Κύπρος, Μάης 2018: Στην μέγγενη μεταξύ Τουρκίας –Ισραήλ .. (και με την Ελλάδα να κοίται μακράν…)

«Πατρίδα μου, ελάφι τρομαγμένο,
Απίστευτα χλομό.
Έπεσε φθόνος πάνω στο κεφάλι σου,
Μαραθηκε η ψυχή σου. Άσκημο ουρλιακτό.
Κάτω από τους τροχούς της προδοσίας
Έγειρε το αίμα σου φευγάτο, εγκόσμιο.»
(Κυριάκος Χαραλαμπίδης)

«Η Κύπρος βρίσκεται στη θάλασσα μεν, αλλά είναι μεταξύ των δύο χωρών, οι οποίες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν σχέση με το νησί: Η Τουρκία είναι η κατοχική δύναμη. Διατηρεί 30 και πλέον χιλιάδες κατοχικούς στρατιώτες και έχει κουβαλήσει στο νησί χιλιάδες εποίκους, οι οποίοι μαζί με την πλειοψηφία των αχάριστων Τουρκοκυπρίων αποτελούν την εμπροσθοφυλακή της Τουρκίας. Το Ισραήλ διατηρεί εξαιρετικές διπλωματικές σχέσεις με την Κυπριακή Δημοκρατία, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου πηγαινοέρχεται στη Λευκωσία, και εσχάτως έχει και στρατηγική σχέση με την Κύπρο. Το Ισραήλ, λοιπόν, έχει και στρατηγικά συμφέροντα καθώς έχει κοινή ΑΟΖ με την Κύπρο και εάν προχωρήσουν οι ενεργειακοί σχεδιασμοί θα έχει και οικονομικά συμφέροντα. Δεν διατηρεί στρατό στο νησί, αλλά εάν π.χ. κατασκευαστεί ο αγωγός East Med, και επειδή το Ισραήλ θα αναλάβει και τα θέματα ασφάλειας, θα μπορούσε να στείλει δυνάμεις του σε κυπριακές περιοχές, π.χ. στην Πάφου όπου βρίσκεται και η αεροπορική βάση του Ανδρέα Παπανδρέου. Τα παραπάνω δεν είναι ασκήσεις επί χάρτη ούτε μία πρόβλεψη. Πρόκειται για την περιγραφή της σημερινής κατάστασης... Και σίγουρα οι Κύπριοι ηγέτες είναι κάτι που απεύχονται αλλά αναγκαστικά το συζητούν υπό καθεστώς απόλυτης εχεμύθειας, διότι λόγω της επιθετικότητας της Τουρκίας θα μπορούσε να συμβεί…. Το άλλο πεδίο πρόκλησης της Τουρκίας στο Ισραήλ είναι η ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο. Ως γνωστόν απειλεί μονίμως την Κύπρο στην ΑΟΖ της. Τι θα συμβεί εάν ένα τουρκικό πλοίο περνούσε στην ΑΟΖ του Ισραήλ; ..Καταλήγοντας έχουμε ενώπιον μας κάποια σοβαρά στοιχεία: Ο Ερντογάν θέλει να γίνει ηγέτης των όπου γης μουσουλμάνων και αυτό περνά οπωσδήποτε από την Ιερουσαλήμ εν πρώτοις και από τη Γάζα στη συνέχεια. Και ο Νετανιάχου, με τη βοήθεια του Ντόναλντ Τραμπ, έχει σηκώσει ψηλά τον πήχη. Έλαβε στρατηγική απόφαση ότι δεν θα συνεργαστεί ούτε ενεργειακά με την Τουρκία, οπότε κατέληξε στην ανάγκη κατασκευής του East Med. Ονειρεύεται να έχει τον πρώτο ρόλο στην ανατολική Μεσόγειο και γενικά στην περιοχή του. Και είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στην επιχείρηση εναντίον του Ιράν. Περιττό να αναφέρουμε ότι στην περίπτωση αυτή, θα σπεύσει στο πλευρό της Τεχεράνης ο κ. Ερντογάν. Πρόκειται για ένα πολύπλοκο σκηνικό, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάζει και την Κύπρο. Στις πλείστες των περιπτώσεων δεν σημαίνει τίποτα το τι θέλεις εσύ. Αλλά το τι θα σου επιβάλουν. « (Μιχάλης Ιγνατίου)
Την ίδια στιγμή στην Μεγαλόνησο, ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και οι αρχηγοί του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ, εκλιπαρούν την Τουρκία να προσέλθει στο τραπέζι για να αποφασιστεί ο θάνατος της Κυπριακής Δημοκρατίας… με την πρόφαση της Διζωνικής-Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) ή, και χωρίς αυτήν.. «Λύση» να’ναι , κι΄ότι να’ναι…
Θυμίζω ότι, υπάρχει κι΄ άλλος δρόμος, ότι κατά την δεκαετία του 1990 εξαγγέλθηκε το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου – Ελλάδας, το οποίο αργότερα –δυστυχώς- σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείφθηκε και απονευρώθηκε.
Η σημερινή κατάσταση σε ό,τι αφορά τις τουρκικές συμπεριφορές, τόσο κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και στο Αιγαίο, επιβάλλει εκ βάθρων επανατοποθέτηση στα ζητήματα άμυνας και εθνικής ασφάλειας.

