων συμφερόντων, πράγμα που αποκλείει τον νομικό τους έλεγχο από αλλοδαπά δικαστήρια, ως κυριαρχική πράξη[11]. Και το γερμανικό ομοσπονδιακό συνταγματικό δικαστήριο θεώρησε ότι δεν υφίσταται υποχρέωση του γερμανικού κράτους για προστασία δικαιωμάτων πολιτών του  που πλήττονταν από την εν λόγω πράξη[12].
Όλα τα παραπάνω αποκρύπτονται από τον ελληνικό λαό. Ήρθε η στιγμή να τεθεί υπόψη του λαού με δημοψήφισμα εάν επιθυμεί η όχι τη νέα δανειακή σύμβαση και όσα αυτή συνεπάγεται. Βεβαίως, το πολιτικό σύστημα δεν θα συναινέσει εύκολα σε αυτό. Και αυτό γιατί όσοι υπερασπίζονται τις πολιτικές της εθελοδουλείας θέλουν ο λαός μας να μην αποφασίζει στη βάση επιχειρημάτων, αλλά σαν δούλος του φόβου των ανείπωτων και απροσδιόριστων καταστροφών-φόβητρο που του επισείουν. Όποιος όμως λεύτερα από το φόβο συλλογάται, συλλογάται ορθά…


[1]  Στην εν λόγω δήλωση αναφέρεται η Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ για να στοιχειοθετήσει την άποψη ότι αποτελεί εθιμικό διεθνές δίκαιο η επίκληση κατάστασης έκτακτης ανάγκης από ένα κράτος Addendum to the eighth report on State responsibility, in: Yearbook of the International Law Commission 1980, Vol. II, σ. 13 κ.ε, αρ. παρ. 25, ACDI ,σ. 148.
[2] Βλ. σχετικά IMF, Report on the Evaluation of the Role of the IMF in Argentina, 1991-2001. June 30, 2004.
[3] Παύλος Παπαδόπουλος «Ηµασταν σαν τις πόρνες µετά την πρώτη τους φορά» Το δραματικό παρασκήνιο των δύο ετών του μνημονίου,  Bήμα 16-10-2011
[4] Για το ότι η στάση πληρωμών αποτελεί μονομερή, κυριαρχική πράξη, απόρροια της εθνικής κυριαρχίας, βλέπε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ιταλίας Borri v. Argentina,
[5] Responsibility of States for Internationally Wrongful Acts, Annex to the Resolution of the United Nations General Assembly A/RES/56/83.
[6] Judgment of the International Court of Justice of 25 September 1997, Gabcikovo-Nagymaros Project (Hungary/Slovakia), I.C.J. Reports 1997, σ. 7, παρα. 51. Βλ και τις αντίστοιχες θέσεις περί δημιουργίας σχετικού εθιμικού κανόνα της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου των ΗΕ σεAddendum to the eighth report on State responsibility, in: Yearbook of the International Law Commission 1980, Vol. II, σ. 13, Addendum to the eighth report on State responsibility, in: Yearbook of the International Law Commission 1980, Vol. II, σ. 13
[7] Κατά το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο των ΗΕ “το πρώτο καθήκον (του κράτους) είναι απέναντι στον εαυτό του. Η επιβίωση του αποτελεί πρωταρχικό στόχο. Τα έσοδα του ορθά αφιερώνονται στον σκοπό αυτό”, French Company of Venezuelan Railroads Case, UNRIAA, Vol. X, p. 285 (353))
[8] Permanent Court of International Justice (PCIJ), Series C, no. 87 (1938-1939), 187 κ.ε., ιδίως σ. 205 κ.ε.. Πρβλ. και τη μειοψηφούσα άποψη της δικαστή Lübbe-Wolff στην απόφαση BVerfG 2 BvM 1-5/03.
[9] Malysh v. Russia, σκέψη 80.
[10] ICSID Case No. ARB/02/16 Sempra Energy v. Argentina (annulment) του 2010, ICSID LG&E Energy Corp., ICSID Case No. ARB/02/1 LG&E Capital Corp. and LG&E International Inc.1 v. Argentine Republic (Liability), ιδίως  παρα. 267. Αξιοσημείωτο είναι ότι σε προηγούμενη ανάλογη απόφαση του CMS Transmission Co. v. Argentine Republic (Case ARB/01/8) το Διαιτητικό Δικαστήριο είχε κρίνει διαφορετικά..
[11] Corte Suprema di Cassazione, Ordinanza της 27 Μαΐου 2005, R.G.N. 6532/04
[12] BVerfG, 2 BvR 120/03 της 4.5.2006. Πρβλ. BVerfG, 2 BvM 1-5/03 της 8.5.2007.

