ΕΠΙ ΤΡΟΧΑΔΗΝ - ΠΑΡΟΝ 28/12/2014

Τελειώνοντας άλλη μια χρονιά Κρίσης και Μνημονιακής εξαθλίωσης για το Λαό και την Χώρα, να επισημάνουμε εν τάχει:

Αυτό που (ξανα)προκύπτει  ως κοινός τόπος είναι ότι οι "ελίτ" της Χώρας, λεηλάτησαν τον πλούτο της, μας οδήγησαν στην εξάρτηση και την υποτέλεια, όντας η ίδιες Εθελόδουλες.
Για πολλούς Συνέλληνες, η κακοδαιμονία της χώρας εξακολουθεί να αποδίδεται (μόνο) στην οργανωμένη συνομωσία ξένων .

Αυτό ΑΠΑΛΛΑΣΕΙ την ντόπια "ελίτ" από τις ευθύνες της. Με την σειρά της, αυτή η "ελίτ", η "καθεστωτική ολιγαρχία",  εναποθέτει ή  μεταθέτει την "λύση" στους ξένους, έναντι ανταλλάγματος: την εκχώρηση συμφερόντων, ελευθερίας και λαϊκής κυριαρχίας.

 Η αλήθεια είναι ότι οι ξένοι, οι δανειστές κάθονται και περιμένουν σαν ώριμο φρούτο την παράδοση της χώρας σε δαύτους..

"Οι μεγάλες ήττες του ελληνισμού, συνέβησαν στην πρωτεύουσά του, όχι στα σύνορα ούτε στο πεδίο της διπλωματίας.

 

Τις προετοίμασε η άρχουσα πολιτική, οσάκις κατάφερε να αυτονομηθεί από την κοινωνική συλλογικότητα. Στο πλαίσιο αυτό, δεν δίστασε να μεταβάλει και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας σε "βαρίδια" εξάρτησης." (Γ.Κοντογιώργης).

Καλή ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ (να έχουμε)!

Εν αναμονεί του Νέου Έτους ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, Χρόνια Πολλά!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

e-mail: gpapagian@in.gr

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

"ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΖΩΗ του ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

Το δικαίωμα στη ΖΩΗ του ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ -όπως οι ζωές των άλλων αγωνιζόμενων για αξίες, ιδανικά, αλήθειες που πολλές φορές δεν φαίνονται ΙΔΙΕΣ μεταξύ τους - είναι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ.

Το ζήτημα του ΤΡΟΠΟΥ της εκπαιδευτικής άδειας που θα λάβει - την οποία δικαιούται - φαντάζει ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝ μπροστά στην ΑΠΩΛΕΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ. Μακριά από σκοπιμότητες και φωνασκίες, μακριά από ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΥΣ που αναζητούν ή κατασκευάζουν "Νέο-Μάρτυρες", ενώνουμε την φωνή μας με όλους διαθέτουν ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ και ζητάμε το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ:

να ΣΩΘΕΙ η ΖΩΗ του ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ."

                                Αθήνα 10.12.14 

 "ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ"

Μα ποιοι τελικά εξοπλίζουν τα χέρια των Ισλαμιστών/ Τζιχαντιστών;

Παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες την ραγδαία εξάπλωση των Ισλαμιστών/ τζιχαντιστών της ΙΚΙΛ (ISIS) στα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ και την εγκαθίδρυση του λεγόμενου Ισλαμικού Χαλιφάτου.

Σκόνταψαν βέβαια στις περιοχές όπου ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ο Κούρδικος Λαός και ιδιαίτερα στο ηρωϊκό ΚΟΜΠΑΝΙ. Αλλά, η επέκταση τους είναι ταχύτατη σε άλλες περιοχές αυτών των δύο (πρώην;) Χωρών.

 Η τελευταία είδηση αναφέρει ότι η Τουρκία, για να «ισοροπήσει» την επέκταση των «ακραίων» Ισλαμιστών/ Τζιχαντιστών στην Συρία, θα εκπαιδεύσει «μετριοπαθείς» !! μουσουλμάνους… οι ΗΠΑ συμφωνούν  με αυτό (παρ όλα όσα έπαθαν στο Αφγανιστάν από τους Μουτζαχεντίν και από την Αλ-Κάιντα…που ξεκίνησαν να εξοπλίζουν με παρόμοια σκέψη, τότε ενάντια στους σοβιετικούς).

ΛΑΘΟΣ ΟΛΚΗΣ.  Η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής χρειάζεται άλλη αντιμετώπηση: ΟΧΙ ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις-ΟΧΙ Σκοταδισμό. ΚΟΣΜΙΚΑ Κράτη με Δημοκρατία-Ισοπολιτεία-Ισότητα. Κάτι που μέχρι στιγμής συναντάμε μόνο στους αγωνιζόμενους Κούρδους της Συρίας.

 Την ίδια στιγμή  οι Ισλαμιστές εξαπλώνονται και στην Λιβύη. Μετά από την «απελευθέρωση» του από τους (γνωστούς ιμπεριαλιστές) ΑγγλοΓάλλους που ανέτρεψαν τον «δικτάτορα» Καντάφι, τώρα το «Ισλαμικό κράτος» εξαπλώνεται και στην Λιβύη, όπου  ελέγχει πλέον την πόλη της Ντέρνα,η  οποία βρίσκεται στα ανατολικά της χώρας. H Nτέρνα αποτελεί το μόνο μέρος στον κόσμο όπου το «Ισλαμικό κράτος» κατέχει εκτός από εδάφη στο Ιράκ και στη Συρία.

  Η κυριαρχία των τζιχαντιστών σε αυτή την πόλη είναι πρόσφατη. Προφανώς οι τζιχαντιστές σκοπεύουν να συνεχίσουν την εξάπλωση τους και στην Λιβύη αλλά και σε άλλες χώρες….

Μήπως οι Λαοί και οι εθνότητες της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου πρέπει να ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΝ τάχιστα για την αντιμετώπιση τόσο των Ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων  (και των μικρομέγαλων φαντασιώσεων της Άγκυρας) όσο και του αναδυόμενου Τζιχαντιστικού Σκοταδισμού;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

e-mail: gpapagian@in.gr

"ΤΟ ΚΟΜΠΑΝΙ ΘΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ" - ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ "PROMITHEAS TV" ΜΕ ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΗ ΤΟΝ Γ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

Το ΚΟΜΠΑΝΙ ΘΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ είναι ο τίτλος της διαδικτυακής τηλεοπτικής εκπομπής μέ οικοδεσπότη τόν αρχιτέκτονα-συγγραφέα Γιώργο Παπαγιαννόπουλο καί φιλοξενούμενο τόν καρδιολόγο Ιμπραήμ Μουσλέμ,εκπρόσωπο στήν Ελλάδα τού Κόμματος Δημοκρατικής Ενωσης τών Κούρδων τής Συρίας PYD

«Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε»

Πως βιώνει η ημι-εγκαταλελειμμένη (από την Αθήνα) «Ελληνική Εθνική μειονότητα» της Αλβανίας, την πρόσφατη κόντρα των πρωθυπουργών Σερβίας και Αλβανίας, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Έντι Ράμα στο Βελιγράδι;

Ας δούμε την πληρωμένη απάντηση του πρόεδρου του Κόμματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αντιπρόεδρου της αλβανικής βουλής Βαγγέλη Ντούλε στην δήλωση του Αλβανού πρωθυπουργού, ο οποίος είπε ότι «Στην Αλβανία, υπάρχει μια ελληνική μειονότητα που δεν αισθάνεται απολύτως καμία διάκριση, σε σχέση με τους υπόλοιπους Αλβανούς πολίτες και γι ‘αυτό πρέπει να είμαστε υπερήφανοι».

Ο κ. Ντούλες είπε ότι «Ο κ. Ράμα δεν μπορεί να προσποιείται ότι είναι ένα παράδειγμα στο χώρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ώρα που η Αλβανία είναι η μόνη χώρα που ακόμα δεν έχει σαφή στατιστικά στοιχεία για τις μειονότητες, που είναι η βάση του ζητήματος του σεβασμού των δικαιωμάτων των μειονοτήτων σε μια χώρα.