Η επιβουλή διατυπώνεται καθημερινά. Ο εξ Ανατολών επικίνδυνος , επεκτατικός και αναθεωρητικός γείτονας , επαναφέρει απροκάλυπτα, - είτε με την ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ Ελληνικού Χώρου -όπως πράττει στο Αιγαίο , είτε αμφισβητώντας την Κυπριακά ΑΟΖ, -εδαφικές Διεκδικήσεις σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας.
Εμείς από την πλευρά μας, οφείλουμε να προτάξουμε την ιδέα της ΠΑΛΛΑΪΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ. Θεωρώ ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ αντι-ϊμπεριαλιστική ΕΝΟΤΗΤΑ, συμβάλει σε αυτό.
Διότι : «Η υπεράσπιση της Χώρας περνά μέσα από την ψυχή του Λαού.» 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ 

e-mail: g.papagian3@yahoo.gr

Κύπρος, Μάης 2018- η περίκλειστος πόλη της Αμμοχώστου

Στο πρόσφατο ταξείδι μου στην Κύπρο, κάποια στιγμή ευρισκόμενοι στην ανατολική «μύτη» του νησιού, στο Κάβο Γκρέκο, κοιτούσαμε προς την κοντινή σε απόσταση πλευρά της περίκλειστης και έρημης Αμμοχώστου, της «πόλης – φάντασμα». Συζητήσουμε για πολλοστή φορά στο εν λόγω ταξείδι, για τα βάσανα των ξεριζωμένων από τις εστίες τους Ελληνοκυπρίων, μετά την τουρκική εισβολή της Τουρκίας το 1974 και την κατοχή από τότε ως σήμερα, του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.(χώρια τις Βρετανικές βάσεις εντός της Ελεύθερης Κύπρου, που θεωρούνται ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ έδαφος, αποικιοκρατία 21ου αιώνα….)

Γυρνώντας στην Ελλάδα, έμαθα πως επίσκεψη στην πόλη του ΕΥΑΓΟΡΑ πραγματοποίησαν στις αρχές της εβδομάδας μέλη της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΝΑΦΟΡΩΝ του ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ, όπου διαπίστωσαν «ΙΔΙΟΙΣ ΟΜΜΑΣΙ» την κατάσταση που επικρατεί σήμερα, σαραντατέσσερα χρόνια μετά την ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ (και κατοχή…).

Μαζί τους, εκατοντάδες Αμμοχωστιανοί μετέβησαν την περασμένη Τρίτη στη μαρτυρική πόλη τους για να υποδεχθούν τα μέλη της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. «Αμμόχωστος νυν και αεί παρελαύνει ζωντανή», έγραφε το πανό που κρατούσαν στα χέρια οι Αμμοχωστιανοί.
Λίγα μέτρα δίπλα τους ομάδα Τούρκων και Τουρκοκυπρίων ανέμιζαν σημαίες της Τουρκίας, του ψευδοκράτους και των Γκρίζων Λύκων. Αυτές τις εικόνες αντίκρισαν οι ξένοι ευρωβουλευτές κατά τη δεύτερη επίσημη επίσκεψη της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου μετά το 2007. Εικόνες εισβολής, κατοχής, εποικισμού και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τα εννέα μέλη της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μετέβησαν στην Κύπρο, για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι την κατάσταση που επικρατεί στην Αμμόχωστο. Μετά την άφιξή τους οι ευρωβουλευτές περιδιάβηκαν την παραλία «Γλώσσα»,«σημαιοστολισμένη» με σημαίες του ψευδοκράτους και της Τουρκίας. Πλήθος Τούρκων έστησαν έναν στενό κλοιό γύρω από την αποστολή του Ευρωκοινοβουλίου φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της Τουρκίας και της διχοτόμησης και σχηματίζοντας το σήμα των Γκρίζων Λύκων. 