20 Φεβ 2012

Καργάκος: οι γερμανικές εκτελέσεις: ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ

Του Σαράντου Καργάκου

Ιστορικού - Συγγραφέως

Απέφευγα για λόγους προσωπικής ευαισθησίας (έχουμε κι εμείς βέβαια τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα μας!) ν' αναφερθώ στο περιβόητο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων. Ήμουν εξήμισυ ετών όταν ανήμερα σχεδόν του Αγίου Νικολάου του 1943 οι Γερμανοί πηγαίνανε για σκοτωμό τ' αδέρφια του πατέρα μου. Η μάνα μου λέει πως με κρατούσε από το χέρι. Πέρασε το αυτοκίνητο με τους μελλοθάνατους από μπροστά μας, ο μικρός θείος μου που ήταν δεν ήταν 30 ετών, σήκωσε το χέρι και μας χαιρέτισε μ' ένα πικρό χαμόγελο.

Και μετά το αυτοκίνητο χάθηκε σε κάποια στροφή. Τότε για πρώτη φορά άκουσα κι έμαθα τη λέξη εκτέλεση. Κι η λέξη έμεινε άσβηστη στη συνείδησή μου, γιατί έκτοτε είχαμε κι άλλες, κι άλλες πολλές ακόμη εκτελέσεις. Έφευγαν από κοντά μας αγαπημένα πρόσωπα κι ο κόσμος έλεγε: «Τα πήγαν για εκτέλεση»!

Κάποτε τα δεινά έληξαν και στον τόπο εγκαθιδρύθηκε μια κουτσή και στραβή τάξη. Η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες ώρες αφόρητης φτώχειας. Η Κατοχή μάς είχε εξουθενώσει. Κάποιοι δικηγόροι ξεκίνησαν έναν αγώνα για αποζημιώσεις. Μάζευαν υπογραφές από συγγενείς θυμάτων. Υπόσχονταν -αν θυμάμαι καλά- δύο χιλιάδες το «κεφάλι». Πήγαν και στον πατέρα μου να υπογράψει, μα ο φτωχούλης αρνήθηκε με βδελυγμία. «Δεν κοστολογούνται τα κεφάλια των αδελφών μου», είπε. Κι ένιωσε πως ανταπέδιδε με τη φράση αυτή την καλύτερη τιμωρία στην επηρμένη μεταπολεμική Γερμανία, τη Γερμανία του οικονομικού θαύματος, που στηρίχθηκε στην ξένη εργασία και στην αφειδώς παρεχόμενη αμερικανική βοήθεια.

Αν σ' όλη αυτή τη μακρά διαδικασία με πληγώνει κάτι, είναι όχι αυτή καθαυτή η εκτέλεση, αλλά η «νομιμότητα» αυτής της εκτέλεσης. Οι γερμανικές αρχές είχαν διακηρύξει πως για κάθε σκοτωμένο Γερμανό θα εκτελούνταν 40 άμαχοι Έλληνες. Ας το σκεφθούμε αυτό: 40 Έλληνες έναντι ενός Γερμανού! Έτσι μας κοστολόγισαν κι έτσι μας κοστολογούν. Ένας Έλληνας είναι υποπολλαπλάσιο του Γερμανού. Αυτό εκφράζει όχι απλώς τη ναζιστική θηριωδία αλλά τη γενικώτερη ευρωπαϊκή νοοτροπία. Γιατί, όπως πολύ σοφά έλεγε ο Ντισραέλι, «μπορεί μια αποικία ν' απέκτησε ανεξαρτησία, αλλά δεν παύει γι' αυτό το λόγο να είναι αποικία».