Υπάρχει έλλειψη ενός ειδικού νόμου για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και η Αλβανία θα πρέπει να το εγκρίνει το συντομότερο».

Πώς μπορεί να επιδιώκεις να είσαι πρωθυπουργός μιας χώρας που σέβεται τα δικαιώματα των μειονοτήτων και να είσαι το παράδειγμα σε αυτή την κατεύθυνση, την στιγμή που δεν έχεις κάνει το άλφα.

Στις αλβανικές ένοπλες δυνάμεις δεν υπάρχει ούτε ένας αξιωματικός μέλος των εθνοτικών μειονοτήτων, στα σώματα ασφαλείας για χρόνια μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, στο διπλωματικό σώμα και στο δικαστικό σύστημα η ίδια κατάσταση»
Αν μη τι άλλο, οι Βορειοηπειρώτες παλεύουν….


ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
e-mail: gpapagian@in.gr

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ. ΤΡΟΦΙΚΗ ΕΠΑΡΚΕΙΑ. ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΕΣ-ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ.

Η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε ένα διαρκή και ωμό εκβιασμό, με τις Μνημονιακές Κυβερνήσεις να υποθηκεύουν με τις επιλογές της ολόκληρο τον εθνικό πλούτο και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Εκτός όμως από την υποθήκευση, προωθείται τεράστια μεταφορά πλούτου από τους εργαζόμενους και τα μεσαία στρώματα σε ποικίλα κοινωνικά παράσιτα.

Από το Δημόσιο στους πειρατές των ιδιωτικοποιήσεων, από τους παραγωγικούς κλάδους στη χρηματιστική κερδοσκοπία. Όλες αυτές οι μεταβιβάσεις διευθύνονται από τις “αγορές” και κατευθύνονται κυρίως σε ξένους δήθεν επενδυτές.

 

Όντας πεπεισμένοι ότι:

•  Η κρίση έρχεται ως επιστέγασμα της συστηματικής αποδιάρθρωσης της εγχώριας παραγωγής, του κοινωνικού κράτους και περιορισμού στοιχειωδών δικαιωμάτων της εργασίας (“ελαστικοποίηση”), ασυδοσίας του παρασιτικού κεφαλαίου (“ευελιξία”) και αφελληνισμού της οικονομίας (χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα, φυγάδευση κεφαλαίων, μαύρο χρήμα).

• Η εγχώρια κρίση, ανεξάρτητα από τα αίτια, γίνεται εκρηκτική εξ αιτίας των επιλογών που επέβαλαν οι “δανειστές” και αποδέχθηκαν οι Μνημονιακές Κυβερνήσεις, προκύπτει ότι, για τα αδιέξοδα που μας ταλανίζουν, προβάλλει η ανάγκη για διατύπωση Εναλλακτικών Προτάσεων και ΔΡΑΣΕΩΝ. Η ανάγκη να υπάρξει ένα Εθνικό Σχέδιο Επιβίωσης και Ανασυγκρότησης: της κοινωνίας, του κοινωνικού κράτους και της παραγωγής, με προτεραιότητα την ευημερία και αξιοπρέπεια των λαϊκών στρωμάτων και με κατεύθυνση και κίνητρο την κοινωνική δικαιοσύνη.

Τούτο ανάμεσα σε άλλα σημαίνει:

• Ανάσχεση του ξεπουλήματος και της αισχροκέρδειας, υπεράσπιση του εθνικού πλούτου, δουλειά και δίκαιη αμοιβή για όλους. Κοινές Δράσεις για έλεγχο της κερδοσκοπικής ασυδοσίας, της διαφθοράς. Κοινές Δράσεις στην παραγωγή και διανομή αγαθών και υπηρεσιών, με κατεύθυνση προς μια οικονομία υπέρ των υποτελών τάξεων με ουσιαστικό κοινωνικό χαρακτήρα και περιεχόμενο.

•  -Υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων και των δημοσίων αγαθών, εργατικός και λαϊκός έλεγχος στους θεσμούς και στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
• Κατάρτιση λοιπόν με δημόσιο διάλογο Προγράμματος Παραγωγικής Ανασυγκρότησης,  Αναδιανομής του Πλούτου και Ανθρώπινης και Αειφόρου Ανάπτυξης.

 Διότι : Επιτακτική Ανάγκη σήμερα είναι η Ανάπτυξη της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής. Η ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ, οι εναλλακτικές μορφές ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.

Η Στήριξη μορφών συλλογικής διαχείρισης, όπως: συνεταιρισμών, ομαδικών καλλιεργειών, δημοτικών και δημοσυνεταιριστικών επιχειρήσεων, διαχείριση των λαϊκών αγορών από επιτροπές άμεσων παραγωγών, καταναλωτών κ.ο.κ.

Η Αξιοποίηση του συνόλου του εθνικού πλούτου, ορυκτού και υποθαλάσσιου υπέρ του έθνους και του Λαού.

Η Προστασία της Δημόσιας Περιουσίας.

Λαϊκή κινητοποίηση για τη γη, την στέγη, το κλίμα και τους φυσικούς πόρους, την αγροτική αναδιάρθρωση και τη διατροφική επάρκεια.

«Μία Εναλλακτική, προοδευτική αντίληψη πρέπει να επιβεβαιώνεται με την εναλλακτική δράση και στην οικονομία.

Αυτό συνεπάγεται στήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων (μ.Μ.Ε.), δημιουργία εταιρειών λαϊκής βάσης, συνεταιρισμών, ομαδικών καλλιεργειών και κοινοπραξιών, πρωτοβουλίες των εργαζομένων για ματαίωση του αφελληνισμού βιώσιμων επιχειρήσεων, ενίσχυση πρωτοβουλιών για αξιοποίηση παραγωγικών δυνατοτήτων.

Στο επίπεδο της Ανάπτυξης. Η αυτοοργάνωση, για ανάπτυξη των εγχώριων παραγωγικών πηγών, με αλληλεγγύη στο κόστος, αλλά και στην κατανομή του προϊόντος, αποτελεί ένα πεδίο, που ως τώρα θεωρείται ότι ανήκει αποκλειστικά στην επιχειρηματική πρωτοβουλία, ενώ οι πολίτες (παραγωγοί και καταναλωτές) «διαπαιδαγωγούνται» με όλα τα μέσα, να παραμένουν σταθερά παθητικοί.»(συλλογικό κείμενο ως «Λαϊκή Αλληλεγγύη», Ιανουάριος2010)

 Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, αναδείχτηκε η ανάγκη μιάς συνεργατικής πρωτοβουλίας, προσηλωμένης στην λαϊκή αλληλεγγύη και στην παραγωγική ανασυγκρότηση, που θα δημιούργησε έναν πιλοτικό συνεργατικό φορέα, εφαρμόζοντας ορισμένες θεμελιακές και απαράβατες αρχές, που είναι και κριτήρια για τις οικονομικές του αποφάσεις, αλλά και για την ανάδειξη των κατάλληλων προσώπων, καθώς και για τις συνεργασίες που θα προωθεί.
 
 «Οι αρχές αυτές είναι:

 1. Η επιδίωξη ενότητας των δημιουργικών ανθρώπων.

 2. Η διαρκής ανατροφοδότηση και κάθετη ανέλιξη του έργου (αναπτυξιακή διάσταση).

 3. Η σύζευξη της αλληλεγγύης με την αξιοκρατία.

 4. Η αρχή της μορφωτικής αυτονομίας. Για ένα πολιτισμό αλληλεγγύης, δημιουργικότητας, δικαιοσύνης και Αυτοδιάθεσης.

  ….Σαφές ότι: ο συνεργατικός φορέας δεν είναι κόμμα, αλλά κάτι πολύ πιο πολυσήμαντο.