Στη συνέχεια, η ειρηνική πορεία των ευρωβουλευτών ανακόπηκε από τις «δυνάμεις ασφαλείας» του ψευδοκράτους, οι οποίες δημιουργώντας μιαν ανθρώπινη αλυσίδα απαγόρευσαν στο πλήθος και στους κατοίκους της πόλης την είσοδο στη «στρατιωτική περιοχή», όπως την αποκάλεσαν.
Την περασμένη Τρίτη άλλωστε, οι κατοχικές αρχές είχαν συλλάβει οκτώ Ελληνοκυπρίους και μία Βρετανίδα με την πρόφαση της λήψης φωτογραφιών στην παραλία «Γλώσσα» της Αμμοχώστου., οι οποίοι μετά από λίγο αφέθησαν ελεύθεροι… 

Χωρίς να παραγνωρίζω την σημασία τέτοιων επισκέψεων και Πρωτοβουλιών που επικαιροποιούν το θέμα της Εισβολής και κατοχής στην Μεγαλόνησο, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι επί της ουσίας εάν ο Ελληνισμός δεν προετοιμαστεί για μακροχρόνιο Αγώνα, αν δεν παρατήσει τα φλυναφήματα περί «ελληνο-τουρκικής φιλίας», αν δεν σταματήσει ψοφοδεής να υποκλείνεται στον νέο- σουλτάνο, αν δεν απαλλαχθούν οι ηγεσίες στην Ελλάδα και στην Κύπρο από το «φοβικό σύνδρομο» .

 Για όσους διατηρούν ψευδαισθήσεις, δημοσιεύω απόσπασμα της εφημερίδας «Σημερινή» της 15.05.18, που περιγράφει πως η Τουρκία ενισχύει την στρατιωτική της παρουσία, σήμερα: 

«1. Ενίσχυση των στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο στο εξής επίπεδο: Α. Μεταφορά 77 αυτοκινούμενων πυροβόλων 177 χιλιοστών με βεληνεκές 40 χιλιοστά σε επιθετική διάταξη από τον Μάιο του 2017.
2. Επέκταση διαύλου και άλλων εγκαταστάσεων του αεροδρομίου της Τύμπου για να μπορεί να διενεργεί στρατιωτικές επιχειρήσεις εκτός Κύπρου και να αντιμετωπίζει την όποια απειλή από το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Ή, να αυξήσει τη δική της απειλή σε βάρος τους. Ρητορικά, δεν τις θεωρεί εχθρικές χώρες, αλλά ανταγωνιστικές περιφερειακές δυνάμεις.
3. Μετατροπή του λιμανιού της Αμμοχώστου σε ναυτικό ορμητήριο συμπληρωματικό της Βάσης της Μερσίνας….»


Θυμίζω ότι, κατά την δεκαετία του 1990 εξαγγέλθηκε το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου – Ελλάδας, το οποίο αργότερα –δυστυχώς- σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείφθηκε και απονευρώθηκε.
Η σημερινή κατάσταση σε ό,τι αφορά τις τουρκικές συμπεριφορές, τόσο κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και στο Αιγαίο, επιβάλλει εκ βάθρων επανατοποθέτηση στα ζητήματα άμυνας και εθνικής ασφάλειας.
Η επιβουλή εναντίον μας διατυπώνεται καθημερινά. Ο εξ Ανατολών επικίνδυνος , επεκτατικός και αναθεωρητικός γείτονας , επαναφέρει απροκάλυπτα- είτε μέσω της συζήτησης για την Αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, είτε με την ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ Ελληνικού Χώρου -όπως πράττει στο Αιγαίο- , είτε αμφισβητώντας την Κυπριακά ΑΟΖ, εδαφικές Διεκδικήσεις σε βάρος μας. Συνεχίζει την αιχμαλωσία των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στην Ανδριανούπολη.
Εμείς από την πλευρά μας, οφείλουμε να προτάξουμε την ιδέα της ΠΑΛΛΑΪΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ. Θεωρώ ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ αντι-ϊμπεριαλιστική ΕΝΟΤΗΤΑ, συμβάλει σε αυτό.
Διότι : «Η υπεράσπιση της Χώρας περνά μέσα από την ψυχή του Λαού.» 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ελλάδα- Κύπρος: ανάγκη επανασχεδιασμού του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. “Της Αμύνης τα παιδιά…”