Αν σήμερα οι Γερμανοί δυστροπούν να πληρώσουν την επιδικασθείσα από τα Δικαστήρια αποζημίωση στους μαρτυρικούς κατοίκους του Διστόμου (και όχι μόνον του Διστόμου), δεν το κάνουν μόνο από τσιγκουνιά, το κάνουν για να μας ταπεινώσουν ακόμη μια φορά. αρνούνται υπόσταση στα δικαστήριά μας. Ουσιαστικά δεν αναγνωρίζουν σε μας υπόσταση κράτους. Παραπέμπουν το ζήτημα στον Υπουργό. Αυτός είναι ένας περιδεής εκπρόσωπος της Νέας Τάξης που δεν λογοδοτεί στον ελληνικό λαό αλλά στα Διευθυντήρια των Νέων Καιρών.

Αυτό που όμως με θλίβει δεν είναι η ψυχική κακομοιριά των κυβερνώντων, είναι το ηθικό κατάντημα κάποιων δημοσιογράφων. Άκουγα ένα μεσημέρι κάποιον ραδιοσχολιαστή που με άκρως περιφρονητική φωνή στιγμάτιζε τη συμπεριφορά των Διστομιτών, επειδή κατέφυγαν στα ασφαλιστικά μέτρα κατά των Γερμανών. Κι έλεγε: «Πού φθάσαμε...»! Έπρεπε να είχε ζήσει τη γερμανική φρίκη της Κατοχής, για να είχε δει το πού φθάνε το κτήνος όταν κυριεύει την ανθρώπινη ψυχή. Τι έκαναν οι κάτοικοι του Διστόμου από το να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη; Μήπως έπρεπε κι αυτοί - κι όχι μόνο αυτοί- να συμπεριφερθούν γερμανικά, δηλαδή να πιάσουν καμμιά πεντακοσαριά Γερμανούς τουρίστες και να τους κρατήσουν ομήρους ή να τους εκτελέσουν; Στα αντίποινα των Γερμανών εμείς δεν απαντήσαμε με αντίποινα. Οι Γερμανοί τιμωρήθηκαν ελάχιστα γι' αυτά που διέπραξαν στον τόπο μας. Κάλυψαν ένα ελάχιστο μέρος των αποζημιώσεων που όφειλαν. Συνέχισαν τη ναζιστική πολιτική, όχι βέβαια στη γραμμή του Χίτλερ (δεν είναι ακόμη καιρός) αλλά στη γραμμή του Γκαίμπελς. Παραπλάνηση και εξαπάτηση. Και μετά αποθράσυνση. Θα 'ρθει στιγμή που θα μας ζητήσουν αποζημίωση για τις σφαίρες που ξόδεψαν για να μας... σκοτώσουν.

Μέρος Δεύτερο

Το κείμενο που προηγήθηκε είχε γραφτεί προ πολλών ετών για να δημοσιευθεί στην εφημερίδα όπου αρθρογραφούσα επαγγελματικώς. Δεν δημοσιεύθηκε· και σε λίγες ημέρες «εκτελέστηκα» και δημοσιογραφικώς. Μου τράβηξαν το χαλί επιτηδείως κάτω από τα πόδια μου. Τώρα που ήλθαν οι δύσκολοι καιροί και η Γερμανία μάς φόρεσε καπίστρι, πολλοί σταθμοί και πάμπολλα έντυπα μού ζητούν να μιλήσω και να γράψω για τις περιβόητες αποζημιώσεις. Μου ζητήθηκε να μιλήσω και για τις εκτελέσεις. Κι αντιμετώπισα τις λοιδορίες δύο «καναλοκύνων». Αναφερόμουν στην εκτέλεση των συγγενών μου και στην υπέροχη στάση της γιαγιάς μου. Ήμουν μπροστά, όταν ο πατέρας τής ανακοίνωσε την εκτέλεση των δύο παιδιών της, των δύο αδελφών του. Η γιαγιά -βαθιά χριστιανική ψυχή- κατέβασε το μαύρο τσεμπέρι ως τα μάτια και πριν τυλίξει με αυτό το στόμα για να μη βγει κραυγή οδύνης, κατόρθωσε να μουρμουρίσει:

- Ο θεός να τους συγχωρέσει για το κακό που μου έκαναν!...