Επιδιώκει ένα κοινωνικό παραγωγικό - αναπτυξιακό μέτωπο σε εθνική κλίμακα, αρχίζοντας πιλοτικά από πολύ μικρής κλίμακας δραστηριότητες, που μπορεί να αλληλοϋποστηρίζονται με πρωτοβουλίες ανέργων, μικρών παραγωγών, μικροκαλλιεργητών, ή ομάδων καλλιεργητών, μεταποιητικών συνεταιρισμών κ.ο.κ.

Έτσι αποσαφηνίζεται το βάθος και το εύρος της σημασίας που δίνουμε σε αυτό που αποκαλούμε ενότητα των δημιουργικών ανθρώπων..»
(Μάρτης 2013, κείμενο του Συν/σμου Καταναλωτών ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΛΥΟΜΕΝΟΣ)


ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Με αφορμή την Κυπριακή ΑΟΖ και την τουρκική προκλητικότητα

ΠΑΡΟΝ - Επί Τροχάδην - 9/11/2014

«Ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα κυπριακό ζήτημα» Αχμέτ Νταβούτογλου «Στρατηγικό Βάθος». Γιατί η Κύπρος έχει όντως ζωτική σημασία για την Τουρκία, λόγω της κεντρικής της θέσης σε γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά δίκτυα:Aυτή η στρατηγική αντίληψη της Τουρκίας για την Κύπρο, είτε Κεμαλικής είτε Νέο-Οθωμανικής, ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ.

 Για την σημερινή Τουρκία, το ελληνικό «εμπόδιο’ στα επεκτατικά- Αναθεωρητικά  της σχέδια, έχει δραστηριοποιηθεί, δεδομένου ότι. με άξονα το φυσικό αέριο νοτίως της Κύπρου, σχηματίζεται μια «συμμαχία» η οποία περιλαμβάνει την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Σύμφωνα με την θεώρηση του Αχμέτ Νταβούτογλου, τούτο συγκαλύπτει δυνάμεις οι οποίες αποσκοπούν να θέσουν εμπόδια ή φραγμούς στις νέο-Οθωμανικές φιλοδοξίες.(και επεκτατισμούς…).

 Από την πλευρά μας δεν μπορούμε παρά να επικροτήσουμε το ταξίδι του Πρωθυπουργού στην Μεγαλόνησο και εν συνεχεία, την συνάντηση των τριών Ηγετών Ελλάδας-Κύπρου- Αιγύπτου στην Αίγυπτο. Είχε καιρό η Ελλάδα να ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ στον φυσικό της γεωπολιτικό χώρο: στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Εγγύς Ανατολή…

Να που η Κύπρος δεν είναι πάντα «τόσο μακριά»…

Με την ευκαιρία παραθέτω: «Οι μέρες κυοφορούν. «Ας προσέχουν οι Υπατοι», αριστεροί, δεξιοί και δημοκρατικοί. Ας «προσέχουν» όμως και οι πληβείοι. Ας ακονίσουν τον νου τους, ας γυαλίζουν την ψήφο τους, ας πλένουν κι ας χτενίζουν το σθένος τους.» γράφε κάπουι ο Στάθης Σταυρόπουλος.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

e-mail: gpapagian3@yahoo.gr

-Κουμπανί : όπως Στάλιγκραντ. ΚΟΥΜΠΑΝΊ, όπως ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ.

-Όλοι οι Λαοί της περιοχής της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης ανατολής ΥΠΟΚΛΕΙΝΟΝΤΑΙ στον ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΑΓΩΝΑ που δίνουν οι Κούρδοι και οι Κούρδισσες Μαχητές του Κουμπανί. Τα λόγια είναι φτωχά να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Ένας ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ταυτόχρονα στον Ιμπεριαλισμό, στον Νέο- Οθωμανισμό, στον σκοταδισμό του Ισλαμικού Χαλιφάτου.

Η έως τώρα στήριξη του Ταγίπ Ερντογάν προς τους Ισλαμιστές / Τζιχαντιστές στην Τουρκία βασιζόταν –συν τοις άλλοις- στην εκτίμηση ότι θα απέτρεπαν την όποια πιθανότητα και όποια δυνατότητα δημιουργίας ανεξάρτητου κουρδικού κράτους.
Η σύγκρουση της ISIS (ΙΚΙΛ) με τους Κούρδους της Συρίας- οι οποίοι έχουν δεσμούς με το ΠΚΚ που δρα στην Τουρκία- και η «επιτήδεια ουδετερότητα» (για άλλη μια φορά) της Τουρκίας, επέφερε την μεγάλη οργή των Κούρδων με τους οποίους ο Ερντογάν είχε προχωρήσει σε μια διαδικασία «ειρηνικής επίλυσης» του κουρδικού ζητήματος. Η διαδικασία αυτή καταρρέει σήμερα μπροστά στα μάτια μας

Το επεισόδιο που ζούμε «ζωντανά συνδεδεμένοι»με τα ΜΜΕ αυτές τις μέρες λέγεται «η Κουρδική Αντίσταση στο Κουμπανί»Πράγματι, το Κουμπανί δέχεται την επίθεση του Ισλαμικού Κράτους. Ό, τι γίνεται σήμερα στην πόλη αυτή, η οποία ακούστηκε για πρώτη φορά στον κόσμο και είναι ένα από τα τρία καντόνια της Ροζάβα, είναι αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία.
«Η Ροζάβα είναι μια αυτόνομη περιοχή στην οποία το κουρδικό έθνος είχε αρχίσει να οργανώνεται με άξονα τα εθνικά του αιτήματα, πριν από τον εμφύλιο πόλεμο που προκάλεσαν οι ιμπεριαλιστές στη Συρία. Η περιοχή αυτή αποτελείται από τρία καντόνια: το Κομπανί, το Αφρίν και το Τζιζίρε.» μας πληροφορεί η «ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ)»

. Αξιοσημείωτο είναι ότι ενώ στην ευρύτερη περιοχή κυριαρχούν οι εθνο-θρησκευτικές διαμάχες και δολοφονίες, στη Ροζάβα Κούρδοι, Άραβες, Αρμένιοι, Τουρκμένοι, Ασσύριοι ζούνε μαζί ειρηνικά και κυβερνούν από κοινού το καντόνι.

Να το πω ολίγον απλοϊκά: Σήμερα στο Κουμπανί - και εάν «κρατάει» ακόμη μέχρι να δημοσιευθεί αυτό το κείμενο- παίζεται όλη η Προοπτική των Κούρδων για το ΔΙΚΑΙΩΜΑ τους στην ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ, παίζεται όλο το θέμα εάν στην περιοχή θα υπάρξει ένα κράτος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ή, εάν θα υπερισχύσει μια Θεοκρατία, με την μορφή του Χαλιφάτου. Είναι προφανές, ότι εμείς ως αντι-ϊμπεριαλιστές, ως υπερασπιστές της ΕΘΝΙΚΗΣ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ των ΛΑΩΝ (πόσω μάλλον στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής), στηρίζουμε σθεναρά τον Αγώνα των Κούρδων.

Το ΚΟΥΜΠΑΝΙ είναι ένα σύγχρονο ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙ!
Το ΚΟΥΜΠΑΝΙ θυμίζει την εποποιία του ΣΤΑΛΙΓΚΡΑΝΤ!

Ηρωική ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ των ΚΟΥΡΔΩΝ «Ελεύθερων Πολιορκημένων» του ΚΟYΜΠΑΝΙ

Οι Ισλαμιστές/ Τζιχαντιστές του Χαλιφάτου ISIS (ΙΚΙΛ), αφού ισχυροποιήθηκαν μετά την κατάληψη και τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών στο Ιράκ, «επέστρεψαν» στην Συρία και επιτίθενται με σφοδρότητα, κατά των Κούρδων της Συρίας.