Ελλάδα- Κύπρος: ανάγκη επανασχεδιασμού του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. “Της Αμύνης τα παιδιά…”
Ξεκινώ Θυμίζοντας ότι, κατά την δεκαετία του 1990 εξαγγέλθηκε το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου – Ελλάδας, το οποίο αργότερα –δυστυχώς- σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείφθηκε και απονευρώθηκε.
Η σημερινή κατάσταση σε ό,τι αφορά τις τουρκικές συμπεριφορές, τόσο κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και στο Αιγαίο, επιβάλλει εκ βάθρων επανατοποθέτηση στα ζητήματα άμυνας και εθνικής ασφάλειας.
Πρόσφατη κορύφωση της τουρκικής προκλητικότητας εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, η ακύρωση διενέργειας γεωτρήσεων στο θαλάσσιο τεμάχιο 3 της κυπριακής ΑΟΖ από την ιταλική ΕΝΙ, με την αποστολή τουρκικών πολεμικών πλοίων, η εξαγγελία Ερντογάν για διενέργεια γεωτρήσεων εντός της κυπριακής ΑΟΖ .
«Η ανάγκη λήψης από μέρους μας εξισορροπητικών μέτρων για μια ορατή παρουσία της Ελλάδας είναι όρος και προϋπόθεση, για να μη συνθλιβούμε υπό το βάρος της καταθλιπτικής τουρκικής παρουσίας. Αυτή η αλήθεια δεν ισχύει μόνο όσο το Κυπριακό παραμένει άλυτο και όσο συνεχίζεται η τουρκική κατοχή. Θα ισχύει και μετά τη λύση του Κυπριακού, αν θέλουμε η Κύπρος να επιβιώσει ως κρατική οντότητα και ο Ελληνισμός να έχει διαχρονική παρουσία στην περιοχή. Όσοι δεν αντιλαμβάνονται αυτές τις απλές αλήθειες, που στηρίζονται στα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά δεδομένα που διαμορφώνονται στην περιοχή μας, βρίσκονται σε επικίνδυνη άγνοια και σε ασύγγνωστη πλάνη.
Η στρατηγική της αποτροπής, από την ελάχιστη αξία που θα είχε αν μετείχε μόνο η Κύπρος με τις περιορισμένες δυνάμεις της, αποκτά μέγιστη αξία με τη συμμετοχή της Ελλάδας, η οποία έχει μικρότερες μεν δυνάμεις από την Τουρκία, αλλά πολύ υπολογίσιμες. Είναι γι’ αυτό που η διακήρυξη του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού χώρου θα έπρεπε να εξακολουθεί να αποτελεί κορυφαία επιλογή στρατηγικής του Ελληνισμού και θα έπρεπε να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού.» (Γιαννάκη Ομήρου ,τέως Πρόεδρου της Κυπριακής Βουλής των Αντιπροσώπων)
Κατά την προ επταμήνου επίσκεψη μας στο Βλαδιβοστόκ της Ρωσίας, στην νήσο Ρούσκι, επισκεφθήκαμε τις πολεμικές αμυντικές εγκαταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί πριν από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο από τον Βοροσίλοφ, (υπήρξε από το 1934 έως το 1940 επίτροπος Αμύνης της ΕΣΣΔ).