Κι έπειτα κλείστηκε στη βαθιά σιωπή της. Που και που ένα σιγαλό - σαν αγεράκι απαλό- μοιρολόι.

Πέρασαν κάποια χρόνια. Ήμουν στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου, την λεγόμενη τότε «Ογδόη». Ο πατέρας έφθασε ένα μεσημέρι ράκος στο σπίτι. Τον είχε επισκεφθεί στο κατάστημα του «Δραγώνα» (Αιόλου 89) ο άνθρωπος που είχε βάλει στη λίστα των μελλοθάνατων τα αδέρφια του. ήταν ετοιμοθάνατος· τον «κουράριζε» στον Άγιο Σάββα, εξάδελφός μου ογκολόγος. Του έμεναν λίγες ημέρες ζωής. Ζήτησε από τον εξάδελφό μου την άδεια να βγει για λίγες ώρες· έπρεπε κάποιον να δει. Και πήγε να βρει τον πατέρα μου. Δεν μπορούσε να ανέβει στον ημιώροφο. Τον ζήτησε και κατέβηκε ο πατέρας. Σαν τον είδε πάνιασε.

- Ήλθα να πάρω τη συγγνώμη σου, του είπε ο άλλος. Σε λίγες μέρες πεθαίνω...

Ο πατέρας, βαθιά συγκλονισμένος, μόλις κατόρθωσε να ψελλίσει μία φράση:

- Να 'σαι συγχωρεμένος...

Ανέβηκε γρήγορα τις σκάλες και κλείστηκε στο γραφειάκι που ήταν το λογιστήριο. Δεν ήθελε να τον δει κανείς με δάκρυα στα μάτια. Ήταν ένας μικρόσωμος άνθρωπος με υψηλή περηφάνεια. Μας τα είπε στο σπίτι με αναφιλητά. Ήταν η πρώτη φορά που μάλωσα με τον πατέρα μου. Με τη σκληρότητα της νεανικής ηλικίας πίστευα πως η συγγνώμη σ' έναν εγκληματία συνιστά αδικία. Σήμερα το ίδιο θα έπραττα κι εγώ, Αυτό δεν σημαίνει πως έκοψα να είμαι Μανιάτης. Αλλά η πείρα μιας μακράς ζωής με εδίδαξε ότι η καλύτερη εκδίκηση είναι η συγγνώμη. Γι' αυτό συγχωρώ και τον δημοσιογράφο - κάποτε φίλο- και τα παρασαρκώματα που τον περιστοιχίζουν, που, χωρίς να φορούν την στολή της «Βέρμαχτ», συνεχίζουν με άλλα μέσα το έργο τους.

Συγχωρώ ακόμη και τους Γερμανούς δημοσιογράφους, τραπεζίτες και πολιτικούς για όσα μας κάνουν. Κι όχι απλώς τους συγχωρώ, αλλά τους ευγνωμονώ. Από τη δική τους αγνώμονα στάση, θα ξεπηδήσει η δική μας ανάταση, η νέα εθνική μας επανάσταση. Όχι κατά των Γερμανών αλλά κατά των υπολειμμάτων του δωσιλογισμού που «κοπροκρατούν» (το ρήμα του Ελύτη) πολιτικά και οικονομικά τη δόλια πατρίδα μας.

Υ.Γ. Το πρωτότυπο κείμενο είναι δημοσιευμένο σε πολυτονικό

Πηγή: Αθηναϊκό Ημερολόγιο 2012, Εκδόσεις Φιλιππότη