Αυτοί με την σειρά τους, έχοντας κατακτήσει τα τελευταία χρόνια την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ τους και διατηρώντας δεσμούς με το ΠΚΚ που δρα στην Τουρκία- η οποία παριστάνει για πολλοστή φορά στην ιστορία της τον «επιτήδειο ουδέτερο», ενώ έχει στηρίξει ποικιλοτρόπως τους Ισλαμιστές/ Τζιχαντιστές- ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ στα χωριά τους και ειδικά στο ΚΟΥΜΠΑΝΙ, που τις τελευταίες μέρες ΖΕΙ ΔΟΞΑ αντίστοιχη του δικού μας ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

Το Κουμπανί δέχεται την επίθεση του Ισλαμικού Κράτους/ Χαλιφάτου, με την ΑΝΟΧΗ του Τούρκικου κράτους Ό, τι γίνεται σήμερα στην πόλη αυτή, είναι αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία.

Η Ροζάβα είναι αυτόνομη περιοχή στην οποία το κουρδικό έθνος είχε αρχίσει να οργανώνεται με άξονα τα εθνικά του αιτήματα, πριν από τον εμφύλιο πόλεμο που προκάλεσαν οι ιμπεριαλιστές στη Συρία. Η περιοχή αυτή αποτελείται από τρία καντόνια: το Κουμπανί, το Αφρίν και το Τζιζίρε.

Εκεί έγινε μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ επανάσταση : Σε μια περιοχή που αιχμαλωτίζονται και πουλιούνται οι γυναίκες, οι ανταρτίνες της YPJ-Star, της γυναικείας κουρδικής αντάρτικης οργάνωσης, παίρνουν μέρος, με το όπλο στο χέρι, στην υπεράσπιση του λαού, όπως και στην κεντρική κυβέρνηση, μαζί με άντρες του YPG, του κουρδικού στρατού της Ροζάβα.

Ενώ στην ευρύτερη περιοχή κυριαρχούν οι εθνο-θρησκευτικές διαμάχες και δολοφονίες, στη Ροζάβα Κούρδοι, Άραβες, Αρμένιοι, Τουρκμένοι, Ασσύριοι ζούνε μαζί ειρηνικά και κυβερνούν από κοινού το καντόνι.

Σήμερα στο Κουμπανί – παίζεται όλη η Προοπτική των Κούρδων για το ΔΙΚΑΙΩΜΑ τους στην ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ, αν θα υπάρξει Δημοκρατία, εάν θα υπερισχύσει μια Θεοκρατία, με την μορφή του Χαλιφάτου.

Ως αντι-ϊμπεριαλιστές, ως υπερασπιστές της ΕΘΝΙΚΗΣ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ των ΛΑΩΝ (πόσο μάλλον στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής), είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ότι στηρίζουμε σθεναρά τον Αγώνα των Κούρδων.

Το ΚΟΥΜΠΑΝΙ είναι ένα σύγχρονο ΜΕΣΣΟΛΟΓΓΙ!

Να μην πέσει στα χέρια των σκοταδιστών, των φερέφωνων του Ιμπεριαλισμού, να απεμπλακεί από τα σχέδια της Νέο-Οθωμανικής Τουρκίας για Κυριαρχία της στην περιοχή .

ΔΗΚΚΙ

Οικολόγοι Ριζοσπάστες

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ

ΑΛΒΑΝΙΚΌΣ «ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΣ»

(φώτο από:ellogosar.blogspot.gr)

Πολλές οι ενδείξεις «Αναθεωρητισμού» από την γειτονική χώρα, που θα έπρεπε κανονικά να πρωταγωνιστεί στην εξομάλυνση των ελληνο-αλβανικών σχέσεων, τόσο για λόγους κοινής γειτονίας, όσο και για το αμοιβαίο συμφέρον.

Εντούτοις, δεν παύει κάθε λίγο και λιγάκι, σε κάθε ευκαρία να «μοχλεύει» αντιθέσεις, να συντηρεί «εκκρεμότητες». Αναφέρω χαρακτηριστικά, δύο ζητήματα:

•   Παρ΄ όλες τις προσπάθειες και συμφωνίες να αφαιρεθούν από τα σχολικά βιβλία οι αλυτρωτικές αναφορές ή οι χαρακτηρισμοί που δημιουργούν προβλήματα στις σχέσεις των γειτονικών κρατών:… Παραμένουν οι αλυτρωτικές αναφορές εις βάρος της Ελλάδας στα σχολικά βιβλία Γεωγραφίας.

Έτσι, άλλη μία σχολική ξεκίνησε και στα σχολεία της αλβανικής επικράτειας οι μαθητές διδάσκονται πάλι για τις αλβανικές περιοχές στην… Ελλάδα» (Trevat shqiptare ne Greqi), δηλαδή Τσαμουριά, Κόνιτσα, Καστοριά, Φλώρινα κλπ!, ενώ σε άλλο σημείο γίνεται αναφορά στην Πρεσβευτική Διάσκεψη του Λονδίνου το 1913 που «μοίρασε τα αλβανικά εδάφη στα γύρω κράτη».

Τα ίδια επαναλαμβάνονται στο βιβλίο Γεωγραφίας 12ης τάξης

• -2ον: Το θέμα της «Τσαμουριάς»

Με αφορμή την εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς πριν 71 χρόνια και το τελεσθέν μνημόσυνο, θα αναφερθούμε εν τάχει στο ζήτημα των «Τσάμηδων».

 Το έγκλημα της Παραμυθιάς λοιπόν έχει κοινά χαρακτηριστικά με τα εγκλήματα – εκδίκησης των ναζί σε άλλες περιοχές της Ηπείρου (Κομμένο, Μουσιωτίτσα, Λυγγιάδες, Κεφαλόβρυσο κ.α.), έχει όμως και μια ειδοποιό διαφορά: Αυτή δεν είναι άλλη από την σχέση των Τσάμηδων με αυτή τη σφαγή….

Η έξαρση του λεγόμενου κατά τους Αλβανούς «Τσάμικου ζητήματος» άρχισε να γίνεται εμφανής μετά την πτώση του καθεστώτος των Εμβέρ Χότζα- Ραμίζ Αλία.

Οι «Τσάμηδες» τα πρώτα χρόνια είχαν προσκολληθεί στον Σαλί Μπερίσα και οι προκλήσεις τους χρόνο με τον χρόνο γινόταν και πιο έντονες, σε σημείο μάλιστα το 2005 ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας να ακυρώσει επίσημη επίσκεψή του στους Αγίους Σαράντα.

 

Σταδιακά όμως η επιρροή τους επεκτάθηκε και φτάσαμε πρόσφατα στη δημιουργία Δήμου Τσαμουριάς !, με έδρα την Κονίσπολη, που βρίσκεται δίπλα από τα σύνορα με τη Θεσπρωτία, ενισχύοντας έτσι τις «αλυτρωτικές» τους βλέψεις..

 

Να «θυμίσουμε» εδώ την ιστορία τους: Στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13 όταν ο Ελληνικός Στρατός έμπαινε στην Ήπειρο, πολεμούσαν στο πλευρό των Τούρκων .Μετά την οριοθέτηση των ελληνοαλβανικών συνόρων το 1913, παρέμειναν εντός ελληνικού εδάφους.

Το 1923, μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης για την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες δεν θεωρήθηκαν ανταλλάξιμοι και παρέμειναν στην Θεσπρωτία.

Στην Ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος, τρία από τα 14 αλβανικά τάγματα που συνέπραξαν με τον εχθρό, ήταν στελεχωμένα από Τσάμηδες και κατά την διάρκεια της κατοχής, συνεργάσθηκαν με τους Ιταλούς φασίστες, διαπράττοντας κτηνώδη εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων, με οργανωτή την Αλβανική Εθνική Επιτροπή.

 

Όταν έφυγαν οι Ιταλοί, συνεργάστηκαν στενά με τους Γερμανούς, συνεχίζοντας τα εγκλήματα τους. Φόρεσαν γερμανικές στολές, περιβραχιόνιο με τον αγκυλωτό σταυρό και προέβαιναν σε δολοφονίες, σφαγές, βιασμούς κοριτσιών, εμπρησμούς κατοικιών και αρπαγή ελληνικών περιουσιών.

 

Εκτέλεσαν τον μανιάτη νομάρχη Γεώργιο Βασιλάκο και 49 προκρίτους της Παραμυθιάς στις 29-9-1943. Όταν έφυγαν στις 21-9-1944 οι Γερμανοί, οι δοσίλογοι Τσάμηδες, έφυγαν μόνοι ή εκδιώχθηκαν στην Αλβανία, από τον ΕΔΕΣ του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα.