ο οποίος ανέμενε επίθεση από τους Γιαπωνέζους. Τελικά, η επίθεση δεν έγινε ποτέ στην Άπω Ανατολή, απεναντίας ο Χίτλερ μπήκε στο Ευρωπαϊκό κομμάτι της τότε Σοβιετικής Ένωσης από την καταλειμμένη ανατολική Ευρώπη, έμειναν οι οχυρώσεις και τα οχυρά στο Βλαδιβοστόκ μνημεία μιας μη πραγματοποιηθείσης επίθεσης. Η συγκέντρωση εδώ κανονιών μεγάλου μήκους και βεληνεκούς, η πληθώρα των αρμάτων μάχης, οι δυόροφοι εσωτερικοί χώροι των οχυρών όπου εντός συναντάς υποδειγματική οργάνωση, δείχνουν την ΠΡΟΛΗΨΗ που οφείλει να έχει κάθε ηγεσία προκειμένου να θωρακίσει την Χώρα, όταν επίκειται (διακηρυγμένη) έξωθεν απειλή.. Και παρότι δεν είναι εύκολη η σύγκριση ανάμεσα στην σταλινική εξουσία στην Σοβιετία εκείνη την περίοδο, ούτε η σύγκριση της έκτασης της Χώρας- αλλοίμονο- με την δική μας, ένα πράγμα οφείλουμε να διαπιστώσουμε ότι ΑΞΙΖΕΙ να παραμείνει ΚΟΙΝΟ: η Οργάνωση της ΑΜΥΝΑΣ της κάθε Χώρας απέναντι στην ξένη επιβουλή.
Με βάση την προέλευση της απειλής, δεν θα οδηγηθώ στην ανάγκη δημιουργίας κάποιου αντίστοιχου Ρούπελ που κατασκεύασε ο Μεταξάς και εντέλει αποδείχτηκε τότε σωστό, διότι η απειλή σήμερα δεν προέρχεται από τον Βορρά αλλά εξ Ανατολών. Ένα οποιοδήποτε οχυρό σε κάποιο νησί μας του Βόρειου Αιγαίου θα ήταν άχρηστο. Άλλα, μικρότερης έκτασης έργα, υποθέτω ότι είναι ποιο χρήσιμα. Όπως και οι νέες τεχνολογίες. Εντούτοις, θα έλεγα ότι πρέπει όλοι –ιδιαίτερα οι ιθύνοντες- να παραδειγματιστούμε από το παράδειγμα του Βοροσίλοφ και το αντίστοιχο του Μεταξά, προκειμένου να οδηγηθούμε στην καρδιά του προβλήματος: στην οργάνωση της ΑΜΥΝΑΣ.
Ακούμε καθημερινά διατυπωμένη την επιβουλή εναντίον της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας εκ μέρους της Τουρκίας. Ο εξ Ανατολών επικίνδυνος , επεκτατικός και αναθεωρητικός γείτονας , επαναφέρει απροκάλυπτα- είτε μέσω της συζήτησης για την Αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, είτε με την ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ Ελληνικού Χώρου -όπως πράττει στο Αιγαίο- εδαφικές Διεκδικήσεις σε βάρος της Χώρας μας. Συνεχίζει την αιχμαλωσία των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο
Εμείς από την πλευρά μας, ως ενεργοί δρώντες στην κοινωνία και τα κινήματα, ως Δημοκράτες Πατριώτες, μπορούμε να προσθέσουμε και να προτάξουμε την ιδέα της ΠΑΛΛΑΪΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ. Θεωρώ ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ αντι-ϊμπεριαλιστική ΕΝΟΤΗΤΑ, συμβάλει σε αυτό.
Διότι : «Η υπεράσπιση της Χώρας περνά μέσα από την ψυχή του Λαού.»
Στην ίδια αυτή λογική, οι όποιες πολιτικές ηγεσίες οφείλουν να οδηγήσουν στην αναβίωση της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας.
Ας κλείσουμε με το γνωστό: «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί Πάτρης»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
e-mail: g.papagian3@yahoo.gr

 

Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ 14ης ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

ΤΗΣ ΑΜΥΝΗΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

 

Μια γέφυρα ύψους 64 μέτρων για να περνούν από κάτω τα πλοία και μήκους ενάμισι χιλιόμετρου, ενώνει το λιμάνι του Βλαδιβοστόκ με το έναντι νησί, το Russky island, στο Amur bay, ιδιοκτησίας του Υπουργείου άμυνας.

Εδώ, συν τοις άλλοις βρίσκεται μια βάση υποβρυχίων. Η γέφυρα έχει ένα χαρακτήρα αντίστοιχο αυτού του Ρίου- Αντίρριου, είναι μία από τις δέκα μεγαλύτερες στον κόσμο. Σ΄ αυτό το νησί επισκεφθήκαμε – σε ταξείδι μας εκεί στις 24.09.17- τις πολεμικές αμυντικές εγκαταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί πριν από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο από τον Βοροσίλοφ, (υπήρξε από το 1934 έως το 1940 επίτροπος Αμύνης της ΕΣΣΔ) ο οποίος ανέμενε επίθεση από τους Γιαπωνέζους. Τελικά, η επίθεση δεν έγινε ποτέ στην Άπω Ανατολή, απεναντίας ο Χίτλερ μπήκε στο Ευρωπαϊκό κομμάτι της τότε Σοβιετικής Ένωσης από την καταλειμμένη ανατολική Ευρώπη, έμειναν οι οχυρώσεις και τα οχυρά στο Βλαδιβοστόκ μνημεία μιας μη πραγματοποιηθείσης επίθεσης. Η συγκέντρωση εδώ κανονιών μεγάλου μήκους και βεληνεκούς, η πληθώρα των αρμάτων μάχης, οι δυόροφοι εσωτερικοί χώροι των οχυρών όπου εντός συναντάς μηχανουργείο και υποδειγματική οργάνωση, δείχνουν την πρόληψη που οφείλει να έχει κάθε ηγεσία προκειμένου να θωρακίσει την χώρα, όταν επίκειται (διακηρυγμένη) έξωθεν απειλή.. Και παρότι δεν είναι εύκολη η σύγκριση ανάμεσα στην σταλινική εξουσία στην Σοβιετία εκείνη την περίοδο, ούτε η σύγκριση της έκτασης της χώρας – αλλοίμονο - με την δική μας, ένα πράγμα οφείλουμε να διαπιστώσουμε ότι αξίζει να παραμείνει κοινό: η Οργάνωση της Αμυνας της κάθε χώρας απέναντι στην ξένη επιβουλή.

Χωρίς να είμαι ειδικός, επειδή αναγνωρίζω την προέλευση της απειλής, δεν θα οδηγηθώ στην ανάγκη δημιουργίας κάποιου οχυρού αντίστοιχου του Ρούπελ που κατασκεύασε ο δικτάτορας Μεταξάς και εντέλει αποδείχτηκε σωστό τότε. Η απειλή σήμερα δεν προέρχεται από τον Βορρά αλλά εξ Ανατολών. Ένα οποιοδήποτε οχυρό σε κάποιο νησί μας του Βόρειου Αιγαίου θα ήταν άχρηστο. Άλλα, μικρότερης έκτασης έργα, υποθέτω ότι είναι ποιο χρήσιμα. Όπως και η χρήση νέων τεχνολογιών. Εντούτοις, θα έλεγα ότι πρέπει όλοι –ιδιαίτερα οι ιθύνοντες - να παραδειγματιστούμε από το παράδειγμα του Βοροσίλοφ και το αντίστοιχο του Μεταξά, προκειμένου να οδηγηθούμε στην καρδιά του προβλήματος: την οργάνωση της άμυνας.

Ακούμε καθημερινά διατυπωμένη την επιβουλή εναντίον της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας εκ μέρους της Τουρκίας. Ο εξ Ανατολών επικίνδυνος, επεκτατικός και αναθεωρητικός γείτονας, επαναφέρει απροκάλυπτα - είτε μέσω της συζήτησης για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, είτε με την αμφισβήτηση ελληνικού χώρου όπως πράττει στο Αιγαίο - εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας.

Εμείς από την πλευρά μας, ως ενεργοί δρώντες στην κοινωνία και τα κινήματα, ως δημοκράτες πατριώτες, μπορούμε να προσθέσουμε και να προτάξουμε την ιδέα της παλλαϊκής άμυνας διότι : «Η υπεράσπιση της χώρας περνά μέσα από την ψυχή του Λαού.»

Στην ίδια λογική, οι όποιες πολιτικές ηγεσίες οφείλουν να οδηγήσουν στην αναβίωση της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας. Να οδηγήσουν σε αναπροσανατολισμό της εξωτερικής μας πολιτικής, διερεύνηση νέων Συμμαχιών (εν γνώσει όλων ότι δεν πολεμούν οι σύμμαχοί σου, αλλά εσύ.Κάποιοι σύμμαχοι – πιθανά - σε στηρίζουν).

Χρειαζόμαστε κινήσεις που να ενισχύουν το φρόνημα του λαού μας.
Θεωρώ αναγκαία την πραγμάτωση, στην λαϊκή βάση κυρίως, της Δημοκρατικής Πατριωτικής Ενότητας.

Ας κλείσουμε με το γνωστό: «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί Πάτρης»

του Γ. Παπαγιαννόπουλου, αναρτήθηκε στο huffingtonpost