 

Το 1945, άρχισαν στο Ειδικό δικαστήριο Δωσιλόγων Ιωαννίνων, οι δίκες,και εκδόθηκαν 1.700 αποφάσεις: καταδικάστηκαν 1.930 Τσάμηδες ερήμην εις θάνατον, ως εγκληματίες πολέμου και συνεργάτες κατακτητών.

 

Αντί να ποιούν την νήσσαν λοιπόν, «διεκδικούν»...

Αδιόρθωτοι…

Ιστορικά, ο Αλβανικός «Αλυτρωτισμός» είναι ο προτελευταίος χρονικά εκδηλωμένος «Αλυτρωτισμός» των Βαλκανίων.(εις βάρος των γειτονικών κρατών, ιδίως κατά Ελλάδας και Σερβίας-Μαυροβουνίου), μιας και η Αλβανία, ΜΗ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ του 1912-13, κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗΚΕ «ΑΝΩΘΕΝ» (από Αυστρία-Ιταλία…), άρα δεν είχε ΛΟΓΟ επί της επανασχεδιαζόμενης ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ των ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ (τον οποίο «διεκδικεί» εκ των υστέρων)…

 

Τελευταίος και πιο πρόσφατος «Αλυτρωτισμός» βεβαίως, αυτός των Σκοπίων, των Σλαβομακεδόνων….

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΑΡΟΝ 21.9.2014 Για τις γερμανικές αποζημιώσεις (πάλι)

ΕΠΙ ΤΡΟΧΑΔΗΝ

 Για τις γερμανικές αποζημιώσεις (πάλι)

Άγνωστες στιγμές από την παράδοση το 1995 της ρηματικής διακοίνωσης με την οποία η Ελλάδα έθετε το θέμα των Γερμανικών οφειλών, έδωσε ο Πρέσβης επί τιμή, Ιωάννης Μπουρλογιάννης – Τσαγγαρίδης μιλώντας στην Επιτροπή για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων
  Αφηγήθηκε, ανάμεσα στα άλλα: «Στις 5.11.95 το απόγευμα πάω, μαζί με γραμματέα Θ.Σωτηρόπουλο, στον κ.Χάρτμαν (σ.σ Πήτερ Χάρτμαν, υφυπουργός Εξωτερικών) και επιδίδουμε τη διπλωματική νότα. Τη διαβάζει προσεκτικά και μου λέει «το θέμα έχει λήξει». «Μα πώς έχει λήξει;», του λέω. Εκείνος επιμένει, «έχει λήξει, ό,τι ήταν να σας δώσουμε σας το δώσαμε και μέσω του ΝΑΤΟ». Του απαντώ: «Μα ΝΑΤΟική βοήθεια δώσατε και στην Τουρκία και στην Πορτογαλία που δεν μπήκαν καν στον πόλεμο. Μου ανταπαντά, «χρήματα πήρατε και μέσω της Ευρωπαϊκή Ένωσης». «Μα αυτά τα χρήματα δεν είναι προσωπικά, απαντώ εγώ και του ζητώ να μου δώσει την απάντηση του υπουργείου εξωτερικών γραπτώς. Λίγο αργότερα με φωνάζει να μιλήσουμε τετ-α-τετ, εκεί μου είπε «άκου, γραπτή απάντηση δεν θα λάβεις ποτέ. Αφού ο Παπανδρέου το είπε με ντελάλη, (σ.σ η ελληνική κυβέρνηση είχε προαναγγείλει στον Τύπο ότι θα προβεί σε ρηματική διακοίνωση προς την γερμανική πλευρά), θα βγάλουμε και εμείς ανακοίνωση. Πριν προλάβω να γυρίζω στην πρεσβεία η ανακοίνωση είχε ήδη βγει. Στην Αθήνα είπαν ότι αυτά ήταν απαράδεκτα και δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή μια τέτοια αντίδραση από πλευράς Γερμανίας. Ξέσπασε θύελλα. Υπήρξε όμως διαφωνία Πάγκαλου – Παπούλια. Όταν έστειλα την ενημέρωση ο Πάγκαλος ο οποίος ήταν αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, βρίσκονταν σε επίσκεψη στην Κύπρο, μου έδωσε λοιπόν οδηγίες να πάω στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών και να μεταφέρω την ελληνική αντίδραση με το δέον ύφος, όμως ο κ. Παπούλιας μου είχε δώσει άλλες οδηγίες…»
 Κατά τον Ι. Μπουρλογιάννη – Τσαγγαρίδη ,«έπρεπε να είχαμε υποβάλει τις απαιτήσεις μας από την εποχή της επανένωσης της Γερμανίας.  Αυτό ήταν κάτι που μας έβλαψε γιατί όταν το κάναμε ήταν ήδη αργά. Ήταν λάθος η μεγάλη καθυστέρηση. Ήταν λάθος και το ότι δόθηκε τεράστια δημοσιότητα στον Τύπο. Επίσης έπρεπε να είμαστε έτοιμοι και με συγκεκριμένα ποσά ακόμα και αν δεν ήταν απόλυτα ακριβή».
 Τι προτείνει ο πρέσβης ε.τ. ως «λύση»;Θεωρεί ότι δεν υπάρχει δικαστικός τρόπος διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών, αλλά μόνο διπλωματικός: «Κατά τη γνώμη μου η δικαστική οδός αποκλείεται .. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι μόνο μέσω της διπλωματικής οδού, με πολύ λεπτό χειρισμό και αφού γίνουν προκαταρκτικές συνομιλίες. Θα πρέπει να πάμε δια της πειθούς αν και αυτή τη στιγμή οι Γερμανοί είναι οι ισχυρότεροι στην Ευρώπη.».
 Η πρότασή του είναι να συσταθούν επιτροπές 3-4 ατόμων με επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζου και να επισκεφθούν τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τα γραφεία των ευρωπαϊκών αποστολών στις Βρυξέλες …
Σε όλα τούτα εμείς να ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΜΕ :δεν υπάρχει ΕΠΙΤΥΧΙΑ σε κανένα σχέδιο, όσο Δίκαιο αν φαίνεται ή είναι, αν δεν υπάρχει ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ-ΣΧΕΔΙΟ. Από ένα τέτοιο έχουμε Ανάγκη (και) για τις (απαράγραπτες) Γερμανικές Οφειλές και Αποζημιώσεις.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

e-mail: gpapagian@in.gr

ΚΟΜΙΖΩ ΓΛΑΥΚΑΝ ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΣ... ΔΙΕΥΡΙΝΕΤΑΙ η ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ (σιγά που δεν το ξέρατε...)

 Μια ματιά πρώτα, του τι συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο: όπως έδειξε μια τελευταία έρευνα μέσα στην «κρίση» και χάρη στην κρίση, η κατανομή του πλούτου, σε παγκόσμιο επίπεδο, έγινε ακόμα πιο άνιση. Σύμφωνα με την έρευνα «Οι σούπερ πλούσιοι, που αποτελούν μόλις το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού, ελέγχουν πλέον το 41% του πλούτου, ενώ αν προστεθεί και το 7,7% των απλώς πλουσίων το 8,3% του πληθυσμού ελέγχει το 83,3% του παγκόσμιου πλούτου. Από την άλλη πλευρά, το 68,7% των απλώς αδυνάτων ελέγχει μόλις το 3% του παγκόσμιου πλούτου. Καθώς ο «πλούτος φέρνει πλούτο», οι δισεκατομμυριούχοι από 2.170 το 2013, αναμένεται να φθάσουν σύμφωνα με εκτιμήσεις του Wealth-X Institute τους 3.873 το 2020. Οι εκατομμυριούχοι πάλι με εισοδήματα άνω των 30 εκατ. δολ. από 199.300 το 2013 αναμένεται να αυξηθούν σύμφωνα με τη Knight Frank κατά 40% φθάνοντας τις 280.000 περίπου αντίστοιχα. Στις σχετικές λίστες των Wealth-X και UBS συμπεριλαμβάνονται και 559 έλληνες κροίσοι (με εισοδήματα άνω των 30 εκατ. δολ.), η συνολική περιουσία των οποίων εκτιμάται σε 76 δισ. δολ.».

Για να δούμε τώρα στην Ελλάδα: – σε αυτό το Μνημονιακό «πειραματόζωο»:«περίπου 16.000 οικογένειες, σύμφωνα με κορυφαίους τραπεζίτες, διαθέτουν πάνω από 1 εκατ. ευρώ αποκλειστικά για επενδύσεις σε διάφορα ενεργητικά μέσω εξειδικευμένων επενδυτικών τμημάτων των ελληνικών τραπεζών και είδαν την (προσωπική) περιουσία τους να μεγαλώνει.», ενώ «559 έλληνες κροίσοι με περιουσία 76 δισ. δολ. στις λίστες των Wealth-X και UBS – Στα 140 δισ. ευρώ τα ελληνικών συμφερόντων κεφάλαια που είναι τοποθετημένα στο εξωτερικό».

( βλ. Μαντικίδης Τάσος «€8,9 τρισ. είναι «κρυμμένα» σε φορολογικούς παραδείσους» ΤΟ ΒΗΜΑ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ : 24/08/2014)

Κατά μια παρεμφερή εκτίμηση, την τελευταία πενταετία δεν περνάμε αορίστως κάποια μεγάλη οικονομική ... αλλά μια βίαιη και ακόμα πιο άδικη αναδιανομή του πλούτου κατά της συντριπτικής πλειονότητας της κοινωνίας.

Χρειαζόμαστε ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ένα Σχέδιο Σωτηρίας της Χώρας από τα Μνημόνια και το Επαχθές Χρέος, έξοδο από την εξάρτηση-την υποτέλεια-την εθελοδουλεία.

- ένα Σχέδιο που να περιλαμβάνει και δικαιότερη ανακατανομή του πλούτου. Ένα Σχέδιο Παλλαϊκής Ενότητας και Εθνικής Επιβίωσης εντέλει.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
e-mail: gpapagian@in.gr

Παρασκευή, 5 Σεπτεμβρίου 2014 ΤΙΜΟΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ: Η δικιά μας 3η Σεπτέμβρη . Μακριά από πανηγυρισμούς και απολογίες.

Συνηθίζεται, σχεδόν κάθε χρόνο, διάφοροι, από διάφορα κίνητρα ορμώμενοι, να επιχειρούν να καταχωρήσουν δημόσια την άποψή τους για το ΠΑΣΟΚ, ως αντικειμενικό συμπέρασμα της ιστορίας.

Έργο εκ πρώτης όψεως βολικό, καθώς ο ιστορικός ηγέτης του δεν βρίσκεται στη ζωή, αλλά και δεν άφησε « κληρονόμους», που να θέλουν, ή να έχουν και το ανάστημα, να εξηγήσουν και να υπερασπισθούν αυτό που πραγματικά εσήμανε για την ελληνική πολιτική ζωή η 3η Σεπτέμβρη του 1974

Κυκλοφορεί η άποψη, ότι το ΠΑΣΟΚ έγινε για να ενσωματώσει τα αγανακτισμένα από την δικτατορία, την κρίση του 73 και το έγκλημα κατά της Κύπρου, μεσοστρώματα. Συμπληρώνεται μάλιστα με μια πιο εξειδικευμένη κατηγορία, ότι έγινε για να αφοπλίσει και περιθωριοποιήσει την Αριστερά.

Με εξαιρετική σιγουριά παλιός συναγωνιστής εβεβαίωνε προ ετών ότι η δική τους αντίληψη είχε διαγνώσει «από την αρχή» τον πραγματικό ρόλο και την αναπόδραστη εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ.

Λυπήθηκα να τον ρωτήσω πώς η αντίληψή τους δεν τους είχε οδηγήσει να διαγνώσουν ταυτόχρονα τα όσα ακολούθησαν στην Κίνα και στη Ρωσία.

Βλέπετε, εκ του αποτελέσματος, μπορεί κανείς να δικαιώσει και τον Λεωνίδα Κύρκο, που δήλωσε στα γεράματα : «ευτυχώς που χάσαμε…»

Όποιος όμως οφείλει την ελάχιστη σοβαρότητα στον δημόσιο διάλογο, έχει να απαντήσει στο εξής ερώτημα:

Πώς ερμηνεύονται δύο αδιαμφισβήτητα γεγονότα.

Α) Ότι η 3η Σεπτέμβρη ακτινοβόλησε για χρόνια και έγινε θέμα μελέτης και συζήτησης σε ικανό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Τουλάχιστον όσο φαινόταν ότι την τηρούσε το στελεχιακό δυναμικό του Κινήματος. Πάντοτε δε, ήταν ισχυρό στοιχείο συσπείρωσης και πηγή επιχειρημάτων για μεγάλη μερίδα μελών και φίλων, πολύ ευρύτερη από τα λίγα στελέχη που την συνέταξαν.

Β) Ότι χρόνια μετά την εγκατάλειψή της από τους επαγγελματίες πολιτικούς, οι ίδιες οι κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, στην Ελλάδα και παγκόσμια, αναδεικνύουν απόλυτα και θεαματικά αλήθειες, που μόνο τότε και μόνο οι συγκεκριμένοι αγωνιστές, που πλαισίωσαν τον αντιδικτατορικό αγώνα, είχαν την τόλμη και την οξυδέρκεια να εκφράσουν και να επιχειρήσουν να τις υπηρετήσουν.

Συνοψίζοντας. Ανεξάρτητα από τα σχέδια του ιμπεριαλισμού, τις φιλοδοξίες των διαφόρων παραγόντων, ή την καπατσοσύνη του Ανδρέα Παπανδρέου, οι αντικειμενικές συνθήκες στη χώρα απαιτούσαν το 1974 μία ριζική τομή.

Η πάλη που έγινε από τους παράγοντες ποδηγέτησης της πολιτικής μας ζωής, όπως δείχνει και το κύριο άρθρο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ της 30/8/14,στόχευε ώστε η τομή που διακήρυξε το ΠΑΣΟΚ με την ίδρυσή του να φθάσει μέχρι την «ισότιμη» συμμετοχή στη νομή της εξουσίας και του πλούτου. Να μη προχωρήσει δηλαδή η κυριαρχία των λαϊκών συμφερόντων πέρα από μία συγκατοίκηση. Αρχικά μεταξύ δύο βιρτουόζων (Πρόεδρος Καραμανλής-Πρωθυπουργός Παπανδρέου), στη συνέχεια μεταξύ δύο «αξιοπρεπών» καθεστωτικών (Στεφανόπουλος-Σημίτης).

Αυτό που απλουστευτικά ονομάζουμε Κρίση, δηλ. η σε παγκόσμια κλίμακα επιθετική έξαρση του χρηματιστικού κεφαλαίου, σε βαθμό διαστροφής (με τρομακτικούς κινδύνους αυτοκαταστροφής), εναντίον των δημόσιων αγαθών, των εργατικών δικαιωμάτων και των φυσικών πόρων, απειλεί φανερά την οικολογική και διατροφική ασφάλεια του πλανήτη και αφαιρεί από τα κράτη που υποτάσσονται ουσιώδεις δυνατότητες επιβίωσης και συναινετικής μεταρρύθμισης ή προόδου.

Έτσι, η συγκατοίκηση παίρνει τη μορφή που βλέπουμε στην Ελλάδα του Μνημονιακού Καθεστώτος. Εκφράζεται με ζεύγη εναλλασσόμενων ρόλων κουκλοθέατρου, σε μία σκηνή, όπου οι πρωταγωνιστικές μαριονέτες δεν είναι καν εκλεκτοί του λαού, αλλά εξωχώριων παικτών ή «δανειστών».

Η αξία και η ακτινοβολία της 3ης Σεπτέμβρη δεν έχει σχέση με τον πρωτογονισμό του συνθήματος «Ανδρέα ζης, εσύ μας οδηγείς». Αυτό μπορεί να εξυπηρετεί ορισμένους, εθισμένους στη διαχείριση της κομματικής καμαρίλας και ανίκανους να παράγουν πρωτοβουλίες ανάπτυξης και μετασχηματισμού. Η προσφορά τους εξαντλείται στην υπερπροβολή ενός προσώπου (μιάς φήμης μάλλον), επειδή ακριβώς και οι ίδιοι δεν πιστεύουν, ή δεν κατανοούν, τα προτάγματα της 3ης Σεπτέμβρη. Προτάσσουν ένα νεκρό σύμβολο, για να μη μπλέξουν με ιδέες, αρχές και σοβαρές δεσμεύσεις.

Ο λαός της 3ης Σεπτέμβρη έρχεται από μακριά. Οι ανάγκες του, η ιστορική πορεία, οι ηθικές και αγωνιστικές του εμπειρίες, είναι και ανεξάντλητες, αλλά και ανεκπλήρωτες.

Είναι η παλιά δημοκρατική αριστερά και η ευρύτερη ιστορική και μαχητική κεντροαριστερά, με βιώματα αντιμοναρχικά, αντιφασιστικά, αντιαποικιακά.

Είναι τα νέα εργατικά στρώματα, που προήλθαν από την επιστημονικοτεχνική επανάσταση (προϊόν και αυτή μακροχρόνιας διεργασίας).

Είναι το νέο «μικρο- και μεσο- αστικό» προλεταριάτο, που προκύπτει από την επίθεση του καπιταλισμού-καζίνο και τη ραγδαία εκπτώχευση που προκαλεί η «αποϋλοποίηση» της οικονομίας (ή μήπως εξαϋλωση;).

Με δύο λόγια, η πραγματική κεντροαριστερά δεν είναι άλλη από αυτό που ονομάζουμε κοινωνική αριστερά, με χαρακτηριστικά πατριωτικά και ανθρωπιστικά, από την οποία αντλούν δυνάμεις όλα τα κόμματα που δείχνουν να διαφοροποιούνται, είτε ξεκάθαρα αντιτίθενται στο Μνημονιακό Καθεστώς.

Αξίζει να γίνει μία οργανωμένη συζήτηση για την 3η Σεπτέμβρη –όχι μνημόσυνο, ούτε παρέλαση ηρώων για χειροκρότημα (αν και κάποιοι το αξίζουν).

Αλλά, «όσοι ζωντανοί», παρόντες στη σημερινή Ελλάδα, πολίτες του κόσμου, ελεύθεροι και όρθιοι, που αρνούνται να δεχθούν την παραγραφή των απαράγραπτων δικαιωμάτων μας, την οποία προωθούν οι παράγοντες της Νέας Εποχής, έχουν δικαίωμα (=αξίωση και υποχρέωση) να επιδιώκουν ένα κόσμο δικαιοσύνης, ελευθερίας και ειρήνης, για κάθε άνθρωπο πάνω στη γή.

Αξίζει λοιπόν να σκεφθούμε, ακούοντας και τη σκέψη του αείμνηστου Μιχάλη Ράπτη, για μία «φιλοσοφία του συγκεκριμένου»:

1.Για τον προσανατολισμό. Χρειάζεται η σωστή διάγνωση, για το ποια λαϊκά στρώματα και πώς πρέπει να δράσουν. Ποια Αλλαγή χρειάζεται και τί απάντηση αρμόζει σε όσους μιλούν για «τέλος εποχής» (της Μεταπολίτευσης, των ιδεολογιών κτλ).

2.Για την ιστορική φάση (συγκυρία). Να ονοματίσουμε τους πραγματικούς σύγχρονους αντιπάλους και να οργανώσουμε τις δικές μας δυνάμεις και τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.

3.Για την ανάγκη βαθιάς αλλαγής. Να αναδείξουμε τις σκόπιμες και χρήσιμες επιλογές, τους στόχους, που δεν μπορεί να είναι μόνο ο πλούτος και η εξουσία, αλλά ο κοινωνικός έλεγχός τους, προς χάρη της χώρας και του λαού, ως συνόλου.

Ο περιορισμός στην στήριξη των αδυνάτων, σε «διεκδικητικά κινήματα», δεν είναι καν σοσιαλδημοκρατία. Είναι (ή μπορεί να κρύβει) αποδοχή των τετελεσμένων. Της ανισότητας και της αρπακτικότητας ενός καθεστώτος, που γίνεται όλο και πιο απάνθρωπο.

4. Για την προοπτική. Πώς μπορεί να ανοίγει ο δρόμος της μετάβασης, μέσα από ένα συνεπές Εναλλακτικό Σχέδιο (εθνικό σχέδιο ανάγκης-ανασυγκρότησης-αυτοδιάθεσης), ώστε να ανήκει η Ελλάδα στους Έλληνες.

Όχι μόνο με τον τυπικό, συνταγματικό όρο της επίσημα διακηρυγμένης εθνικής κυριαρχίας, αλλά και με τη δρομολόγηση μιάς ανατροφοδοτούμενης δυναμικής κοινωνικής απελευθέρωσης. Με δυό λόγια ένα σχέδιο Εθνικής και Κοινωνικής Αυτοδιάθεσης, συνώνυμο της σοσιαλιστικής προοπτικής, με λαϊκή αυτοδιαχείριση και δημοκρατικό προγραμματισμό.

Τίμος Θεοχάρης
31—8--2014

"ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ" - Από το χθεσινό ΠΑΡΟN

"Κύριε Διευθυντά

"ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ"

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τα ΣΑΡΑΝΤΑ χρόνια από την ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, ληξιαρχική πράξη γέννησης του "Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος" (ΠΑ.ΣΟ.Κ), εκφραστή ενός Ρωμαλέου Παλλαϊκού ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΎ Κινήματος -αμέσως μετά την πτώση της επτάχρονης Δικτατορίας: θα ήθελα να "ομολογήσω" ότι κυριαρχούμε από αισθήματα αντιφατικά

- ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ για την δυνατότητα -...τότε- της Έκφρασης ενός Μεγάλου Τμήματος του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΛΑΟΥ μας, σε Κατεύθυνση Εθνικής και Κοινωνικής ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ.

-ΘΥΜΟΣ και ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ για όσους προσπαθούν, τα τελευταία χρόνια, ακόμη και σήμερα να κρατούν "ζωντανή" μια Καρικατούρα αυτού, που κάποτε υπήρξε ένα Κίνημα Ζωντανό, Μαχητικό, Ελπιδοφόρο.

Ο αγώνας συνεχίζεται (όχι βέβαια με το σημερινό ΠΑ."ΣΟ".Κ....)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Εις εκ των Συντακτών της

Σαράντα χρόνια... (από 15/7 έως 23/7/1974)

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Πραξικόπημα κατά του Μακάριου - Τουρκική εισβολή και ΚΑΤΟΧΗ του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας - Μεταπολίτευση στην Ελλάδα

Δεν πρόκειται για απολογισμό. Άλλωστε, τι να πρωτοθυμηθείς, τι να πρωτογράψεις. Μα, να, μια και ζήσαμε τότε στην επαναστατική μας νιότη με μεγάλη ΕΝΤΑΣΗ τα γεγονότα, μια και δεν ΞΕΧΝΑΜΕ ποτέ ότι η αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας εν Ελλάδι είναι ΑΜΕΣΑ ΣΥΝΥΦΑΣΜΕΝΗ με την τουρκική εισβολή και ΚΑΤΟΧΗ του 37% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας (στην ουσία έκτοτε έχουμε ένα ΔΙΧΟΤΟΜΗΜΕΝΟ de facto νησί…), επανερχόμεθα σήμερα, με την αφορμή –και την απόσταση– των σαράντα χρόνων για να επισημάνουμε:

Με αφορμή τις πρόσφατες συνομιλίες των «δύο πλευρών», σημειώνω ότι το (υποτιθέμενο) «νέο πλαίσιο» λύσης των Αναστασιάδη - Έρογλου εξαφανίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, τη νομική και διεθνή της υπόσταση, κάνοντας λόγο για νέο «κυπριακό κράτος», το οποίο θα συστήσουν, από κοινού και ισότιμα, τα «δύο συνιστώντα κράτη». Έτσι γίνεται αποδεκτός ο διαχρονικός στόχος της Τουρκίας για ουσιαστική διάλυση και ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν γίνεται καμία αναφορά σε εισβολή, κατοχή, κατοχικές δυνάμεις, ούτε στον σεβασμό των αποφάσεων και ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Ολομέλειας του ΟΗΕ, το δε ψευδοκράτος αποκτά την ίδια διεθνή υπόσταση με την ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία!

Η ενδεχόμενη και απευχόμενη απώλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, την «έκλειψη» της οποίας τονίζει η Τουρκία, θα είναι όχι μόνο τοπική καταστροφή και τεράστια πληγή, αλλά θα οδηγήσει και στην ανεπανόρθωτη συρρίκνωση της Ελλάδας. Οι πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας και της Κύπρου, στο σύνολό τους, πρέπει να συνειδητοποιήσουν στην πράξη το αυτονόητο ότι: «Η Κύπρος αποτελεί το ανάχωμα στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας προς την Ελλάδα» (στρατηγός Αλευρομάγειρος).

Όλα αυτά τα χρόνια, πέραν των υποχωρήσεων, είχαμε κι εμείς μικρές νίκες:

1. Τη διακήρυξη του ΕΝΙΑΙΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ (που άσχετα από την υλοποίηση του ή μη, βοήθησε στη συνειδητοποίηση του πόσο ΚΟΝΤΑ είναι –ή πρέπει να είναι– τα δύο ελληνικά κράτη).

2. Την απόρριψη του διχοτομικού, ρατσιστικού Σχεδίου Ανάν το 2004 με συντριπτική πλειοψηφία, πράγμα που σημαίνει ότι ο ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ είναι ορθάνοικτος για τους λαούς που παλεύουν.

Ο ελληνικός λαός, σε Ελλάδα και Κύπρο, οφείλει να είναι σε εγρήγορση και να απαιτήσει αλλαγή στρατηγικής.

O αγώνας για εθνική και κοινωνική ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ σε Ελλάδα και Κύπρο συνεχίζεται, είναι ΕΝΙΑΙΟΣ

«Ψήνεται» σιγά-σιγά (και με την ΑΝΟΧΗ της Τουρκίας!) η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ του ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ

Επί Τροχάδην

 Έχουμε γράψει πολλές φορές στη στήλη αυτή, σε βάθος εικοσαετίας, τόσο για τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα του Κούρδικου Λαου, όσο και για τις μικρές «αυτόνομες» Επικράτειες που έχει υπό τον έλεγχο του, ιδίως το κομμάτι του Βόρειου Ιράκ, που «προέκυψε» μετά την ιμπεριαλιστική εισβολή στο Ιρακ των αγγλο-αμερικάνων το 2003. Τώρα, φαίνεται ότι είμαστε ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ στην ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ενός ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ του ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ, ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΣ για ένα Μεγαλύτερο, Ενιαίο Κουρδιστάν αύριο..
 Με βάση τις τελευταίες εξελίξεις στο Ιράκ που προέκυψαν μετά την επέλαση- επέκταση  των σουνιτών, η Τουρκία φαίνεται πως εξετάζει, πλέον, όχι μόνο να αποδεχτεί την de facto διάλυση- τριχοτόμηση (;) του κράτους του Ιράκ, αλλά και να υποστηρίξει την ανάδειξη νέων, θρησκευτικά ομοιογενών κρατών που θα προκύψουν από τη διάλυση αυτή. Η απόφαση αυτή των Τούρκων συνδέεται άμεσα με τις συνεχείς προόδους των μαχητών του «Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε», που εκεινόντας από την Συρία απειλούν σήμερα, ως και την κατάληψη  της Βαγδάτης.
Η τουρκική απόφαση αποτελεί ριζοσπαστική στροφή της τουρκικής πολιτικής, η οποία, συν τοις άλλοις, αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ και σύμμαχο των ΗΠΑ. Η Τουρκία είχε λόγους να επιθυμεί την εδαφική ακεραιότητα και την κρατική συνοχή του Ιράκ, το οποίο αποτελούσε φραγμό στην ανακήρυξη ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Η δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, εξ ορισμού θα δημιουργούσε προβλήματα στην Τουρκία, λόγω της ευάριθμης κουρδικής της μειονότητας.

Ωστόσο, η κλιμάκωση των συγκρούσεων μεταξύ σουνιτών και σιιτών στο Ιράκ, και η ενίσχυση του ρόλου των Κούρδων εντός της Ιρακινής επικράτειας την ίδια στιγμή, υποχρεώνει τον Ερντογάν, να μεταβάλει άποψη, αφού το μόρφωμα του ομοσπονδιακού Ιράκ που πρόκριναν οι ΗΠΑ δεν λειτούργησε ως μοχλός σταθερότητας στην περιοχή. Έτσι, αυτό που απομένει μετά τις πρόσφατες εξελίξεις,-κατά τους Τούρκους- , είναι είτε η δημιουργία μιας συνομοσπονδίας κρατών, είτε η δημιουργία δύο ή τριών ανεξάρτητων κρατών, στον εδαφικό χώρο που κάποτε προσδιορίζονταν ως Ιράκ.

 Ο ίδιος ο Ερντογάν, άλλωστε, μίλησε για θρησκευτικό πόλεμο στο Ιράκ, όπου καμία πλευρά δεν είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει. «Είναι ξεκάθαρο για μας πως το Ιράκ έχει πρακτικά τριχοτομηθεί, σε σουνιτικό, σιιτικό και κουρδικό τμήμα», είπε ο εκπρόσωπος του Ερντογάν, Χουσεΐν Τσελίκ, μιλώντας  σε κουρδικό μέσο. Ο ίδιος πάντως επέρριψε ευθύνες για την κατάσταση στον Ιρακινό πρωθυπουργό αλ Μαλίκι, αλλά και ξεκαθάρισε ότι οι Κούρδοι του Ιράκ έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν που θα ζήσουν και υπό ποίο καθεστώς. «Δεν θα αποφασίσει η Τουρκία για αυτούς», είπε.

Δεν αποτελεί μυστικό ότι οι σχέσεις της Άγκυρας με τον Μάλικι ήταν άθλιες, με την πρώτη να τον κατηγορεί για την αντισουντική του πολιτική και τον δεύτερο να κατηγορεί την Τουρκία για επεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας του. Αντίθετα, η Τουρκία διατηρεί ιδιαίτερα αγαθές σχέσεις με την κουρδική αυτόνομη περιοχή του Ιράκ.
Οι Κούρδοι του Ιράκ απορροφούν μεγάλο μέρος των τουρκικών εξαγωγών, ενώ αποτελούν, επίσης, έναν από τους βασικούς τροφοδότες πετρελαίου της Τουρκίας. Όταν οι κουρδικές δυνάμεις κατάλαβαν τα Κιρκούκ, πριν λίγες μέρες, η Άγκυρα δεν διαμαρτυρήθηκε. Το πετρέλαιο του Κιρκούκ, άλλωστε, θα προσδώσει την απαραίτητη οικονομική ευρωστία στο κουρδικό κράτος.
Οι Κούρδοι του Ιράκ θεωρούν, επίσης, δεδομένη, τη διάλυση της πάλαι ποτέ χώρας τους: «Δεν μπορούμε να μείνουμε, πια, μαζί», είπε ο πρωθυπουργός τους Μπαρζανί, στο BBC.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
e-mail: gpapagian@in.gr

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

"Κινητοποίηση όλων των πόρων που λιμνάζουν ή υποαπασχολούνται.
Ούτε γη ακαλλιέργητη, ούτε σπίτι ακατοίκητο, ούτε εργοστάσιο κλειστό". 

Τίμος Θεοχάρης